Οι Τσάμηδες, Σπαχήδες τού Μπενίτο
Το ίδιο απόγευμα, λίγες ώρες μετά την επίδοση τού Ιταλικού τελεσιγράφου και την έναρξη των εχθροπραξιών, δυο Αλβανικά Τάγματα Τσάμηδων εισέβαλον στην Θεσπρωτία κατά διαταγή τού Ντούτσε. Επί κεφαλής των Τσάμικων αυτών ταγμάτων ήσαν οι Τσάμηδες Σπαχήδες τού Μουσσολίνι: α) Αζίζ Τσάμης από την Ριάναρη-Κονισπόλεως-Τσαμουριάς, β) Σκενδέρ Τσιάμης, από το Μαλούνιον Φιλιατών, χριστιανός εξωμότης, όργανο τού ομαίμονός του αρχιπράκτορος των Ιταλών Χασάν Πιλάφη και μοίραρχος τής Αλβανικής Χωροφυλακής, γ) Μπράχο Τσαπούνη, από την Λιόψα Φιλιατών, δ) Τζελάλ Τσαπούνη, συγγενής και συμπολίτης τού προηγουμένου, ε) Τζέλιο Ελμάζ και στ) Ζεϊνέλ Ισμαήλ, και αυτοί από την Λιόψα Φιλιατών.
Ένας απ' τους αφανής ήρωες του έπους του 40'
«28η Οκτωβρίου 1940.
Έδρα της Μοίρας εις Αγίαν Μαρίνα Ρεπετίστης. Η Μοίρα έχει υπό την Δ/νσιν της 1ης Πυρ/χιας,VIII Συν/τος Πυροβολικού Ιωαννίνων υπό υπ/γον Φωτίου διαμετρήματος 7,5 Σκόντα και την 5η Πυρ/χιαν των 10,5 Σνάιδερ.21η Αθηνών υπό λοχαγόν Δημόπουλο Παναγιώτην. Επίσης δύο ουλαμούς συνοδείας των 6,5 του 40ου και 42ου Συν/τος Πεζικού.
Στην αρχή της κήρυξής του πολέμου, το 1940, κλήθηκε να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες. Οι συνθήκες διαβίωσης πάνω στα βουνά ήταν πολύ σκληρές για εκείνον και τους υπόλοιπους φαντάρους.
Η ηρωική και μαρτυρική πορεία της ζωής του Δημήτρη Κασλά ξεκινά μαζί με τον 20ο αιώνα από το χωριό Πουρί του Πηλίου και συναντιέται σε σημεία κλειδιά με την σύγχρονη ελληνική ιστορία : Μικρά Ασία – πόλεμος του 40 – αντίσταση – μετεμφυλιακή Ελλάδα.
Στην καρδιά της ταινίας υπάρχει μια διαφορετική ματιά στο «κρυμμένο» έπος του Μαρτίου 1941: ενώ οι τύχες του πολέμου έχουν πια κριθεί, μια τελευταία ηρωική αντίσταση προβάλλεται στο ύψωμα 731 απέναντι στην εαρινή επίθεση των Ιταλών. Επικεφαλής στον «καταραμένο λόφο» ο ταγματάρχης Κασλάς που κατορθώνει, μαζί με τους στερημένους και ταλαιπωρημένους στρατιώτες του από τα Τρίκαλα και τη Καρδίτσα, να κρατήσει το ύψωμα βάζοντας τη σφραγίδα του στην αποτυχία της ιταλικής εαρινής επίθεσης και κάνοντας τον Μουσολίνι που παρακολουθούσε τις εξελίξεις από πολύ κοντά να αποχωρήσει απογοητευμένος.
Ο τότε πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα Γκράτσι στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους» γράφει για τη δραματική συνάντηση που είχε με τον Μεταξά την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου:
«…Η συνείδησίς μου με επίεζε ότι την στιγμήν αυτήν εγενόμην συνένοχος μιας ατιμίας. Είδα επί τέλους να ανάβη το φως και τον Μεταξά να κατεβαίνη. Με εγνώρισε και διέταξε τον σκοπόν να με αφήση να περάσω.