Η Μοσχόπολη βρίσκεται ΒΔ της Κορυτσάς στην Βόρειο Ήπειρο. Υπήρξε μεγάλο μορφωτικό και οικονομικό κέντρο του ελληνισμού, ιδιαίτερα δε του βλαχόφωνου. Τον 18ο αιώνα την βρίσκουμε στο αποκορύφωμα της ανάπτυξής της. Το 1720 ιδρύεται το δεύτερο στην βαλκανική τυπογραφείο στην Μοσχόπολη, μετά από αυτό της Κωνσταντινούπολης. Το 1730 λειτουργεί το «Ελληνικό Φροντιστήριο» το οποίο το 1744 αναβαθμίζεται σε «Νέα Ακαδημία». Πλήθος είναι οι πνευματικές μορφές του ελληνισμού που εμφάνισε η Μοσχόπολη. Τεράστια και η εμπορική άνθηση κι ο πλούτος. Καραβάνια με Μοσχοπολίτες εμπόρους ξεκινούσαν και μετέφεραν εμπορεύματα στις παραδουνάβιες περιοχές, στη Μολδαβία, στην Οδησσό, στην Βιέννη. Πολλοί εγκατασταθήκαν εκεί, διέπρεψαν και απέκτησαν τεράστιες περιουσίες. Πολλοί και οι εθνικοί ευεργέτες που άφησαν περιουσίες για να γίνουν έργα κοινής ωφελείας. Πρώτη έδινε το παρών η Μοσχόπολη και στους εθνικούς αγώνες. Αυτό το πλήρωσε πολύ ακριβά. Το 1769 για την συμμετοχή της στην εξέγερση των Ορλωφικών καταστράφηκε από στίφη Τουρκαλβανών. Το 1788 υπέστη την δεύτερη καταστροφή από τα στρατεύματα του Αλή Πασά. Η καταστροφή της το 1916 ήταν η τελευταία και σχεδόν τελειωτική.
Έναν μήνα ακριβώς μετά την κήρυξη του 1ου Βαλκανικού πολέμου ο αξιωματικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής Σπύρος Σπυρομήλιος απελευθερώνει μετά από απόβαση την Χειμάρρα εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων. Ήδη η Θεσσαλονίκη είναι μία εβδομάδα απελευθερωμένη, Όμως στο μέτωπο της Ηπείρου ο στρατός είναι καθηλωμένος μπροστά στο Μπιζάνι. Έτσι αποφασίζονται δύο αποβατικές ενέργειες. Μία στους Αγίους Σαράντα που αποτυγχάνει και η άλλη στην Χειμάρρα που στέφεται με επιτυχία.
«Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνον το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι΄ οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος….. Καθ΄ όσον αφορά την Βόρειο Ήπειρο... η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος»
Γεώργιος Παπανδρέου Από ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων στις 12/6/1960 (τώρα πως φτάσαμε στον μαλάκα τον Γιωργάκη ένας θεός ξέρει).
Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημέρα Ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου
Μια ημερομηνία που θα έπρεπε να μνημονεύεται από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (ντιν νταν Λευκέ Λύκε που είσαι και στα έσω) υπερβολικά πλέον μετά από τις τελευταίες δηλώσεις του Μπερισα.
Στης 12 Φεβρουαρίου 1914 σχηματίσθηκε στο Αργυρόκαστρο η προσωρινή κυβέρνηση υπό τον , Γεώργιο Χρηστάκη - Ζωγράφο, ο αρχηγός της Ελληνικής πόλης Χειμάρρας ο ταγματάρχης Σπύρος Σπυρομήλιος εξέδωσε σειρά γραμματοσήμων.
Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε από την γερμανική κατοχή, το 1944, ετέθη το θέμα έκδοσης μίας αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων για την συμβολή της Ελλάδας στην νίκη των συμμαχικών δυνάμεων κατά των δυνάμεων του άξονα. Όλες οι άλλες χώρες που είχαν εμπλακεί με τους συμμάχους, και όχι μόνο, ετοίμαζαν ή είχαν ήδη θέσει σε κυκλοφορία παρόμοιες εκδόσεις. Αποφασίστηκε λοιπόν από την Ελληνική κυβέρνηση η έκδοση να πραγματοποιηθεί στην Αγγλία με την μέθοδο της χαλκογραφίας για ένα πιο άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα.
Ένα από τα γραμματόσημα που σχεδιάστηκαν εικόνιζε μια ελληνική στρατιωτική μονάδα σε πορεία κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο.
Πράγματι στις 24 Οκτωβρίου 1946 ο αγγλικός εκτυπωτικός οίκος Thomas de la Rue στέλνει στην Ελληνική κυβέρνηση το δοκίμιο του σχετικού γραμματοσήμου για έγκριση ώστε να προχωρήσει στην εκτύπωση. Στις 11 Νοεμβρίου 1946 το Υπουργείο των ΤΤΤ εξετάζει το δοκίμιο και αποφαίνεται «Εγκρίνεται ως τελικόν δοκίμιον, υπό τον όρον αλλαγής της ένδειξης ΑΛΒΑΝΙΑ εις τοιαύτην ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ».