Ο Παπαδημήτρης, ή Δημήτρης Στεφάνου της οικογένειας Παπαδημαίων της Νίβιτσας, εφημέριος του χωριού και ηγούμενος της Μονής Κοκαμιάς σε μια ιδιόχειρη σημείωση στο πρώτο φύλλο του θαυματουργού Ευαγγελίου, με ημερομηνία Αυγούστου 1643 μας έδινε την πληροφορία ότι:
Για τον π. Χρήστο Παππά από το Σοπίκι
Σε ένα από τα σημαντικότερα έργα του Θουκυδίδη, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», παρατίθεται ο «Επιτάφιος του Περικλή». Από τα σπουδαιότερα κείμενα της αρχαιότητας που διδάσκεται σε όλες τις φιλοσοφικές σχολές του κόσμου. Ήταν ο επικήδειος λόγος όπου ο Περικλής εκφώνησε το 430 π.Χ. για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου. Αποτελεί ύμνο στην Αθηναϊκή δημοκρατία και στην αγάπη του Αθηναίου προς την ελευθερία.
Ο 74χρονος πατέρας του Προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Λεωνίδα Παππά, έπεσε θύμα της μανίας δυο κουκουλοφόρων κακοποιών. Αφού τον παρακολούθησαν εισέβαλαν στην κατοικία του, τον έδεσαν χειροπόδαρα και άρχισαν να τον ξυλοκοπούν με μανία. Μετά από λίγα λεπτά αποχώρησαν με άδεια χέρια.
Ήταν η ομάδα του Ιταλού αρχαιολόγου Ουγκολίνο που άρχισε πρώτη τις αρχαιολογικές έρευνες στο Βουθρωτό, με την ευλογία των αρχών.
Με την συγκέντρωση των 500 Βορειοηπειρωτών, ξεκίνησε η 9η γενική συνδιάσκεψη της Δ.Ε.Ε.Ε.Μ – ΟΜΟΝΟΙΑ. Στην αρχή της συνδιάσκεψης, διαβάστηκε ο χαιρετισμός του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αντώνη Σαμαρά, μέσω γραπτής επιστολής του. Αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο Βασίλης Μπολάνος, γενικός πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όπου ανέφερε την απόφαση του να μην κατέβει ξανά υποψήφιος για γενικός πρόεδρος, καθώς έκανε και την αυτοκριτική του για τα λάθη και τις παραλείψεις που έκανε όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόταν στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Στις 15 Σεπτεμβρίου άνοιξαν οι πύλες των σχολείων όλων των βαθμίδων στην αλβανική επικράτεια. Μαζί τους και οι πύλες των σχολείων που φοιτούν τα Βορειοηπειροτόπουλα.
Τα φετινά Χριστούγεννα έρχονται σε μία εποχή που όλο και περισσότεροι Έλληνες δυσκολεύονται στην καθημερινή τους επιβίωση, μέσα σε κλίμα οικονομικής στενότητας, θλίψης, κατάθλιψης, δυστυχίας κι έλλειψης ελπίδας. Όλα αυτά έρχεται βέβαια να τα σκορπίσει το μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου, το οποίο παράλληλα μας θέτει όλους και προ των ευθυνών μας να δείχνουμε έμπρακτα το ενδιαφέρον και την αγάπη μας στους συναθρώπους μας.
Την περασμένη εβδομάδα διεξήχθη στα δικαστήρια των Αγίων Σαράντα η δίκη για τα λιβάδια της επαρχίας Αλύκο. Το θέμα της δικαστικής διαμάχης μεταξύ της επαρχίας Αλύκο και της αλβανικής διεύθυνσης απογραφής της ακίνητης περιουσίας, είναι 280 στρέμματα που βρίσκονται δυτικά και πάνω από την λίμνη του Βουθρωτού στο χωριό Καινούριο τα οποία η επαρχία Αλύκου διεκδικεί καθώς υποστηρίζει οτι έχουν δοθεί παράνομα και με πλαστά έγγραφα σε 6 οικογένειες αλβανικής καταγωγής.
Η πρώην διευθύντρια της διεύθυνσης απογραφής και επιστροφής της ακίνητης περιουσίας στην Αλβανία υποστηρίζει ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας στις αλβανικές οικογένειες έχουν δοθεί βάση γνησίων και νόμιμων εγγράφων λέγοντας ότι ο έπαρχος κ. Καίσης προκάλεσε με την συμπεριφορά του όταν ζήτησε να επιστραφούν οι τίτλοι ιδιοκτησίας στην επαρχία υποστηρίζοντας ότι είναι περιουσία της ελληνικής μειονότητας.
-- Αγχιασμός ή Ογχησμός, Σκάλωμα - Άγιοι Σαράντα, Porto Eda, Saranda......
-- Η νύφη του Ιονίου
-- Η πόλη των Αγίων Σαράντα είναι κτισμένη στην ειδυλλιακή θέση του αρχαίου Ογχησμού ή Αγχιασμού και άκμασε σαν εμπορικός σταθμός τα Ρωμαϊκά χρόνια καθώς εξυπηρετούσε το εμπόριο μεταξύ Ηπείρου και Ιταλίας. Ήταν έδρα επισκοπής. Μετά την καταστροφή της από τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Γότθων (552 μ.Χ.)οι κάτοικοί της κατέφυγαν στην Χειμάρρα.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας δημιουργήθηκε στην τοποθεσία της τελωνειακός και στρατιωτικός σταθμός γνωστός με το όνομα Σκάλωμα ή Σκαλα των Αγίων Σαράντα ,από την γειτονική ομόνυμη εκκλησία.Την Εκκλησία των Σαράντα Μαρτύρων της Σεβαστείας οι ιστορικοί την περιγράφουν ως πρωτοβυζαντινής τεχνοτροπίας ,με δύο σειρές κολώνες και αψίδες.Λένε ότι στον περίβολό της υπήρχαν 40 εκκλησίες ,μία για κάθε Μάρτυρα.
Η σύγχρονη πόλη έχει την αρχή της στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα μετά την επανάσταση και την καταστροφή στο γειτονικό Λύκουρσι και τα πρώτα ταραγμένα χρόνια του 20ου αιώνα.Τότε συνοικίσθηκαν κοντά στο λιμάνι πολεμόπληκτοι αγρότες των γύρω περιοχών και νομάδες Βλάχοι ,οι οποίοι είχαν πάντοτε εκεί τα χειμαδιά τους.