Εάν κάποιος είχε χρόνια να επισκεφθεί την Αλβανία, διασχίζοντας την σήμερα από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα θα παρατηρήσει αρκετούς αστραφτερούς μιναρέδες να ορθώνονται στους ουρανούς. Είναι απορίας άξιο πως χωριά και οικισμοί με ελάχιστους κατοίκους που στερούνται τα βασικά ακόμη και για την επιβίωση τους έφεραν είς πέρας τέτοια έργα.
Προσφάτως, γνωστή ενημερωτική σελίδα που πραγματεύεται θέματα γεωπολιτικά και εθνικά στις χώρες των Βαλκανίων, αναφέρθηκε σε προσπάθειες σχετικού αλβανικού κινήματος οι οποίες αφορούν την αυτοδιάθεση του αλβανικού λαού, όπως εκείνη απορρέει από τις διεθνείς συμβάσεις του Ο.Η.Ε. Ουσιαστικά γίνεται λόγος για την καλλιέργεια ενός φιλενωτικού πνεύματος προς μελλοντική ενοποίηση του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας.
Οι τελευταίες ταραχές στην Αλβανία, σε συνάρτηση με την έλευση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, θέτει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, αλλά και την ιδία την χώρα σε μια νέα τροχιά, η οποία απαιτεί ψύχραιμους και φρονίμους χειρισμούς. Με βάση αυτές τις συνισταμένες, θα πρέπει να τεθεί και απαντηθεί και το εξής ερώτημα: Θέλει η Αλβανία, και συγκεκριμένα η αλβανική ελίτ, πολίτικη και οικονομική να γίνει μέλος της ΕΕ, αναλαμβάνοντας όχι μόνον τα δικαιώματα ενός κράτους μέλους της ΕΕ, αλλά και τις υποχρεώσεις; Η μάλλον να το πούμε ακόμη καλύτερα, είναι σε θέση η Αλβανία σήμερα για κάτι τέτοιο;