Στην αναγκαστική απαλλοτρίωση ιδιωτικής περιουσίας προχώρησε η κυβέρνηση της Αλβανίας σε κτήμα 10.000τμ στον Λογαρά για να ανοίξει ο δρόμος στε στενό φίλο του Δημάρχου Χιμάρας Γκέργκι Γκόρο και άλλου Αλβανού επενδυτή που έχει καταπατήσει μεγάλο κτήμα στο Γυαλί του Βουνού που θέλουν να κατασκευάσουν κέντρα εστίασης και διασκέδασης.
Αυτές τις Άγιες ημέρες, το δημαρχείο της Χιμάρας φρόντισε να βυθίσει στο σκοτάδι τα Ελληνικά χωριά της Χιμάρας όπως σταθερά φροντίζει τα τελευταία χρόνια. Αν και ο καιρός είναι σχεδόν καλοκαιρινός το ηλεκτρικό ρεύμα κόβετε από τις έξι το πρωί μέχρι αργά το βράδυ και όταν το συνδέουν δεν ξεπερνά τα 150 βολτ. Το φως θυμίζει καντήλι, οι τηλεοράσεις δεν ανάβουν, τα κινητά τηλέφωνα δεν φορτίζουν και οι αντλίες νερού δεν δουλεύουν. Έτσι, χωρίς φως, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά τηλέφωνα οι κάτοικοι της Χιμάρας φεύγουν από τα χωριά τους άρον άρον για να περάσουν τα Χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά στην Ελλάδα.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Οι ελληνικές επιθέσεις είχαν αποβεί άκαρπες. Τα Ιταλικά πολυβόλα χάρη στην ευνοϊκή θέση που κατείχαν, θέριζαν τα πάντα μπροστά τους. Τότε παρουσίασαν στον διοικητή μια λεβέντισσα Κηπαριώτισσα που είχε έλθει κρυφά από το Κηπαρό και ζητούσε να τον δει. «Μπορώ να σας περάσω από ένα μονοπάτι πίσω από τις γραμμές των Ιταλών» του λέει. Ο διοικητής την κοίταξε στην αρχή με καχυποψία, μπορεί να είναι παγίδα, σκέφτηκε. Όμως κάτι μέσα του, του έλεγε πως μπορούσε να εμπιστευθεί την γυναίκα αυτή.
Στην Χιμάρα βρέθηκε ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα για να επιθεωρήσει από κοντά τις εκσκαφές που γίνονται στην παραλιακή. Είχε προηγηθεί επίσκεψη στον πεζόδρομο που κατασκευάστηκε στην παραλία του Κηπαρού και που αποκαλούν παραλιακή οδό αν και χτίστηκε για να εξυπηρέτηση το νέο ξενοδοχείο του βουλευτή του, Κότσου Κοκδήμα.
Έναν μήνα ακριβώς μετά την κήρυξη του 1ου Βαλκανικού πολέμου ο αξιωματικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής Σπύρος Σπυρομήλιος απελευθερώνει μετά από απόβαση την Χειμάρρα εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων. Ήδη η Θεσσαλονίκη είναι μία εβδομάδα απελευθερωμένη, Όμως στο μέτωπο της Ηπείρου ο στρατός είναι καθηλωμένος μπροστά στο Μπιζάνι. Έτσι αποφασίζονται δύο αποβατικές ενέργειες. Μία στους Αγίους Σαράντα που αποτυγχάνει και η άλλη στην Χειμάρρα που στέφεται με επιτυχία.
Η Κορυτσά (το «Παρίσι των Βαλκανίων» όπως προσφυώς ονομάστηκε) και η ύπαιθρος χώρα που την περιβάλλει, για αιώνες παραμένει σιωπηλή στην ατελεύτητη ροή των χρόνων. Οι Κορυτσαίοι, και συνολικά η «Εθνική Ελληνική Μειονότητα» στην Αλβανία, έχουν σαφή συναίσθηση της ύπαρξής τους και εκπεφρασμένη αντίληψη της διαφοράς από το υπόλοιπο αλβανικό στρώμα. Κριτήριο της εθνικό τητας δεν αποτελεί μόνο η γλώσσα, αλλά το εθνικό φρόνημα, η εθνική συνείδηση. Η συσκότιση αυτής της αλήθειας δημιουργεί παραπλανήσεις και αλλοιωμένες εντυπώσεις.
Υπό την αιγίδα του Παραρτήματος της Ομόνοιας Χιμάρας με πρόεδρο τον κ. Φρέντη Μπελέρη, στη Χιμάρα, στις 8 Νοέμβρη 2015 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των κοινωνικών εταίρων Χιμάρας, και συγκεκριμένα του Συλλόγου «Μπρεγκντέτι», της «Ένωσης Χιμαριωτών», του Τοπικού Συνδέσμου Επιχειρηματιών, του συλλόγου «Η Χιμάρα των Χιμαριωτών», διανοουμένων, καθώς και πλήθους Χιμαραίων, με αντικείμενο την επιστροφή των περιουσιών στους Χιμαραίους ιδιοκτήτες και στους νόμιμους κληρονόμους, βάσει του άρθρου 41 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Αλβανίας.