Ναύσταθμο στον Αυλώνα παραχωρεί ο Ράμα στον Ερντογάν

Ναύσταθμο στον Αυλώνα παραχωρεί ο Ράμα στον Ερντογάν

Η Τουρκία στο Ιόνιο.

Προ εξαιρετικώς ανησυχητικών εξελίξεων ευρίσκεται η Αθήνα, η οποία ως συνήθως επικεντρώνεται στά τρέχοντα προβλήματα καί αφήνει άλλα νά υποβόσκουν. Τό χειρότερο είναι ότι τά προβλήματα αυτά εξελίσσονται καί ξεσπούν κάποια στιγμή οδηγώντας σέ ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Πρό τέτοιων προβλημάτων ευρίσκεται σήμερα η Ελλάς, κινδυνεύοντας νά υποστεί στρατηγική περικύκλωση από τήν Τουρκία, η οποία εκμεταλλεύεται καταστάσεις καί επιρροές πού ασκεί σέ χώρες τής Μεσογείου καί τών Βαλκανίων. Οι κινήσεις αυτές είναι απολύτως προβλέψιμες. Όμως η χώρα μας τίς υποβαθμίζει καί προσποιείται ότι τίς αγνοεί, μέχρι τήν ημέρα πού οι καταστάσεις δέν θά τής αφήνουν πλέον αυτό τό περιθώριο.

Πλησιάζει η ημέρα αυτή όσον αφορά τήν Αλβανία, η οποία είναι σχεδόν έτοιμη νά ενεργοποιήσει τήν βάση Πασά λιμάνι στόν κόλπο τού Αυλώνος γιά τό τουρκικό ναυτικό, μέ τό οποίο έχει από χρόνια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας. Αυτό σημαίνει ότι πολύ σύντομα μπορεί νά δούμε τουρκικό στόλο νά εξορμά από εκεί καί νά ελέγχει τό Ιόνιο. Δεδομένου μάλιστα ότι πλησιάζει τήν ολοκλήρωσή της η ναυπήγησις τού τουρκικού αεροπλανοφόρου «Anadolu», μπορεί καί αυτό νά τό δούμε νά ναυλοχεί στόν Αυλώνα καί νά συντονίζει από εκεί κινήσεις τών άλλων τουρκικών πολεμικών.

Πώς έχουμε επιτρέψει νά συμβεί αυτό; Γιά ποιόν λόγο δέν έχουμε ασκήσει τήν επιρροή πού μπορούμε γιά νά υποχρεώσουμε τήν Αλβανία νά αναστείλει αυτά τά σχέδιά της; Τά Τίρανα ευρίσκονται στήν φάση νά ζητούν ενταξιακές διαπραγματεύσεις μέ τήν Ευρωπαϊκή Ένωση. Τήν προσπάθειά τους αυτή μπορεί ευκόλως νά παρεμποδίσει η Αθήνα. Είναι μέλος τής ΕΕ καί έχει δικαίωμα ασκήσεως βέτο. Καί όμως ούτε κάν τό έχει επικαλεσθεί. Αφήνει τήν Αλβανία νά γίνεται ενεργούμενο τής Τουρκίας τού Ερντογάν χωρίς νά αντιδρά.

Καί νά σκεφθεί κανείς ότι έχουν προηγηθεί ενέργειες τής αλβανικής κυβερνήσεως εις βάρος τής ελληνικής μειονότητος τής Βορείου Ηπείρου. Η Αθήνα αδιαφόρησε, όπως αδιαφόρησε καί γιά τήν δολοφονία τού ομογενούς μας Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ακόμη παλαιότερα, δέν είχαμε αντιδράσει στήν άρνηση τής Αλβανίας νά αποδεχθεί τήν οριοθέτηση τών θαλασσίων συνόρων, όπως είχε συμφωνηθεί από τά Υπουργεία Εξωτερικών τών δύο χωρών.

Υπάρχει δηλαδή μία κλιμάκωσις ενεργειών τίς οποίες επιτρέψαμε. Συμβαίνουν χωρίς νά αντιδρούμε. Καί ενώ θά μπορούσαμε νά έχουμε προχωρήσει στήν επέκταση τών χωρικών υδάτων στό Ιόνιο, ακόμη έχουμε μείνει στά λόγια. Απ εναντίας θά πρέπει νά θεωρούμε βέβαιο πώς η Αλβανία θά προβεί σέ διαμαρτυρίες, άν προχωρήσουμε. Πόσω μάλλον άν έχει καί τόν τουρκικό στόλο στό Ιόνιο νά τήν υποστηρίζει.

Στήν τουρκική τακτική τής στρατηγικής περικυκλώσεως τής χώρας μας έχει προστεθεί τό τελευταίο διάστημα καί η Λιβύη. Μία χώρα μέ τήν οποία κάποτε είχαμε ειδική σχέση. Πού όμως τά τελευταία χρόνια ηγνοήσαμε τά προβλήματά της. Αφήσαμε τήν Ιταλία νά ποδηγετήσει τήν ευρωπαϊκή πολιτική αναγνωρίζοντας τήν κυβέρνηση τού Σάρρατζ. Καί θυμηθήκαμε ότι υπάρχει η Λιβύη, μόνον τήν ημέρα πού ο Σάρρατζ υπέγραψε μέ τόν Ερντογάν τό περίφημο μνημόνιο γιά τήν οριοθέτηση θαλασσών πού δέν τούς ανήκουν. Μέχρι τότε η Λιβύη ήταν ένα πρόβλημα, πού νομίζαμε πώς δέν μάς αφορά. Πιό κοντόφθαλμη στάσις δέν μπορούσε νά υπάρχει

Μπορεί αυτήν τήν περίοδο ο Σάρρατζ, μέ τήν ενεργό συμμετοχή τών τουρκικών δυνάμεων, νά έχει εδαφικές επιτυχίες, αυτό δέν σημαίνει όμως ότι επεκράτησε οριστικώς. Ο λιβυκός εμφύλιος έχει εξελιχθεί σέ μιά διελκυστίνδα, η οποία θά κρατήσει πολλά ακόμη χρόνια. Καί ο Σάρρατζ θά συνεχίσει νά ελέγχει ένα μέρος τού εδάφους τής χώρας, στό οποίο γιά τήν ώρα περιλαμβάνεται καί η αεροπορική βάσις Αλ Ουατίγια, η μεγαλύτερη τής Λιβύης. Η βάσις αυτή μπορεί νά αποτελέσει ορμητήριο γιά τήν τουρκική αεροπορία καί τά σχέδιά της γιά έλεγχο καί επιτήρηση τής κεντρικής Μεσογείου. Τό λιμάνι τής Τριπόλεως είναι ήδη άτυπη βάσις έξω από τήν οποία τά τουρκικά πολεμικά ενισχύουν τήν προσπάθεια τού Σάρρατζ. Καί βεβαίως μπορούν νά διεξαγάγουν καί τίς δικές τους επιχειρήσεις.

Η Ελλάς καί οι θάλασσές της υφίστανται τήν τουρκική πίεση από τρία σημεία. Από τήν ίδια τήν Τουρκία, από τόν Αυλώνα τής Αλβανίας καί από τήν Λιβύη τού Σάρρατζ. Ο αντίπαλος τού τελευταίου Καλίφα Χάφταρ ενισχύεται πράγματι από τήν γειτονική Αίγυπτο. Μιά χώρα μέ τήν οποία μάς συνδέουν φιλία καί κοινά συμφέροντα. Καί η οποία αδυνατεί νά κατανοήσει τήν υποχωρητικότητα πού επιδεικνύουμε. Καί ίσως εκεί, στόν προβληματισμό της αυτό, ευρίσκεται η ερμηνεία τού γεγονότος, ότι ακόμη δέν αποφασίζει νά υπογράψει μαζί μας οριοθέτηση τών θαλασσίων ζωνών πού ανήκουν στίς δύο χώρες.

Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 27/05/2020

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου