Η ΥΠΟΤΟΝΙΚΗ και αμήχανη αντίδραση της ελληνικής πλευράς στην εκτέλεση από την αλβανική αστυνομία του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα και σε όσα ακολούθησαν, αλλά και η αντιμετώπιση της κατάστασης που διαμορφώνεται από την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Αποδεικνύουν επίσης ότι η παρουσία του κ. Τσίπρα ως υπουργού των Εξωτερικών, είναι διακοσμητική και έχει δημιουργήσει ένα επικίνδυνο κενό στη διπλωματική δραστηριότητα της χώρας. Ειδικά με την Αλβανία, ενώ οι στόχοι είναι ξεκάθαροι, είναι φανερό ότι η στρατηγική για την επίτευξη αυτών των στόχων χρειάζεται αναθεώρηση και αναπροσαρμογή.

Γραφει ο Δημήτρης Δανίκας

Του Αλέξανδρου Θ. Δριβα (*)

Αναπάντητα μένουν σοβαρά ερωτήματα για τις συνθήκες υπό τις οποίες έπεσε νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Ερωτήματα υπάρχουν και για τον τρόπο με τον οποίο η κοινή γνώμη ενημερωνόταν για την υπόθεση. Από τον «τρελό» Κατσίφα, περάσαμε στον παραστρατιωτικό και μετά στον έμπορο ναρκωτικών. Μία ανάλυση των αναλύσεων και μία είδηση που προκύπτει από τις ειδήσεις

Ο Γκούμας, ο Κατσίφας και η Βόρεια Ηπειρος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Ας αγωνισθούμε ώστε σήμερα τα Ελληνόπουλα να διδάσκονται την ελληνική γλώσσα φανερά και επίσημα

Ένα σκληρό άρθρο – καταγγελία ενάντια στον ωχαδελφισμό και τον φόβο που διακατέχει το ελλαδικό κράτος, με αφορμή τον θάνατο – εκτέλεση του ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, δημοσιοποίησε ο Θέμος Αναστασιάδης στην εφημεριδα «Πρώτο Θέμα». Στο συγκεκριμένο άρθρο, ο Θέμος Αναστασιάδης αναρωτιέται γιατί η Ελλάδα δεν αντέδρασε στην δολοφονία του Κατσίφα, γιατι δεν απάντησε στις προκλήσεις και στις βρισιές τν Αλβανών όχι μόνο κατά του Κατσίφα αλλα και κατά των Ελλήνων, την ώρα που πολλοί Αλβανοί έκαναν περιουσία στην Ελλάδα.

Γράφει ο πρέσβης ε.τ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ

O Φατός Λιουμπόνια (Fatos Lubonja), ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της μετακομμουνιστικής αλβανικής διανόησης, αποτελεί αναμφίβολα το πιο σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς στην ακανθώδη και βραδυκίνητη πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία. Αν και υπήρξε γόνος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της προνομιακής ελίτ του καθεστώτος Χότζα, καταδίκασε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια την προσωπολατρία και την υποκρισία του δικτάτορα, γεγονός για το οποίο διώχθηκε απηνώς και καταδικάστηκε σχεδόν ισόβια.

Οι απαράγραπτες ευθύνες της δημοσιογραφικής και πολιτικής εξουσίας

"Χωρίς φανατισμό ή μισαλλοδοξία ζητάμε το αυτονόητο, να γνωρίζουμε τις συνθήκες θανάτου ενός ανθρώπου που ήταν μέλος της Ελληνικής Εθνικής μειονότητας με διπλή ιθαγένεια, Ελληνική και Αλβανική".

Γράφει η Μυρένα Σερβιτζόγλου / Ακόλουθος Τύπου

Πλήθος κόσμου στάθηκε στο σημείο όπου βρισκόταν η σημαία του Κωνσταντίνου, μπροστά απ' το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη, την κοιτούσαν με δέος και ρωτούσαν να βεβαιωθούν «Αυτή είναι;». Σχεδόν οι πάντες την άγγιξαν με θαυμασμό και στεναχώρια θέλοντας να τιμήσουν αλλά και να θρηνήσουν τον Κωνσταντίνο.

Τους δικούς του χαρακτηρισμούς, βάσει των γεγονότων και του κλίματος που επικρατεί, παίρνει ο εκάστοτε χρόνος στο διάβα του.

Έχουμε επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι όσο μένει η εκκρεμότητα με το επίσημο πόρισμα για τον θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα, τόσο θα γίνεται σπέκουλα, με επικίνδυνο μάλιστα τρόπο, για τις συνθήκες θανάτου του.