Στις 30 Μαΐου 1913 υπεγράφη η Συνθήκη του Λονδίνου, ως αποτέλεσμα της Διάσκεψη λεγόμενης και Συνδιάσκεψη Ειρήνης, που έγινε στην αγγλική πρωτεύουσα, για τον τερματισμό του Α΄ Βαλκανικού πολέμου (1912-1913). Αυτή η Συνθήκη συνομολογήθηκε μεταξύ των Βαλκανικών Συμμάχων (Βουλγαρίας - Ελλάδας - Μαυροβουνίου και Σερβίας) αφενός, και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου. Έμεινε γνωστή και ως Βαλκανο-Τουρκική Συνθήκη.
Οι πιο άτυχοι από τους έτσι κι αλλιώς άτυχους Έλληνες αυτού του αιώνα βρέθηκαν να ζούνε στην Αλβανία του Χότζα και του Αλία, στην Αλβανία με τις φυλακές τις εξορίες, τα καταναγκαστικά έργα, τη μυστική αστυνομία, τη φτώχεια, την πείνα, την οπισθοδρόμηση. Τους λέμε Βορειοηπειρώτες αυτούς τους 400.000 Έλληνες και μέσω αυτών ελπίζουμε να διεκδικήσουμε κάποτε, όταν έρθει η ώρα της μοιρασιάς κάποιο κομμάτι γης ελληνικής στη Βόρειο Ήπειρο.
Γραφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης,
Οντας μία από τις πιο ευαίσθητες γεωπολιτικά περιοχές του κόσμου, τα Βαλκάνια αποτελούν σημείο αναφοράς για τις γεωπολιτικές εξελίξεις παγκοσμίως. Σήμερα τα Βαλκάνια δοκιμάζονται για άλλη μια φορά από κρίση, αυτή των προσφύγων. Ενώ η περιοχή εδώ και δύο δεκαετίες είχε μπει στην τροχιά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της Σένγκεν, ξαφνικά το προσφυγικό φαίνεται να αλλάζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό των χωρών της βαλκανικής. Με την Τουρκία να ελέγχει πλημμελώς το δίκτυο λαθροδιακίνησης εντός των εδαφών της και λόγω της αυστριακής εξωτερικής πολιτικής καθώς και της ομάδας χωρών του Βίζεγκραντ περί κλειστών συνόρων η πλειονότητα των βαλκανικών χωρών έχουν κλείσει τα σύνορά τους, απομονώνοντας την Ελλάδα (η οποία διατηρεί ανοικτά τα σύνορά της) από την ηπειρωτικό κορμό της χερσονήσου και της Ευρώπης, αφήνοντας προς το παρόν μόνη οδό επικοινωνίας για την Αθήνα την θαλάσσια σύνδεση με την Ιταλία η οποία προς το παρόν παραμένει ανοιχτή. Η εν λόγω κατάσταση έχει φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα κατάστασης έκτακτης ανάγκης με τον ελληνικό λαό να φέρεται πολιτισμένα στους πρόσφυγες ενθυμούμενος την δική του προσφυγιά.