Ένας φαύλος κύκλος η ιστορία του λεγόμενου Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, που η κατάληξή του προδιαγράφεται στη συνεχόμενη υπονόμευση ενός λαού ο οποίος εδώ και εκατονταετίες υποφέρει τα πάνδεινα, σε τέτοιο σημείο ώστε να θεωρείται εσαεί ο κακομοίρης και ο αμφιβόλου ελληνικής ταυτότητας Βαλκάνιος «τυχοδιώκτης».

Απίστευτη η δυσκολία στην επανάκτηση της εθνικής μας συνείδησης, πολλές φορές χωρίς βάσεις και χωρίς αύριο η σκέψη μας για ανάπτυξη, με κύριο εμπόδιο την κατωτερότητα που κάποιοι θεληματικά ή άθελά τους επιβάλλουν στον τόπο. Και αυτό συναντάται ήδη το τελευταίο διάστημα, με την πολλά υποσχόμενη πολιτευτική διάθεση των εν Ελλάδι συμπατριωτών μας στο σύστημα της εκεί τοπικής αυτοδιοίκησης, αφήνοντας κατά μέρους την πάλη τους για την εδώ διαβίωση. Ενώ από την άλλη συμβαίνει το αντίθετο. Ελλαδίτες υποψήφιοι πολιτευόμενοι να επιζητούν από εμάς τη στήριξή τους για να ανέβουν στο βάθρο της εξουσίας και να γίνουν οι νέοι «σωτήρες» μας.

Ο άκρατος λαϊκισμός είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν κυρίως τη μέση ηλικία, έχοντας κατά νου το εφήμερο «βόλεμα» και τη διαιώνιση ενός πελατειακού συστήματος, το οποίο στην τελική δεν είναι ικανό να στηρίξει στο σύνολό του τα τόσα πολλά θέματά μας, ενώ η πολυπόθητη αλλαγή όλο και χάνεται στην κοινωνική ανάλωση που καλλιεργείται από μέρους τους.

«Ο τάδε θα πρέπει να πάει στο γραφείο του δείνα για να καταφέρει να πάρει γρήγορα την ελληνική ιθαγένεια ή την υγειονομική διευκόλυνση που απαιτεί η εκάστοτε χρονική στιγμή…»

Και έτσι η κατάσταση θα συνεχίσει να αναδεύει όλο και περισσότερο την εκμετάλλευση του απλού Βορειοηπειρώτη που επιθυμεί την ανακούφιση με την πονεμένη ψυχή του.

Όσο για τους δικούς μας υποψηφίους, απότομη και έντονη η προβολή τους ως άλλοι ελεγκτές της μάνας – Ελλάδας που εδώ και χρόνια μας συμπεριφέρεται λες και είμαστε άψυχοι εκλογικοί αριθμοί στα τεφτέρια της. Ωστόσο ευχόμαστε ο πόθος τους για τον πολιτειακό αγώνα, να είναι άδολος και ανένδοτος στη χίμαιρα της εξουσίας και του κέρδους. Με οποιονδήποτε τρόπο μπορούν να φανούν χρήσιμοι όχι μόνο για εμάς, αλλά και για την αποκατάσταση της εθνικής μας τιμής απέναντι σε ένα νεοελληνικό λαό που έχει μάθει να ζει στην άγνοια και τη μιζέρια.

Δρώντας με πνεύμα σύνεσης και συναγωνισμού, μας παρέχεται η ευκαιρία να κατανοήσουμε καλύτερα την κοινή καταγωγή και το «μικρόβιο» της ευεργεσίας που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους Βορειοηπειρώτες. Και μην ξεχνάμε πως όλα όσα συνέβησαν μετά το 1914 στο χώρο μας, είναι τμήμα αυτού του εθνικού μας προσδιορισμού. Να είμαστε υπερήφανοι και αναζητητές της προόδου, όπου κι αν εκείνη βρίσκεται.

Αποτελούμε το μοναδικό επίσημο ελληνικό παρακλάδι εκτός του νεοελληνικού κράτους και σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να το αφήσουμε να ατροφήσει. Είμαστε ικανοί, αλλά όχι τόσο έμπειροι ώστε από μόνοι μας να πορευόμαστε στην παγκόσμια ανθρώπινη ολότητα. Το επιστημονικό δυναμικό των νέων μας, η σοφία των μεγαλυτέρων δασκάλων μας, η καρτερικότητα των βασανισμένων προγόνων μας και η αστείρευτη ομορφιά της γης που γεννηθήκαμε, είναι τα εργαλεία για ένα ευοίωνο μέλλον. Μην αφήσουμε τον πολύτιμο χρόνο να ξοδευτεί σε μικρότητες και κακόβουλες διαθέσεις.

Η επίσημη Ελλάδα θα πρέπει να αφυπνιστεί και να καταλάβει επιτέλους πως μέσα στην πολύπλευρη ρευστότητα των παρόντων γεγονότων, είμαστε το φυσικό ανάχωμα για την εδαφική της ακεραιότητα. Πριν να κατέλθουν σε εκείνοι οι διάφοροι «δόλιοι» είναι αναγκασμένοι να περάσουν από τους εδώ Έλληνες. Κι αν οι εδώ Έλληνες σταματήσουν να υπάρχουν, τότε όλα θα αποβούν μοιραία για την ίδια!

Αδέσμευτος Βορειοηπειρώτης