Τι είναι όμως αυτό το περίφημο Διεθνές Δίκαιο; Διαφέρει πολύ από τον ορισμό του Σωκράτη για το δίκαιο γενικότερα που έλεγε ότι όποιος έχει ισχύ σπάζει εύκολα το δίχτυ του νόμου; Δυστυχώς όχι. Το Διεθνές Δίκαιο δεν προστατεύει, ποτέ δεν προστάτευε από την εποχή που η φυλή του Ουγκ, πολεμούσε με λίθινα όπλα με τη φυλή του Γκουχ για ένα παλιοτομάρι από Μαμούθ.
Ουσιαστικά είναι μια έννοια ιδεατή που θα είχε βάσει αν όλος ο κόσμος ακολουθούσε τις επιταγές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ήταν αγγελικά πλασμένος. Δεν είναι όμως, αποδεδειγμένα, όπως φαίνεται από το αδικοχαμένο αίμα εκατομμυρίων-εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας. Βασική παράμετρος του Διεθνούς Δικαίου είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι, η ισχύς σε όλες της τις εκφάνσεις.
Και ερχόμαστε στο διά ταύτα. Νέος πόλεμος έχει ξεσπάσει στην γεωπολιτική μας γειτονιά. Νέος όσο και παλιός ταυτόχρονα με τους ίδιους, πάνω κάτω πρωταγωνιστές, με εξαίρεση σημαντική, την Τουρκία. Το Ισραήλ πολέμα την Χαμάς και τον παλαιστινιακό ισλαμικό Τζιχάντ, η Τουρκία και το Ιράν υποστηρίζουν.
Πάνω από 3.100 ρουκέτες έχουν εκτοξευτεί από τη Γαζα κατά του Ισραήλ, το οποίο αν δεν διέθετε το αντιπυραυλικό Iron Dome, θα ήταν τώρα στάχτη. Πολλές οι ρουκέτες και πολλά τα λεφτά που κοστίζουν, διότι ο σύγχρονος πόλεμος είναι ακριβό “άθλημα”. Πόθεν το χρήμα; Από τους υποστηρικτές της Χαμάς, τον φίλτατο “νεοχαλίφη” του παγκόσμιου Ισλάμ Ταγίπ Ερντογάν και τους μουλάδες του Ιράν.
Γιατί η νέα σύγκρουση; Η έξωση των Παλαιστινίων, λένε κάποιοι. Το τέμενος αλ Ακσά, λένε άλλοι. Τίποτε από αυτά στην πραγματικότητα. Η ουσία είναι ότι οι Παλαιστίνιοι – Άραβες της Παλαιστίνης θα ήταν το ορθότερο – δεν θέλουν να υπάρχει καν το Ισραήλ. Η κόντρα ξεκινά πριν το 1948, τον πρώτο πόλεμο και την ήττα των Αράβων που είχε ως συνέπεια τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Ελλάδα και Ισραήλ
Όχι τυχαία ηθικός αυτουργός του Ολοκαυτώματος ήταν ένας Παλαιστίνιος, ο μεγάλος μουφτής της Ιερουσαλήμ και συνεργάτης του Χίτλερ, ο Αμίν αλ Χουσεϊνί. Εμείς δεν είμαστε πάντως αρμόδιοι να εξετάσουμε ποιος φταίει περισσότερη ή λιγότερο. Αυτά θα τα κρίνει κυριολεκτικά η ιστορία. Η ουσία για την Ελλάδα είναι ότι έχει ξεσπάσει ένας πόλεμος που την αφορά άμεσα, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντα.
Γιατί την αφορά; Διότι έχει καλές σχέσεις με το Ισραήλ, έχει και καλές σχέσεις με τους Παλαιστίνους, οι οποίοι όμως δεν ανταπέδωσαν, σε πλείστες όσες φορές, τα όμοια, πανηγυρίζοντας ακόμα και την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, περίπου ένα έτος πριν. Το Ισραήλ από την άλλη πλευρά κατηγορείται ως “κράτος δολοφόνος” από μερίδα Ελλήνων – τα ίδια λέει και ο Ερντογάν, είδες σύμπτωση– ενώ άλλη μερίδα το κατηγορεί για τους πολέμους κατά των Φιλισταίων, των Σελευκιδών, για τους Μακκαβαίους και λοιπά παλαιά και αρχαία που μόνο ιστορική αξία έχουν.
Οι δε τελευταίοι αυτοχαρακτηρίζονται ως “χριστιανοί και πατριώτες” αλλά δεν απαιτούν από την Εκκλησία να αποκηρύξει από το αγιολόγιό της τους Μακκαβαίους, για παράδειγμα…Η ουσία είναι απλή και συνοψίζεται στο εξής: Τι έχει να κερδίσει η Ελλάδα; Κέρδισε κάτι από τις πορείες έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία; Κέρδισε κάτι όταν στην, αλήστου μνήμης, δεκαετία του 1980 πραγματοποιούνταν πορείες υπέρ του “λαού της Νικαράγουα”, αλλά ποτέ – τι περίεργο; – έξω από την Αλβανική πρεσβεία για τα όσα τράβαγαν οι Βορειοηπειρώτες από τον Χότζα;
Το Ισραήλ είναι αντίπαλος της Τουρκίας αυτή την στιγμή. Και η Ελλάδα οφείλει να δει την στιγμή. Οι διεθνές σχέσεις είναι κάτι το ζωντανό. Δεν υπάρχουν αιώνιες αγάπες και αιώνιοι έρωτες. Υπάρχουν μόνο, απλά και ψυχρά, εθνικά συμφέροντα, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Την Ελλάδα συμφέρει το Ισραήλ να παραμείνει απέναντι στην Τουρκία και στο χέρι της Ελλάδας είναι να αξιοποιήσει καλύτερα το ισραηλινό χαρτί για την ενίσχυση των δικών της συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Από την Χαμάς αλήθεια τι μπορούμε να περιμένουμε, να μιλήσουν καλά υπέρ ημών στον Ερντογάν για να μη μας ζητά τα νησιά και το Αιγαίο;
Πηγή: Παντελής Καρύκας / slpress.gr
Σχόλια