Οι μουσουλμάνοι τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία με τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Εγκαθίστανται ως επι το πλείστο στον Β/Ηπειρωτικό χώρο, ιδιαιτέρως στα παράλια, σε εκκλησιαστικά και άλλα περισσότερο προσοδοφόρα μέρη, νοθεύοντας τη πληθυσμιακή αναλογία, και εποφθαλμιούντες τα εγκαταλελειμμένα από τους βορειοηπειρώτες κτήματα.

Το αλβανικό ψευτομνημείο στα Ακροκεραύνεια όρη, έχουν περιποιηθεί δεόντως κατά καιρούς οι κάτοικοι της περιοχής. Πριν περίπου ένα χρόνο, είχε γραφτεί με σπρέι η φράση "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" το οποίο σβήστηκε και λίγες ημέρες πριν στολίστηκε με την λέξη "ΜΑΒΗ"

Το μνημείο αυτό το τοποθέτησαν οι Αλβανοί ψηλά στα Ακροκεραύνεια όρη, στον αυχένα Λογαρά, στον δρόμο Χιμάρα - Αυλώνα, εκεί όπου ήσαν τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία το 1912 - 1917. Η επιγραφή στο μνημείο είναι στα αλβανικά και μεταφράζεται:
«Ο λαός της περιοχής των Δουκάτων (Dukati) μαζί με τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Αυλώνας αμυνθήκαμε για την ανεξαρτησία από την επίθεση των σωβινιστών Ελλήνων».

Το μνημείο αυτό το τοποθέτησαν οι Αλβανοί ψηλά στα Ακροκεραύνεια όρη, στον αυχένα Λογαρά, στον δρόμο Χιμάρα - Αυλώνα, εκεί όπου ήσαν τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία το 1912 - 1917. Η επιγραφή στο μνημείο είναι στα αλβανικά και μεταφράζεται:

«Ο λαός της περιοχής των Δουκάτων (Dukati) μαζί με τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Αυλώνας αμυνθήκαμε για την ανεξαρτησία από την επίθεση των σωβινιστών Ελλήνων».

Φορέας που ανέγειρε το μνημείο δεν αναφέρεται.

Στις 5 Νοεμβρίου 1912 στα πλαίσια του 1ου Βαλκανικού Πολέμου ο Σπυρομήλιος απελευθέρωσε με απόβαση την Χιμάρα από τον Οθωμανικό ζυγό. Οι Οθωμανικές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν, όμως το σώμα του Σπυρομήλιου που αποτελείτο κυρίως από Κρήτες και Χιμαριώτες εθελοντές αναχαίτισαν τους Οθωμανούς και έφτασαν έως τον αυχένα Λογαρά. Όμως η Ιταλία απαίτησε με τελεσίγραφο, ο Ελληνικός στρατός να μην προχωρήσει πέρα του Λογαρά διαφορετικά η Ιταλία θα θεωρούσε την ενέργεια αυτή εχθρική (η Ιταλία ήθελε την περιοχή της Αυλώνας για τον εαυτόν της).