Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο είχε συνάντηση το Σάββατο, 11 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας Γιάνος Αντερ, ο οποίος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη με εγκαρδιότητα και τις προσήκουσες τιμές.

Ο Πατριάρχης έχει μεταβεί στη Βουδαπέστη όπου θα μιλήσει στο Διεθνές Ευχαριστιακό Συνέδριο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και θα συναντηθεί με τον Πάπα Φραγκίσκο, όπως έγραψε ο «Ε.Κ.» το Σαββατοκύριακο 11-12 Σεπτεμβρίου.

Ο Πρόεδρος της Βουλής της Ουγγαρίας Λάσλο Σόλιομ, παρέθεσε επίσημο δείπνο προς τιμήν του Πατριάρχη στη διάρκεια του οποίου του απονεμήθηκε «το Βραβείο της Ανθρωπίνης Αξιοπρεπείας».

Στην ομιλία του ο Πατριάρχης ανάμεσα στα άλλα είπε και τα εξής: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου, η πλέον σημαντική ίσως κατάκτησις του νεωτέρου και συγχρόνου πολιτικού πολιτισμού, προϋποθέτουν την μακράν θητείαν της οικουμένης εις τον Χριστιανισμόν και φέρουν την σφραγίδα του, αφού θεμέλιόν των είναι η πίστις εις την απόλυτον αξίαν και την αξιοπρέπειαν του ανθρωπίνου προσώπου. Παρά τας επιμέρους διαφοράς, τα ανθρωπιστικά κινήματα και ο Χριστιανισμός συμφωνούν εις τον προσανατολισμόν τους προς την προστασίαν της ελευθερίας και της αξιοπρεπείας του ανθρώπου, έστω και αν δεν συμπίπτουν εις την τελικήν θεμελίωσίν των. Από τον χριστιανικόν κοινοτισμόν, την αγάπην προς τον πλησίον και την αδελφοσύνη ετράφη η διεκδίκησις των κοινωνικών δικαιωμάτων, και δεν είναι τυχαίον ότι και σήμερον αι χριστιανικαί Εκκλησίαι είναι ένθερμοι υπερασπισταί αυτής της διαστάσεως της ελευθερίας.

Εντιμότατε κύριε Πρόεδρε του 'Συμβουλίου Ανθρωπίνης Αξιοπρεπείας', η εικών την οποίαν έχομεν διά τον άνθρωπον, διά τον σκοπόν και το νόημα της ζωής του, καθορίζουν την στάσιν μας απέναντι εις αυτόν. Εάν βλέπωμεν τον άνθρωπον ως μηχανήν, ως homme machine ή ως απλήν βιολογικήν οντότητα, τότε ευκόλως τον μετατρέπομεν εις αντικείμενον ή τον υποτιμώμεν. Εάν τον θεωρούμεν ως πρόσωπον, ως εκλεκτόν δημιούργημα του Θεού, προορισμένον να ομοιωθή τω Θεώ κατά χάριν, τότε η στάσις μας απέναντι εις αυτόν είναι τελείως διαφορετική».

Είπε επίσης ο Πατριάρχης πως «πιστεύομεν ότι διά την προστασίαν της ανθρωπίνης αξιοπρεπείας, δεν είναι αρκετός ο προσανατολισμός γενικώς εις τον άνθρωπον. Ο άνθρωπος πρέπει να προσεγγίζεται με βάσιν την θείαν του προέλευσιν και τον αιώνιον προορισμόν του, δηλαδή πάντοτε εν αναφορά προς τον Θεόν. Αυτή η αναφορά δίδει εις την ανθρωπίνην ύπαρξιν την υψίστην δυνατήν αξίαν. Τότε, η αδιαφορία διά τον άνθρωπον είναι αδιαφορία διά τον Θεόν. Τότε, όπου υπάρχει αδελφοσύνη, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, σεβασμός του ανθρώπου, εκεί είναι παρών ο Θεός. Τότε, εν τω προσώπω του κάθε ανθρώπου, του απλού, του πτωχού, του ασθενούς, του ξένου και του πρόσφυγα, του παιδιού και του γέροντος, διακονούμεν τον Χριστόν, ο οποίος έπαθεν και εσταυρώθη δι' ημάς και εταύτισεν εαυτόν με τους αδελφούς Του «τους ελαχίστους».

Σε άλλο σημείο ανέφερε πως «δι' ημάς προσωπικώς, ο αγών διά τα δικαιώματα του ανθρώπου συνεδέετο εξ αρχής και με την μέριμναν διά την προστασίαν του περιβάλλοντος, με δεδομένην την συνάφειαν οικολογικών και κοινωνικών προβλημάτων και με αμετακίνητον την πεποίθησιν ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα θίγουν πρωτίστως και εντονώτερον τους πτωχούς της γης και τους εμπεριστάτους πληθυσμούς. Εις αυτήν την συνάφειαν τοποθετείται και η προώθησις των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων, ο αγών διά την προστασίαν της ελευθερίας της θρησκείας και η αντίστασις εις την δήθεν αναπόφευκτον σύγκρουσιν των πολιτισμών.

Εν τω πνεύματι τούτω, επαινούμεν το «Συμβούλιον διά την Ανθρωπίνην Αξιοπρέπειαν» διά τας πολλάς δράσεις του με άξονα τον άνθρωπον και την προστασίαν της ιερότητος του προσώπου του, ευχαριστούμεν διά την μεγάλην τιμήν της απονομής εις ημάς του υψηλού «Βραβείου Ανθρωπίνης Αξιοπρεπείας», και υπενθυμίζοντες ότι κάθε τιμή προς το πρόσωπον ημών ανήκει και αναφέρεται εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ευχόμεθα εις όλους υμάς τους παρισταμένους και τους περί υμάς υγείαν εν καιροίς πανδημίας και εν πάσαις ταις ημέραις της ζωής υμών και πάσαν άνωθεν ευλογίαν».