Η Χιμάρα από τα πολύ παλιά χρόνια αποτελεί ένα σημαντικό τόπο και για την Ορθοδοξία στην Βόρειο Ήπειρο. Τόπος με πολλά προσκυνήματα και μοναστήρια, με μεγάλες εκκλησιές και μικρά παρεκκλήσια που στήριζαν τους Έλληνες σε κάθε βήμα της ζωής τους.

Αν και από τον τόπο πέρασε και άφησε βαρύ το στίγμα της η αθεϊα του κομμουνιστικού καθεστώτος, οι άνθρωποι κράτησαν βαθιά μέσα τους την πίστη και τον ελληνισμό.

Ειδικά στην περίπτωση της Χιμάρας, όπου το καθεστώς έπληξε βαριά την περιοχή, πιο βάναυσα σε σχέση με τα υπόλοιπα μέρη της Ελληνικής μειονότητας, μιας ως τόπος αντίστασης, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του Χότζα.

Ωστόσο το τίμημα ήτανε βαρύ. Εκκλησίες καταστράφηκαν, τα ελληνικά σχολεία έκλεισαν μια για πάντα και απαγορεύτηκε η κάθε είδους ελληνορθόδοξη έκφραση. Κι όμως τα χρόνια πέρασα, η επιστροφή στις αξίες του ελληνισμού αποκαθίσταται επάνω στα χνάρια όσων φύλαξαν Ελλάδα και Θεό μέσα τους.

Σήμερα αρκετά προσκυνήματα, σε όλα τα χωριά της Χιμάρας, με την μέριμνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και των κατοίκων, ξανά βρίσκουν την παλιά τους ακμή. Πότε μικρά και πότε μεγάλα, στηρίζουν εκείνους που βαστάνε Θερμοπύλες σε πείσμα καιρών και συνθηκών.

Μέσα σε όλα αυτά τα ιερά προσκυνήματα, αυτό το διάστημα, έχει προστεθεί και ένα μικρό παρεκκλήσι, δίπλα στην Αγία Μαρίνα της Χιμάρας, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, έναν άγιο που στήριξε με το έργο και το λόγο του όλους τους ανθρώπους, αλλά ιδιαίτερα τους Βορειοηπειρώτες.

Είναι αξιοπρόσεκτη η παρουσία τέτοιων ταπεινών τόπων, που ταυτόχρονα δίνουν θάρρος και ελπίδα μέσα στις δύσκολες μέρες που διανύουμε.

Ακολουθεί απόσπασμα από την σημερινή Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αγίου Παϊσίου στην Αγία Μαρίνα στα Σπήλια της Χιμάρας, δίπλα και το μικρό παρεκκλήσι που κτίστηκε με μέριμνα της Εκκλησίας.