Το γνωστό πρόβλημα με το σβήσιμο των δίγλωσσων πινακίδων που έχουν βαλθεί εδώ και πολλά χρόνια στους δύο αναγνωρισμένους Δήμους της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, συνεχίζει να υπάρχει.

Αν και οι πολιτικοί σε Αλβανία και Ελλάδα μας λένε κάθε τόσο πως τα πράγματα θα αλλάξουν, εμείς στα ίδια βρισκόμαστε.

Όπου σταθείς στη Δρόπολη και στο Βούρκο, θα δεις τις πινακίδες που είναι γραμμένες και στην ελληνική γλώσσα, συχνά πυκνά να έχουν σβηστεί από κάποιους που δεν έχουν ακόμη χωνέψει πως στον τόπο υπάρχουν και Έλληνες, από τότε δηλαδή που δεν είχε ιδρυθεί ούτε το αλβανικό κράτος.

Τέτοιες πράξεις έχουν να κάνουν πρώτο και κύριο με την νοοτροπία κάποιων που δεν θέλουν να βλέπουν με τα μάτια τους ούτε ένα ελληνικό γράμμα. Νιώθουν απειλή, γιατί λένε πως εδώ η Αλβανία δεν έχει καμιά δουλειά με «Γκρέκους», αφού η μειονότητα δεν έχει αληθινούς Έλληνες, αλλά «Αλβανούς» που θέλουν να λέγονται «Έλληνες».

Για να αλλάξει όλο αυτό και να υπάρχει ισότητα και σεβασμός προς όλους, πρέπει να περάσει πολύς καιρός ακόμα. Εδώ ακόμα η μειονότητα λογαριάζεται όπως στον καιρό του Χότζα, με πολλές περιοχές να θεωρούνται ακόμα ως μη μειονοτικές.

Τώρα μας λένε για Ευρώπη, ενώ η συμπεριφορά τους παραμένει ίδια και στραβή.

Το να καθαρίσεις μια ταμπέλα ως κοινότητα, σίγουρα δείχνει την υπομονή σου και την αντίσταση στους ακραίους. Το θέμα όμως είναι αν μπορείς να καθαρίσεις την σάπια νοοτροπία που θεωρεί τους Βορειοηπειρώτες «εχθρούς του αλβανικού λαού».

Α. Δ.