O οδικός άξονας Μαυρομάτι - Γέφυρα Κρανιάς είναι εδώ και καιρό
έτοιμος. Άργησε λίγα χρόνια να τελειώσει, όμως τώρα οι οδηγοί χαίρονται
έναν σύγχρονο οδικό άξονα (Νο. 97) ο οποίος αφού διασχίσει την περιοχή του
Βούρκου με τα χωριά της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, συναντά την οδό
Αγίων Σαράντα - Γεωργουτσάτων (Νο.99).
Η κατασκευή του δρόμου αυτού έγινε με ελληνικά κεφάλαια και με
εργασίες ελληνικής τεχνικής εταιρείας. Ένα έργο υποδομής μεγάλης σημασίας
για την δυνατότητα επιβίωσης και παραμονής των Βορειοηπειρωτών στις
πατρογονικές τους εστίες. Ο οδικός αυτός άξονας διασχίζει σχεδόν στο
σύνολο του μήκους του μια ελληνική μειονοτική ζώνη, αναγνωρισμένη και
από το αλβανικό κράτος ως μειονοτική. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος στην
περίπτωση αυτή, ιδανική θα έλεγα για τον Ελληνισμό (αναγνωρισμένη
μειονοτική ζώνη, ελληνική χρηματοδότηση, ελληνική κατασκευαστική
εταιρεία) πως εδώ τουλάχιστον θα υπήρχε σεβασμός της συμφωνίας περί
μειονοτικών δικαιωμάτων, την οποία η Αλβανία έχει αποδεχθεί και έχει
υπογράψει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να περνάει περιόδους ενδοσκόπησης αλλά η διεύρυνση συνεχίζεται, ενώ αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από τους παρατηρητές των Βρυξελλών. Ενώ οι ηγέτες προσπαθούν να αναζωογονήσουν την ανάπτυξη και να καταπολεμήσουν την ενδημική ανεργία των νέων σε όλη την Ένωση, η Κροατία έχει κάνει την είσοδό της ως το 28ο μέλος την 1η Ιουλίου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η πόρτα θα κλείσει μόλις μπουν οι Κροάτες. Αρχίζοντας με το Μαυροβούνιο, το οποίο επίσης διαπραγματεύεται την ένταξή του, και άλλες χώρες είναι έτοιμες να ακολουθήσουν το παράδειγμα.
Το τελευταίο διάστημα προσέφερε ακόμη περισσότερους λόγους για να είναι κανείς αισιόδοξος για τις προοπτικές της περαιτέρω διεύρυνσης της ΕΕ. Την Παρασκευή 28 Ιουνίου, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενέκρινε το ψήφισμα των υπουργών Εξωτερικών για να δοθεί στη Σερβία το «πράσινο φως» ώστε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις ένταξης μέχρι τον Ιανουάριο. Η βαρυσήμαντη απόφαση, που συνέπεσε ειρωνικά με τη μάχη του Κοσσυφοπεδίου, αναγνωρίζει την πρόοδο που έχει σημειώσει το Βελιγράδι στην εξομάλυνση των σχέσεων με την Πρίστινα. Η συμφωνία για την οποία μεσολάβησε η Ύπατη Εκπρόσωπος Catherine Ashton τον περασμένο Απρίλιο, έχει ήδη χαιρετηθεί ως ένα ορόσημο επιτυχίας της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση προοδευτικά διαβρώνει την φιλοδοξία της Ευρώπης να αφήσει το σημάδι της στις παγκόσμιες υποθέσεις.
Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα. Η υπόθεση όσον αφορά στον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου καταντά κουραστική.
Χρόνια τώρα έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να επαναλαμβάνουμε πως το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν ένας ακόμη διχασμός – ο οποίος μάλιστα συνοδεύεται από εγκατάλειψη της «Ομόνοιας», την οποία όλοι γνωρίζαμε ως μοναδικό πολιτικό εκφραστή της ομογένειας.
Αυτό, μέχρι την ώρα που κάποιοι έξυπνοι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια διάσπαση, δια της δημιουργίας ενός νέου κόμματος, του Μέγκα.
Και μέχρι την ώρα που κάποιοι έξυπνοι της ελληνικής κεντρικής πολιτικής σκηνής αποφάσισαν να «παίξουν» με τους διασπαστές, για καθαρά εσωτερικούς μικροκομματικούς λόγους, που όμως βλάπτουν τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά το μόνο που οι διασπαστές κατάφεραν και στις τελευταίες εκλογές στην Αλβανία, είναι να μην εκλέξουν (όπως ήταν ολοφάνερο) κανένα βουλευτή, αλλά να στερήσουν περί τις 2.000 ψήφους από την Ομόνοια – ΚΕΑΔ , που με 13.500 ψήφους κατάφεραν να εκλέξουν δύο βουλευτές.
Με δεδομένο το εκλογικό σύστημα στην Αλβανία, που απαιτεί και επιβάλλει συμμαχίες, είναι γνωστό ότι η «Ομόνοια» συνεργάζεται πάντα με εκείνον τον αλβανικό κομματικό σχηματισμό με τον οποίο δεν συνεργάζονται οι Τσάμηδες του PDIU.
Τίποτα δεν διδαχθήκαμε 23 χρόνια...
Ποια ακριβώς είναι η θέση της Ελληνικής κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών για τις αλβανικές εκλογές; Έγιναν σωστά; Υπήρξαν παρατυπίες; Στάλθηκε κάποιο μήνυμα η έστω χαιρετισμός στην ελληνική μειονότητα; Δυστυχώς στην Αθήνα υπήρξε άκρα του τάφου σιωπή για τις αλβανικές εκλογές.
Γιατί άραγε; Υπήρχε η ελπίδα ότι με την σιωπή και την ανοχή, ο νέος πρωθυπουργός θα
έδειχνε πιο φιλελληνική στάση; Δεν έχει διδαχθεί τίποτε η ελληνική πολιτική ηγεσία από την εμπειρία των 23 χρόνων, από τότε που άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία; Δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί και πως αντιδρά η αλβανική πολιτική τάξη έναντι της Ελλάδας;
Την ώρα που η Αλβανία αλλάζει σελίδα η Ελληνική Κυβέρνηση επένδυε στον "έμπειρο" Σ.Μπερίσα
μειονότητα και οι σχέσεις με την Αθήνα
Νέα δεδομένα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις δημιουργεί η ευρύτατη εκλογική νίκη του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Εντι Ράμα, ενώ αναδεικνύονται και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει πλέον η ελληνική μειονότητα στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει τη συνέχιση της πολιτικής εκπροσώπησής της.
Ο Αλβανός σοσιαλιστής ηγέτης πρώην δήμαρχος των Τιράνων, παρά το ότι είχε στοιχειωδώς διατηρήσει σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ ως «αδελφό κόμμα», ουσιαστικά είχε μηδενικές πολιτικές σχέσεις με την Αθήνα, η οποία τα τελευταία χρόνια επένδυε στον «έμπειρο και αξιόπιστο» Σ. Μπερίσα.
Κομβικό σημείο στις σχέσεις του κ. Ράμα με την Ελλάδα ήταν ότι ο ίδιος ανέλαβε την πρωτοβουλία και παρέπεμψε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο την ελληνοαλβανική συμφωνία για την οριοθέτηση των Θαλάσσιων Ζωνών που ακύρωσε τελικά τη συμφωνία, οδηγώντας σε ουσιαστικό «πάγωμα» των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Μάχη για την πολιτική του επιβίωση δίνει ο επί οκτώ χρόνια πρωθυπουργός
Μάχη για την πολιτική του επιβίωση δίνει ο Σαλί Μπερίσα στις εκλογές της Κυριακής στην Αλβανία. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο επί οκτώ χρόνια πρωθυπουργός και υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος λαβαίνει το 35% των ψήφων ενώ ο πρώην δήμαρχος Τιράνων και υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Εντι Ράμα το 40%.
Η Ευρώπη παρακολουθεί στενά τις βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία όχι τόσο για το αποτέλεσμα αλλά για την διοργάνωσή τους. Εκφράζονται έντονες ανησυχίες για το αν η χώρα θα μπορέσει να διοργανώσει τις πρώτες δίκαιες και ελεύθερες εκλογές από την πτώση του κομουνισμού πριν από περισσότερα από 20 χρόνια. Αν όχι, θα επηρεαστεί η πορεία της προς την ΕΕ και ενδεχομένως θα ξεσπάσουν ταραχές.
Μετά τις τελευταίες εκλογές του 2009, η αντιπολίτευση ξέσπασε σε διαμαρτυρίες στους δρόμους όπου τέσσερα άτομα σκοτώθηκαν από σφαίρες των δυνάμεων ασφαλείας.
Έχει λεχθεί πως οι προσεχείς εκλογές στην Αλβανία είναι οι πλέον κρίσιμες για πολλούς λόγους. Περισσότερο κρίσιμες όμως είναι για την ελληνική εθνική μειονότητα της οποίας διακυβεύεται ακόμα και αυτή η ύπαρξή της με την μορφή που την ξέρουμε.
Η Αλβανία έχει διαχρονικά, ενιαία και αταλάντευτη στρατηγική ως προς τις επιδιώξεις της περί μεγάλης ή φυσικής Αλβανίας, ως προς τις διεκδικήσεις της απέναντι στις γειτονικές της χώρες και βέβαια απέναντι στην Ελλάδα όπου απροκάλυπτα πλέον η ηγεσία της χώρας μιλάει για αλβανική ΄Τσαμουριά, για γενοκτονία των Τσάμηδων από την Ελλάδα και για αλβανική μειονότητα στην χώρα μας. Ακόμα τα σχέδια της Αλβανίας για αλβανοποίηση της Βορείου Ηπείρου και για πλήρη χειραγώγηση του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Η Τουρκία αλλού φανερά και αλλού κρυφά βοηθάει ουσιαστικά και ποικιλότροπα την Αλβανία στα σχέδιά της αφενός γιατί στρέφονται κατά της Ελλάδας και άλλων ορθοδόξων λαών αλλά και γιατί βρίσκεται στους σχεδιασμούς της περί ισλαμικού τόξου και νέο-οθωμανισμού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνει η Τουρκία, η χώρα που έχει πραγματοποιήσει πλήθος γενοκτονιών, στους ισχυρισμούς της Αλβανίας περί γενοκτονίας των Τσάμηδων από την Ελλάδα. Υποστηρίζει με ζήλο τις αλβανικές αιτιάσεις θέλοντας να δείξει προς την διεθνή κοινότητας πώς να, και η Ελλάδα τα ίδια έκανε.
Χωρίς εθνικιστική ρητορική, ανθελληνισμό, προσωπικές επιθέσεις
Ο κ. Σαλί Μπερίσα έχει «αγκιστρωθεί» στην εξουσία. Κυβερνάει επί οκτώ χρόνια την Αλβανία από τη θέση του πρωθυπουργού, άλλα πέντε χρημάτισε πρόεδρος της Δημοκρατίας, και τώρα διεκδικεί στις βουλευτικές εκλογές της επόμενης Κυριακής άλλα τέσσερα χρόνια στην πρωθυπουργία. Ο ίδιος εμφανίζεται ακούραστος και αισιόδοξος.
Μένει, ωστόσο, να αποδειχθεί και στην κάλπη εάν δεν έχει κουράσει τους συμπατριώτες του από τη μακρόχρονη παρουσία του στην εξουσία και τον αμφιλεγόμενο τρόπο με τον οποίo άσκησε πολλές πλευρές της.
Με προεκλογική σημαία τα έργα υποδομής που κατασκευάστηκαν επί κυβερνήσεών του, αλλά και την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, διεκδικεί την ψήφο των πολιτών για να οδηγήσει τη χώρα και στην Ε.Ε, διαδικασία πάντως που έχει βαλτώσει με δικές του, κυρίως, ευθύνες.
Με εντολή Σαμαρά, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Η απόφαση πάρθηκε με “πράξη νομοθετικού περιεχομένου”, γιατί πια δεν έχουμε βασιλιά για να υπογράφει βασιλικά διατάγματα και ο Παττακός είναι μεγάλος σε ηλικία για να υπουργοποιηθεί και να αναλάβει το δύσκολο έργο που (φευ) πρέπει να υλοποιήσει ο Σίμος Κεδίκογλου.
Με μια βιαστική και σύντομη δήλωση, ο αρμόδιος υπουργός ανακοίνωσε το κλείσιμο της ΕΡΤ για να μην επιβαρύνει άλλο πια τον ελληνικό λαό και το άνοιγμα μιας νέας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης όλο υγεία και χαρά. Κατ’ αρχήν, ακόμη και αυτοί οι μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού, αυτοί οι οποίοι το μόνο Δημόσιο που θέλουν να απομείνει είναι τα χαρτόσημα του Δημοσίου για να πληρώνουμε φόρους, οφείλουν τώρα να καταδικάσουν αυτή την συνταγματική εκτροπή. Πριν πάμε στην ουσία για την “υπόθεση ΕΡΤ”, πρέπει όλοι να καταλάβουν πως η απόφαση Σαμαρά δεν έχει ούτε την κοινοβουλευτική, ούτε την κοινωνική πλειοψηφία. Ακόμη και τα κόμματα της συγκυβέρνησης δήλωσαν πως διαφωνούν. Ποιά λοιπόν είναι η νομιμοποίηση αυτής της απόφασης;
180.000 επέστρεψαν στη χώρα τους, αλλά απογοητεύονται
Σε… παράδεισο φοροαπαλλαγών, ευκαιριών για δουλειά, επενδύσεων αλλά και τουρισμού φιλοδοξεί να μετατραπεί η γειτονική Αλβανία και κάπως έτσι επιχειρεί να εμφανίζει τη χώρα της η κυβέρνηση του Σάλι Μπερίσα, προκειμένου να προσελκύσει πάλι στα πάτρια εδάφη, πρώτα τους δικούς της μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά και πολλούς συμπατριώτες μας οι οποίοι πιθανώς ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά σ’ αυτήν.
Η «εξωστρέφεια» που επιδεικνύει τώρα η Αλβανική κυβέρνηση, ενόψει μάλιστα και των εκλογών της 23ης Ιουνίου, στόχο έχει να τονώσει το τραπεζικό και οικονομικό σύστημα της χώρας, που αντιμετωπίζει αυτή την περίοδο πολλά και σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, όπως δείχνουν στοιχεία νέων ερευνών, η επιστροφή σ’ αυτήν τα τελευταία δύο χρόνια δεκάδων χιλιάδων Αλβανών από την χώρα μας, αλλά και η μετανάστευση προς την Αλβανία αρκετά μεγάλου αριθμού Ελλήνων πολιτών, δημιουργούν ακόμη πιο πολλά προβλήματα απ’ αυτά που λύνουν!
Οι βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία πλησιάζουν. Ήδη τα κόμματα βρίσκονται στην τελική ευθεία και αυξάνουν τις προσπάθειες για προσεταιρισμό ψηφοφόρων. Τα δυο μεγαλύτερα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, το Δημοκρατικό του Σαλί Μπερίσα και το Σοσιαλιστικό του Έντι Ράμα, εντείνουν τον προεκλογικό αγώνα και επιδιώκουν να εμβολίσουν τους ψηφοφόρους της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.
Τα αλβανικά Κόμματα πολύ καλά κάνουν, επιδιώκοντας να απορροφήσουν τους Έλληνες της Μειονότητας. Με την πολιτική τους αποσκοπούν να την διαλύσουν και να πληροφορήσουν την διεθνή κοινή γνώμη ότι η ελληνική Μειονότητα που κατοικεί στη «Νότιο Αλβανία» μόλις και μετά βίας φτάνει το ποσοστό 5,70% του αλβανικού πληθυσμού! Εμείς τι κάνουμε; Οι ηγέτες της Μειονότητας πώς πολιτεύονται και με ποιο τρόπο βαδίζουν προς τις εκλογές;
Είναι γνωστό ότι οι βουλευτές που θα εκλεγούν με τα αλβανικά κόμματα, μπορεί να είναι αξιόλογοι, συγκροτημένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι. Όμως, δεν θα μπορούν να προβάλλουν τα μειονοτικά προβλήματα. Δεν θα έχουν φωνή στο αλβανικό κοινοβούλιο, γιατί θα είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν κομματική γραμμή.
Σε σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας "Δημοκρατία" διαβάζουμε τον γνωστό πολιτικό επιστήμονα Κωνσταντίνο Χολέβα να εισέρχεται σε διαδικασία ανεύρεσης του "καλύτερου Τσάμη", καταλήγει μάλιστα πως οι Τσάμηδες του συνασπισμού του Μπερίσα είναι μετριοπαθείς... Ναι η "ελληνική" εφημερίδα αναφέρεται στο PDIU, το κόμμα που οργανώνει τις μεγάλες ανθελληνικές πορείες μέχρι τα Ελληνικά σύνορα, το κόμμα που έφερε το τσάμικο ψήφισμα στην Αλβανική βουλή, που γέμισε την Αλβανία με το σύνθημα I love Cameria, το κόμμα που πέταξε αβγά στον Έλληνα πρέσβη, το κόμμα που απείλησε Έλληνα βουλευτή από το βήμα της βουλής, ναι βρε αυτό το μετριοπαθές κόμμα...
Τόσες ηθικές υποχωρήσεις για να αβαντάρουν ποιους; Γιατί;
Διαβάστε και θα καταλάβετε ποιους και γιατί!
Οι εξελίξεις στα Βαλκάνια τρέχουν και η Ελλάς πρέπει να τις παρακολουθεί με προσοχή και με γρήγορα ανακλαστικά. Η εξωτερική πολιτική έχει επιτυχία, όταν βασίζεται σε καλή ανάλυση του παρόντος με προοπτική μέλλοντος και με επίγνωση παρελθόντος. Οι εθνικοί μας στόχοι δεν πρέπει να εγκαταλείπονται λόγω μνημονίων και συναφών προβλημάτων. Η οικονομική κρίση θα περάσει, ενώ τα συμφέροντά μας και οι ιστορικοί δεσμοί μας με τα Βαλκάνια -και με τη Μέση Ανατολή- έχουν βαθιές ρίζες, ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές, εμπορικές.
H αλβανική πολιτική απέναντι στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα, αλλά και
γενικότερα ως προς τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, από την ίδρυση του αλβανικού
κράτους μέχρι σήμερα, υπήρξε πάντα η ίδια, ενιαία και συνεχής. Ασχέτως
καθεστώτος ή πολιτικού κόμματος στην εξουσία, η προσπάθεια των Τιράνων ήταν
πάντα ο εξαλβανισμός της Βορείου Ηπείρου, ο αφελληνισμός, τόσο γλωσσικός όσο
και συνειδησιακός. Ως προς τις σχέσεις με την Ελλάδα είχαμε πάντα μία προσπάθεια
απόσπασης των μέγιστων δυνατών ευεργετημάτων χωρίς την απόδοση έστω και
των ελάχιστων ανταλλαγμάτων. Ακόμα ο εφησυχασμός και η χειραγώγηση της
ελληνικής πλευράς ως προς τις προθέσεις της και την συμπεριφορά της απέναντι στον
Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Στην πράξη έχουμε δύο οδούς υλοποίησης της πολιτικής. Την επίσημη των
κυβερνητικών και διπλωματικών επαφών, όπου σε επαφές επιφανειακά πολύ θερμές
και φιλικές προσπαθούν πάντα να κερδίσουν ότι περισσότερο μπορούν χωρίς να
αποδώσουν ούτε το ελάχιστο από όσα ζητά η ελληνική πλευρά. Παράδειγμα, ενώ η
ελληνική πλευρά έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην ανόρθωση της Αλβανίας, τα οστά
των Ελλήνων στρατιωτών του έπους του 1940-41 παραμένουν ακόμα εν πολλοίς
άταφα, παρά το ότι το σχετικό αίτημα εκκρεμεί πάρα πολλά χρόνια. H Αλβανία έχει
ήδη κατορθώσει να επιβάλλει να μην χρησιμοποιείται ο όρος Βόρειος Ήπειρος, ενώ
η ίδια χρησιμοποιεί όρους όπως πχ Cameria. Ζητά από ελληνικούς φορείς το άνοιγμα
αλβανικών σχολείων και τα αιτήματά της υλοποιούνται άμεσα. Σχέδιο της είναι να
θέσει θέμα αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα, στην οποία θα περιλαμβάνονται οι
Αλβανοί μετανάστες, οι Βορειοηπειρώτες εκτός αυτών των μειονοτικών ζωνών και
οι Αρβανίτες. Φυσικά δεν διστάζει να περιλαμβάνει στα αλυτρωτικά της όνειρα της
μεγάλης Αλβανίας την ελληνική Ήπειρο και τμήμα της Μακεδονίας.
Σήμερα μέσο του Ισλάμ, η Τουρκία προσπαθεί να επίδραση και να διαμορφώσει την γνώμη μας σχετικά με την κοινωνική ζωή. Η οθωμανική Αυτοκρατορία φαίνετε πως έρχεται με μία διαφορετική μορφή – λέει ο γνωστός συγγραφέας Ισαμήλ Κανταρέ σε μία συνέντευξη που έδωσε στο Φιλοσοφικό Γαλλικό Περιοδικό «Νοορ». NOOR
Την παραπάνω απάντηση ο συγγραφέας την δίνει πάνω στην ερώτηση: «Γιατί οι αλβανοί αλλαξοπίστησαν με τον ερχομό του οθωμανικού στρατού? – που ανάμεσα σε άλλα λέει:
« Ένα μέρος του φτωχού πληθυσμού, αναγκάστηκε να αλλαξοπιστήσει με την βία. Κάποιοι άλλοι άλλαξαν στρατόπεδο για οικονομικούς λόγους, κάποιοι άλλοι για ένα άλλο φαινόμενο ακόμα πιο σημαντικό για τους αλβανούς, αφού μόνο ένας μουσουλμάνος μπορούσε να κρατάει όπλο. Ο Αλβανός ήταν μπροστά στο δίλημμα: Πως αυτός θα μπορούσε να προστατέψει την αξιοπρέπεια της οικογένειας του χωρίς όπλο; Συνέβαινε ώστε ένας αδερφός η μία σκεπή να αλλαξοπιστήσει και μία άλλη όχι. Δηλαδή, ψυχολογικά εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για μία κοινωνική και ανεκτική ζωή. Αλλά η οθωμανική κατάκτηση δεν μας πρόσφερε καμία ελευθερία, ανεξάρτητα από της ψευδαισθήσεις , προκαλώντας τις συγκρούσεις μεταξύ κυκλωμάτων . Οι φεουδάρχες ήταν ελεύθεροι να κάνουν το πόλεμο μεταξύ τους. Σήμερα μέσο της Ισλαμικής Θρησκείας, οι Τουρκία προσπαθεί πάλη να επηρεάσει και να διαμορφώσει την αντίληψη μας σχετικά με την κοινωνική ζωή. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία φαίνετε πως επανέρχεται υπό μια άλλη μορφή….»
