Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Η. ΜΙΧΟΥ (*)

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Του Αντώνη Μπέζα, πρώην υπουργού

Όταν ο μεγάλος ιεράρχης του Γένους και στυλοβάτης του Μακεδονικού Αγώνα, Γερμανός Καραβαγγέλης, δώρισε στον Παύλο Μελά μια εικόνα της Ανάστασης του Χριστού, κάθε άλλο παρά τυχαία δεν ήταν αυτή του η κίνηση. Κι όταν επίσης στέκονταν θαρραλέος εμπρός στο σκήνωμα του δολοφονηθέντα από τους κομιτατζήδες, Μητροπολίτη Κορυτσάς Φωτίου Καλπίδη, πάλι θάρρος έδινε στο λαό της πονεμένης Ηπείρου μας.

Δύο μέρες πριν το νέο μεγάλο πανελλήνιο συλλαλητήριο για την Μακεδονία και ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε αναβρασμό και σε εγρήγορση για να εμποδίσει με ότι μέσα του απέμειναν και ότι μέσα του επιτρέπει το προδοτικό ανθελληνικό καθεστώς της αριστεράς και της προδοσίας. Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν γνωρίζουμε αν τελικώς η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών θα κυρωθεί από τη Βουλή των (Ανθ)Ελλήνων και ποια θα είναι η στάση και η δράση των νέων αγωνιζόμενων Ελλήνων.

Γράφει ο Άγγελος Συρίγος*

Το ιδιαιτέρως ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι ο Ν. Κοτζιάς φέρεται να ασκεί προσωπική πολιτική, η οποία ήταν άγνωστη στο σύνολο της αντιπολίτευσης.

Έχει εντυπωθεί στην μνήμη μου το ευδαίμον ύφος του πρώην υπουργού κ. Ν. Κοτζιά, μετά την ολοκλήρωση της καταστροφικής για τον ελληνισμό Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία ο ίδιος θεωρεί προσωπική του επιτυχία [για τους Σκοπιανούς είναι, και προφανώς θα τον ευγνωμονούν, όπως και τον κ. Α. Τσίπρα], όταν περιχαρής μας ανήγγειλε πως επείγεται να υπογραφεί και Συμφωνία με την Αλβανία, πριν αναχωρήσει για διακοπές.

Στο περιβάλλον του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ αποθάρρυναν βλέψεις της Ελλάδας για επέμβαση σε αλβανικό έδαφος και έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια του Τίτο να αποστασιοποιηθεί από το σοβιετικό μπλοκ.

Ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για την στάση των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Ελλάδας όσον αφορά το Μακεδονικό και τις σχέσεις με άλλες βαλκανικές χώρες φέρνουν στο φως αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA από το 1949.

2018: Η χρονιά-σταθμός για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα.

Όταν το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ανακάλυψε πρόσφατα το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, κανένας αρμόδιος ή μη του υπουργείου δεν μπορούσε να φανταστεί την πολυπλοκότητα του θέματος με πολλές νομικές και εθνικές προεκτάσεις. Ο φάκελος «Βορειοηπειρωτικό» παρέμεινε επί χρόνια ξεχασμένος στα υπόγεια του υπουργείου είτε από άγνοια είτε για ιδεολογικούς λόγους, και όσοι ελάχιστοι τολμούσαν να το αναφέρουν εισέπρατταν την απαξίωση και την περιφρόνηση των «αρμοδίων».

Στις 30 Μαΐου 1913 υπεγράφη η Συνθήκη του Λονδίνου, ως αποτέλεσμα της Διάσκεψη λεγόμενης και Συνδιάσκεψη Ειρήνης, που έγινε στην αγγλική πρωτεύουσα, για τον τερματισμό του Α΄ Βαλκανικού πολέμου (1912-1913). Αυτή η Συνθήκη συνομολογήθηκε μεταξύ των Βαλκανικών Συμμάχων (Βουλγαρίας - Ελλάδας - Μαυροβουνίου και Σερβίας) αφενός, και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου. Έμεινε γνωστή και ως Βαλκανο-Τουρκική Συνθήκη.

Διαβάζουμε και ακούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα, δημόσιες δηλώσεις του πρόσφατα παραιτηθέντος Υπουργού Εξωτερικών, για εθνικά θέματα που άπτονται της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ της χώρας. Θέματα τα οποία πρέπει να συζητούνται ΜΟΝΟ στα δημοκρατικά θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας και όχι δημόσια,δηλώνοντας:

Η τραγελαφική κατάσταση που επικρατεί εδώ και λίγο καιρό στη Βόρειο Ήπειρο, τείνει να γίνει μονιμότητα για όλους τους γηγενείς Έλληνες . Είναι απίστευτη η μανία με την οποία το αλβανικό (επίσημο και ανεπίσημο) κράτος πάει να εξορίσει μια και καλή όλους όσοι επιμένουν παρά τις αντίξοες συνθήκες, να ζούνε στις πατρογονικές τους εστίες.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας*

«Στο τέλος δεν θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας»

(Με αφορμή το σημερινό 40ήμερο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα)