Το αλβανικό ψευτομνημείο στα Ακροκεραύνεια όρη, έχουν περιποιηθεί δεόντως κατά καιρούς οι κάτοικοι της περιοχής. Πριν περίπου ένα χρόνο, είχε γραφτεί με σπρέι η φράση "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" το οποίο σβήστηκε και λίγες ημέρες πριν στολίστηκε με την λέξη "ΜΑΒΗ"
Αυτός είναι ο Ναός της Παναγίας της Επισκοπής στο Αργυρόκαστρο από τα παλαιότερα στην Αλβανία, ο οποίος κινδυνεύει να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.
Την Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της καινούργιας πλατείας του Καινούριου –ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΗΛΙΑ ΝΤΑΛΛΑ- ένα όνειρο πολλών ετών για τους Καινουριώτες.
Η Επαρχία Αλύκου και οι τοπικοί φορείς του χωριού διοργάνωσαν την λαμπρή εκδήλωση την οποία τίμησαν με την παρουσία τους όλοι οι δημότες , μικροί μεγάλοι.
Το μνημείο αυτό το τοποθέτησαν οι Αλβανοί ψηλά στα Ακροκεραύνεια όρη, στον αυχένα Λογαρά, στον δρόμο Χιμάρα - Αυλώνα, εκεί όπου ήσαν τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία το 1912 - 1917. Η επιγραφή στο μνημείο είναι στα αλβανικά και μεταφράζεται:
«Ο λαός της περιοχής των Δουκάτων (Dukati) μαζί με τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Αυλώνας αμυνθήκαμε για την ανεξαρτησία από την επίθεση των σωβινιστών Ελλήνων».
Το μνημείο αυτό το τοποθέτησαν οι Αλβανοί ψηλά στα Ακροκεραύνεια όρη, στον αυχένα Λογαρά, στον δρόμο Χιμάρα - Αυλώνα, εκεί όπου ήσαν τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία το 1912 - 1917. Η επιγραφή στο μνημείο είναι στα αλβανικά και μεταφράζεται:
«Ο λαός της περιοχής των Δουκάτων (Dukati) μαζί με τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Αυλώνας αμυνθήκαμε για την ανεξαρτησία από την επίθεση των σωβινιστών Ελλήνων».
Φορέας που ανέγειρε το μνημείο δεν αναφέρεται.
Στις 5 Νοεμβρίου 1912 στα πλαίσια του 1ου Βαλκανικού Πολέμου ο Σπυρομήλιος απελευθέρωσε με απόβαση την Χιμάρα από τον Οθωμανικό ζυγό. Οι Οθωμανικές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν, όμως το σώμα του Σπυρομήλιου που αποτελείτο κυρίως από Κρήτες και Χιμαριώτες εθελοντές αναχαίτισαν τους Οθωμανούς και έφτασαν έως τον αυχένα Λογαρά. Όμως η Ιταλία απαίτησε με τελεσίγραφο, ο Ελληνικός στρατός να μην προχωρήσει πέρα του Λογαρά διαφορετικά η Ιταλία θα θεωρούσε την ενέργεια αυτή εχθρική (η Ιταλία ήθελε την περιοχή της Αυλώνας για τον εαυτόν της).
Ο Φίλιππας Παπαθανάσης, ο άνθρωπος που τιμωρήθηκε με θανατική ποινή, μετατρεπόμενη σε ισόβια κάθειρξη, με το μοναδικό έγκλημα που ζητούσε την εφαρμογή των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, όπως ήδη είχαν υποσχεθεί με την έναρξη του αντιφασιστικού αγώνα, και την υλοποίηση της Συμφωνίας της Κονίσπολης για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μετά τον αγώνα, «επέστρεψε» στη γενέτειρά του.
Ήταν μια πρωτοβουλία του Συλλόγου των Ελληνοδιδασκάλων νομών Αγ. Σαράντα και Δελβίνου σε συνεργασία με την επαρχία του Αλύκου, η ιδέα της εγκαινίασης μια προτομής στη γενέτειρά του τη Ραχούλα.
Ο Φίλιππας στη Ραχούλα σε μια φτωχή διανοούμενη οικογένεια. Ο παππούς του παπάς και ο πατέρας δάσκαλος. Τελείωσε το γυμνάσιο της Βοστίνας, όπου ήταν αριστούχος μαθητής, ειδικά στα φυσικομαθηματικά.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρήκε καταταγμένο στις αντιφασιστικές