Ελληνική μειονότητα: Οι «από ‘δω» και οι «από ‘κει»

Ελληνική μειονότητα: Οι «από ‘δω» και οι «από ‘κει»

Σε δύο βασικά σημεία «τέμνεται» η Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, με το ένα εκ των δύο να είναι πληθυσμιακά μεγαλύτερο και να μένει μόνιμα στον ελλαδικό χώρο.

Αυτό σημαίνει πως οι μόνιμοι Έλληνες στην Ε.Ε.Μ. όχι μόνο είναι αριθμητικά λιγότεροι, αλλά διαφέρουν κατά πολύ στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την εθνική τους συνείδηση.

Πρώτον δεν ζούνε σε μια χώρα η οποία τους εξασφαλίζει ελευθερία στην έκφραση, ούτε και εργασιακά είναι σε θέση να σταθούν αυτόνομοι, μιας και οι κρατικές υπηρεσίες όπου πολλοί εργάζονται, ελέγχονται άμεσα από την εκάστοτε διαχρονικά ανθελληνική (λιγότερο ή περισσότερο) κυβέρνηση. Έτσι αμέσως η έκφραση εθνικού συναισθήματος, θεωρείται αδίκημα.

Δεύτερον, ακόμη και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις (πλην κάποιων εξαιρέσεων) είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας, με τους ιδιοκτήτες να τα «έχουν καλά» με το «Κόμμα» για να γλιτώσουν το πρόστιμο.

Έτσι οι Βορειοηπειρώτες μαγαζάτορες που π.χ. υποστηρίζουν τα εθνικά τους συμφέροντα, διαχρονικά βάλλονται από το κράτος. Οπότε το ρουσφέτι και η προσκόλληση πίσω από διάφορα κομματικά φερέφωνα και συμφέροντα για πολλούς ισούται με επιβίωση.

Όσο για τους Βορειοηπειρώτες στην Ελλάδα, εκείνοι – συγκριτικά με την αλβανική πραγματικότητα – ζούνε σε ένα περιβάλλον ιδανικό και φιλελεύθερο, όπου η ζωή τους δεν εξαρτάται άμεσα από το «Κόμμα». Η επιχείρησή τους δεν κινδυνεύει να «φάει» κάποιο πρόστιμο, ούτε και η ιδιοκτησία τους μπορεί να δημευτεί από το κράτος. Αν και η δήμευση δεν είμαι έμμεση πια στην Αλβανία, οι πρακτικές είναι οι ίδιες και ίσως και πιο επικίνδυνες απ’ ότι στο παρελθόν.

Έτσι οι Βορειοηπειρώτες που δε ζούνε από κοντά τη ζωή των συμπατριωτών τους, κρίνουν πιο εύκολα την εθνική τους ταυτότητα, σε σχέση με τους άλλους που συνεχώς βρίσκονται υπό πίεση. Ναι μεν οι Έλληνες της Ε.Ε.Μ. απαιτούν απ’ την Ελλάδα μια καλύτερη μοίρα, ωστόσο το πράττουν γιατί εδώ και τόσα χρόνια η Αλβανία δεν έχει εκδημοκρατιστεί και συνεχώς εφευρίσκει τρόπους για να περιορίζει τους Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι συμβάλλουν τα μέγιστα στην οικονομία και στον πολιτισμό της.

Ωστόσο δε θα πρέπει να «κρύψουμε» και τους αδιάφορους Βορειοηπειρώτες που έχουν αφομοιωθεί στον ελλαδικό κορμό και είτε κρύβουν την καταγωγή τους, είτε απλά δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν.

Όσο για εκείνους που ενδίδουν στις πιέσεις και ακολουθούν το δρόμο του σύγχρονου αλβανισμού, εις βάρος πολλών συμπατριωτών τους, θα ήταν πιο πρέπον να μην απαιτούν και να μην κατηγορούν την Ελλάδα.

Δυστυχώς έχουμε δημιουργήσει μια κατηγορία από κηφήνες που συνεργάζονται με τους Αλβανούς – ανθέλληνες για το συμφέρον τους και παράλληλα απαιτούν ή και συνεχίζουν να αντλούν παροχές και προνόμια από την Ελλάδα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το βοήθημα των υπερηλίκων Βορειοηπειρωτών που παρείχε για χρόνια η ελληνική κυβέρνηση, συμμετέχοντας καταλυτικά στην ανόρθωση της οικονομίας του τόπου μας, για το οποίοι «οι δικοί μας» που συνεργάζονταν με το αλβανικό παρακράτος έτρεχαν πρώτοι για να το πάρουν. Μάλιστα δικαιολογούσαν αυτή τους την πράξη τους λέγοντας πως είναι χρήματα που δίνει η Ευρώπη. Όταν βέβαια το βοήθημα διεκόπη, τότε οι ίδιοι άρχιζαν να κατηγορούν την «κακή» Ελλάδα πως τους αφήνει αβοήθητους.

Όμως, δε θα πρέπει να παραλείψουμε και τα λαμπρά παραδείγματα εκείνων των ντόπιων που παλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες να ζήσουν στη γη τους, κάνοντας πράξη τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη «Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος». Βαστούν Θερμοπύλες και παλεύουνε με όση δύναμη τους έχει απομείνει. Πότε κυνηγημένοι και πότε αδικημένοι.

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου