Η μοίρα της Ηπείρου και ιδιαίτερα της αλύτρωτης Βορείου Ηπείρου ήταν σχεδόν πάντοτε τραγική. Ετσι εξηγείται γιατί τα τραγούδια του λαού της, ακόμη κι εκείνα που δεν έχουν θρηνητικό χαρακτήρα, μοιάζουν με τον βαρύ και μονότονο σκοπό τους, σαν μοιρολόγια.
Με μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε την ανακοίνωση του Δήμου Δρόπολης σχετικά με το δημοσίευμα της ιστοσελίδας μας για το μπαράζ διαρρήξεων στα χωριά που ανήκουν στον Δήμο.
Αξιότιμοι κύριοι!
Προς αποκατάσταση της αλήθειας ως αναφορά το άρθρο που εσείς αναδημοσιεύσατε από το επίσημο μπλογκ του ΚΕΑΔ – ΟΜΟΝΟΙΑΣ, καθώς και της σκόπιμης και ανήθικης εμπλοκής, του ονόματος μου σε αυτό έχω να δηλώσω τα εξής.
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΟΤΖΙΑΣ*
28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940 – 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Σαν σήμερα, πριν από 72 χρόνια, οι μαχητές Ιωαννής Μπουραντάς, Στέφανος Γραβιάς και Χρήστος Στάμου από το Νομό Άρτας, άφησαν πίσω τους παιδιά, οικογένειες και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας.
Μια μικρή ομάδα ευζώνων στρατοπέδευσε στο Βοδίνο. Σφυροκοπούσε με όπλα και πολυβόλα, ενάντια στα ιταλικά στρατεύματα, στον κάμπο της Δρόπολης. Οι στρατιώτες μας με σύνθημα «Επάνω τους παιδιά» ανάγκασαν τους Ιταλούς να τραπούν σε φυγή.
Όπως αναφέρουν και οι στίχοι:
Με το χαμόγελο στα χείλη
παν’ οι φαντάροι μας μπροστά
και ‘γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δεν βαστά...
28η Νοεμβρίου 1940, η βορειοηπειρωτική γη ποτίστηκε με το αίμα τους και αγκάλιασε περήφανα τα ηρωικά κορμιά τους.
Για να αγαπήσει κανείς τη γενέτειρά του και να συνεισφέρει με οποιονδήποτε τρόπο στα χρηστά κοινά της, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να τη γνωρίσει, μέσα από τη γεωγραφία, την ιστορία και την παράδοσή της.
Στον αντίποδα της πανδημίας και υπό τον πρίσμα ενός οπισθοδρομικού εθνικισμού συνεχίζουν να κινούνται διάφοροι τηλεοπτικοί κύκλοι στην Αλβανία. Δυστυχώς μερίδα του πολύπαθου αλβανικού λαού αρέσκεται σ...