Βρισκόμαστε εννέα μέρες μετά την εκτέλεση ενός Βορειοηπειρώτη και δυστυχώς η στασιμότητα στην όλη κατάσταση, προέρχεται από μια εσωτερική σιωπή που φαίνεται να πηγάζει από τον ωχαδερφισμό των Βορειοηπειρωτών.
Γράψε λάθος. Εγώ έγραψα λάθος μάλλον λίγες βδομάδες πριν το θάνατο με αφορμή άλλες αγριότητες Αλβανών, κατέληγα στο φταίμε εμείς που τους κάναμε ανθρώπους. Εννοούσα φυσικά το ότι μας ήλθαν σαν θηρία απ' το παρανοϊκό καθεστώς Χότζα και χάρη στη δουλειά και τα σπιτικά που βρήκαν εδώ γίνανε και πάλι άνθρωποι, με την μεταφορική έννοια του λόγου.
του Θέμου Αναστασιάδη
Το φαινόμενο του μπούλινγκ είναι ευρύτατα γνωστό ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης. Είναι γνωστά επίσης και τα αποτελέσματα του.
Μια φρεσκοβαμμένη ελληνική σημαία και πάνω της η ονομασία «ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΕΣ» -στην πρόσοψη του Δημοτικού Σχολείου στο κέντρο του βορειοηπειρώτικου χωριού- φαίνεται πως ήταν η αρχή του τέλους για τον 35χρονο ομογενή Κωνσταντίνο Κατσίφα, που ανήμερα της Εθνικής Επετείου 28ης Οκτωβρίου εκτελέστηκε ψυχρά απο τις επίλεκτες δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας.
Μετά την νέα ψυχρή δολοφονία ενός Έλληνα Βορειοηπειρώτη, του Κωνσταντίνου Κατσίφα, αυτή τη φορά στους Βουλιαράτες του Αργυρόκαστρου, συγκλονισμένος παρακολουθεί όλος ο ελληνικός κόσμος μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες αλλά και από την διαρκή ενημέρωση του από τα κοινωνικά δίκτυα για την ακρίβεια των γεγονότων και το ‘’δίκαιο’’ της εκτέλεσης ή μη του εκλιπόντος. Πέρα από οποιαδήποτε επιπόλαια ‘’ηρωοποίηση’’ ή αφελής κατακραυγή του νεαρού Έλληνος πατριώτη και αγωνιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας και των εθνικών μειονοτικών δικαιωμάτων της Βορείου Ηπείρου οφείλουμε να αναρωτηθούμε πρώτα αν είναι πράγματι νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Και ερωτώ, είναι νεκρός ο Κωνσταντίνος; Και απαντώ… ΌΧΙ, δεν είναι νεκρός ο Κωνσταντίνος.
...Εν ολίγοις από το πουθενά σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων άρχισε να «ιδρώνει» το αυτάκι της για το τι καταγωγή έχουμε οι Βορειοηπειρώτες και για το εάν τελικά μιλάμε ελληνικά.
Η εν ψυχρώ εκτέλεση του Κωσταντίνου Κατσίφα, ενός παιδιού από φτωχή λαϊκή οικογένεια, όπως συνέβη σχεδόν πριν είκοσι χρόνια με τον Σολωμό Σολωμού, στην Κύπρο συνιστά και μια ζωντανή καταγγελία για την ένοχη συνείδησή μας. Αυτός, τη στιγμή που σύσσωμες οι ελληνικές ελίτ και το ελληνικό κράτος, έχουν εγκαταλείψει τη ελληνική μειονότητα στη μοίρα της, θυσίασε κυριολεκτικά τη ζωή του, μια και δεν έβλεπε πλέον καμιά δυνατότητα για να κρατήσει την αξιοπρέπεια και τον εθνισμό του.
Τέτοιες ημέρες, παραμονές και ανήμερα 28η Οκτωβρίου, η Νότιος Αλβανία είναι γαλάζια από ελληνικές σημαίες. Οι δρόμοι και τα σπίτια σε Χειμάρρα, Σαράντα, τα χωριά του Βούρκου της ευρύτερης περιοχής της Φοινίκης, Αργυρόκαστρο, τα χωριά Άνω και Κάτω Δεροπόλεως, είναι σημαιοστολισμένα. Σε ορισμένες οικίες οι σημαίες ανεμίζουν όλον τον χρόνο.
Σοκαρισμένοι παρακολουθήσαμε λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα που συνέβησαν σήμερα στους Βουλιαράτες και είχαν ως αποτέλεσμα την εν ψυχρώ δολοφονία του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα. Δυστυχώς με όσους ανθρώπους μιλήσαμε κατά την διάρκεια του ανθρωποκυνηγητού μεταφέραμε την προσωπική μας άποψη πως θα "τον φάνε". Όταν ενημερωθήκαμε για την σύλληψή χαρήκαμε αλλά και απορήσαμε ώσπου δυστυχώς λίγα λεπτά μετά μάθαμε πως τον δολοφόνησαν.
Έχει δίκιο η αλβανίδα ιστορικός Ελενα Κοτσάκι. Φυσικά και είμαστε Αλβανοί εάν δείτε πόσο κακάσχημος και ατσούμπαλος λαός είμαστε. Η πιο κοντινή εκδοχή του Αλβανού είναι οι Ελληνες. Γι΄αυτό και οι Αλβανοί αισθάνονται σαν τα σπίτια τους στην Ελλάδα. Είμαστε Αλβανοί που νομίζουμε ότι είμαστε Ιταλοί.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας*
Θέλουμε επιτέλους σωστές αλλαγές για να ζήσουμε στον τόπο μας
