Το επόμενο κεφάλαιο είναι όλο γραμμένο σε τοπική γλώσσα εμπνευσμένη από το χιμαριώτικο ιδίωμα: αφηγείται η Τέτα, νύφη του Βασίλη και μάνα της οικογένειας, που ξεκινάει την ιστορία της από τα παιδικά της χρόνια στο Δρεπένι και φτάνει μέχρι την Ελλάδα του σήμερα. Μέσα από την αφήγησή της αναδεικνύονται όλες οι δυσκολίες του καθεστώτος του Χότζα στην Αλβανία, αλλά και όσα συνάντησε η οικογένειά της μετά τη μετανάστευση στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στο χωριό Μεθενιά της Πελοποννήσου. Η αφήγηση έχει φυσική ροή και ζωντάνια, περνώντας εικόνες και εμπειρίες γνώριμες σε πολλούς:

Και να μη μας λέγανε τίποτις όμως, το ήγλεπες σα μάτια τους ότι μας είχανε για Αλβανούς. Ότι μας είχανε για ξένους, για φτύματα. Εμείς κάτι παλιόρουχα είχαμε φέρει από το Δρεπένι. Παρδαλά κι ό,τι ό,τι. Σαν η μύγα σο γάλα ξεχωρίζαμε. Μου λέγανε εμένα τα αφεντικά πού τα έμαθα έτσι τα ελληνικά. Α μωρέ κακοντέληδες, μου 'ρχότανε να τους ειπώ, εγώ πού τα έμαθα τα ελληνικά ή εσείς; Αλλά δεν ήλεγα τίποτις. Έσκυβα το κεφάλι κι έβανα σην τζέπη το λέκι. Και τους φίλαγα και τα ποδάρια. Τι να ήλεγα.

Στο τρίτο μέρος του βιβλίου, το πιο μοντέρνο και απαιτητικό γλωσσικά, εμφανίζεται ο τελευταίος γιος της Τέτας, Αλέξανδρος (Σάντο), πρωταγωνιστής του πρώτου μυθιστορήματος του συγγραφέα («Η λάσπη», 2014, εκδόσεις Μελάνι). Μαθαίνει τυχαία πως η οικογένειά του είχε στην πραγματικότητα έναν μικρότερο γιο, τον Μενέλαο (Νέλο), τον οποίον έχασαν στα σύνορα καθώς έρχονταν στην Ελλάδα. Αυτή η ανακάλυψη του αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον για τη ζωή και τον οδηγεί στην Αμερική, όπου έχει ενδείξεις ότι βρίσκεται ο αδερφός του.

Μέσα από τα επιμέρους τμήματα του βιβλίου ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας εποχής γεμάτης αντιφάσεις, με πόνο και αναταραχές, αλλά και ακλόνητη θέληση για πρόοδο.

Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία την Πέμπτη 27 Μάϊου. Μπορείτε να το προμηθευτείτε ηλεκτρονικά εδώ.