Η κουκουβάγια δεν ήταν απλώς ένα σύμβολο για την Αθήνα, αλλά ενσωμάτωνε τις διανοητικές και στρατηγικές ιδιότητες που χαρακτήριζαν τόσο τη θεά όσο και την πόλη. Η νυχτερινή φύση της κουκουβάγιας και η ικανότητά της να βλέπει στο σκοτάδι συμβόλιζαν για τους Έλληνες τη διορατικότητα και την αντίληψη σε δύσκολες καταστάσεις, ιδιότητες που συνδέονταν άμεσα με τη σοφία της Αθηνάς.

Ο συμβολισμός της κουκουβάγιας, ωστόσο, δεν είναι μοναδικός στον ελληνικό πολιτισμό. Σε διαφορετικές κουλτούρες, η κουκουβάγια είχε ποικίλες ερμηνείες. Για παράδειγμα, στους ιθαγενείς αμερικανικούς πολιτισμούς, οι Χόπι θεωρούσαν την κουκουβάγια ως σύμβολο θανάτου, ενώ οι Πουέμπλο την έβλεπαν ως προστάτη και σύμβολο σοφίας. Στην αρχαία Κίνα, η κουκουβάγια συχνά συνδεόταν με την ατυχία αλλά και με τον πνευματικό κόσμο, ενώ στην αρχαία Αίγυπτο συνδεόταν με τον θάνατο και τη μετά θάνατον ζωή, αναδεικνύοντας τις πιο σκοτεινές και μυστηριώδεις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στη Μεσοποταμία, η κουκουβάγια συνδέθηκε επίσης με το σκοτάδι και τον κάτω κόσμο, όπως φαίνεται από το διάσημο βαβυλωνιακό ανάγλυφο «Βασίλισσα της Νύχτας», που παρουσιάζει μια θεά με χαρακτηριστικά που μοιάζουν με κουκουβάγια. Αυτές οι πολιτισμικές αναπαραστάσεις της κουκουβάγιας δείχνουν μια παγκόσμια σύνδεση του πουλιού με το μυστήριο και την υπερφυσική αντίληψη.

Οι αρχαίοι Έλληνες, μέσω της ανθρωποκεντρικής τους θεώρησης, προσέδωσαν στην κουκουβάγια ανθρώπινα χαρακτηριστικά όπως η σοφία και η ευφυΐα. Τα μεγάλα, στραμμένα προς τα εμπρός μάτια της κουκουβάγιας έδιναν στο πουλί μια στοχαστική εμφάνιση, γεγονός που επηρέασε την αντίληψη ότι ήταν ένα έξυπνο και σοφό πλάσμα. Αυτή η ανθρωπομορφική προσέγγιση ενίσχυσε τη συμβολική αξία της κουκουβάγιας στην ελληνική κουλτούρα.

Η φυσική παρουσία της κουκουβάγιας στην Αθήνα, ιδιαίτερα γύρω από τον Παρθενώνα, τον ναό της Αθηνάς, ενίσχυσε την ιερή της θέση και την ταύτισή της με τη θεά. Οι κουκουβάγιες συχνά εμφανίζονταν στα αθηναϊκά νομίσματα, γνωστά ως «κουκουβάγιες», καθιστώντας το πουλί ένα διαρκές σύμβολο της σοφίας και της πνευματικής ζωής της πόλης.

Η κουκουβάγια επίσης θεωρούνταν οιωνός νίκης στη μάχη, ενισχύοντας περαιτέρω τη σύνδεσή της με την Αθηνά. Η εμφάνιση μιας κουκουβάγιας στο πεδίο της μάχης ερμηνευόταν ως ένδειξη εύνοιας από τη θεά και προβλεπόμενης επιτυχίας.