Αυτό το πολιτικά απρεπές, ανάγωγο και προσβλητικό που έγινε σε βάρος της Ελλάδας στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού από τον Βρετανό ομόλογό του Ρίσι Σούνακ (με αφορμή την επιχειρηματολογία του πρώτου -- σε συνέντευξή του στο BBC -- υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στη γενέθλια γη τους) είναι "από τ' άγραφα" και έχει σίγουρα "τουρκική ουρά"...

Είναι "από τ' άγραφα", όπως λέει κι ο λαός μας, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εξέφρασε κάτι καινοφανές για τα κλαπέντα και διαμελισθέντα από τον Λόρδο Έλγιν (για λόγους μεταφοράς στην Αγγλία) Γλυπτά του εμβληματικού μνημείου τα οποία κρατάει "αιχμάλωτα" το Βρετανικό Μουσείο αρνούμενο να τα επιστρέψει στην Ελλάδα.

Εξέφρασε την πάγια και διαχρονικά εκπεφρασμένη ελληνική θέση απαντώντας σε σχετική ερώτηση της δημοσιογράφου Laura Kuenssberg που του πήρε συνέντευξη, προσθέτοντας απλά την "ατάκα" για την Μόνα Λίζα, με στόχο να αφυπνίσει την καλλιτεχνική ευαισθησία και το... εθνικό "φιλότιμο" των Βρετανών τηλεθεατών, οι οποίοι -- σε μεγάλο αριθμό (66%, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση) -- υποστηρίζουν την επιστροφή των "Ελγινείων" (όπως τα αποκαλούν) στην γενέθλια γη τους, την Ελλάδα.

Όπως αποδείχθηκε, όμως, ο πρωθυπουργός έπεσε σε βρετανικό "τοίχο". Το "φιλότιμο" και τη συναισθηματική νοημοσύνη που ανέμενε απ' τη βρετανική ηγεσία, δεν τα βρήκε στους Άγγλους συντηρητικούς κοινοβουλευτικούς, τουλάχιστον, οι οποίοι εμμένουν -- δια του Guardian -- στην μη επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα θεωρώντας τα μέρος της μόνιμης συλλογής του Βρετανικού Μουσείου και μη διαπραγματεύσιμα προς επιστροφή στη χώρα μας.

- Κλεπταποδόχοι που θεωρούν την κλοπή του Έλγιν -- αντί για ντροπή -- τιμή. Τιμή τους και καμάρι τους, για να φτάσει το 10 της Ντάουνινγκ Στριτ να μη συζητά ούτε το ενδεχόμενο δανειακής ρύθμισης, σας ακούω να λέτε αγανακτισμένοι και φέρνω στον νου μου την εκδοχή του αρχηγού της βρετανικής Αξιωματικής αντιπολίτευσης Κιρ Στάρμερ για δανεισμό των γλυπτών του Παρθενώνα και μια άλλη πρόταση για επιστροφή αυτών στην γενέθλια γη τους (την Αθήνα), αφού κρατήσει το Βρετανικό Μουσείο τα πιστά τους αντίγραφα...

Ύστερα, σχεδόν ασυναίσθητα, αναλογίζομαι με σκεπτικισμό την θερμότητα των λόγων του πρωθυπουργού, ο οποίος -- παρά τον εκνευρισμό και την αμηχανία του για την ακύρωση της συνάντησής του με τον Βρετανό πρωθυπουργό (την οποία πληροφορήθηκε κατά τη συνάντησή του στην ελληνική πρεσβεία με τον αρχηγό του Εργατικού Κόμματος, που προηγείται κατά 21 μονάδες του Συντηρητικού δημοσκοπικά) -- στάθηκε στο ύψος του.

Στάθηκε στο ύψος του και (απευθυνόμενος στον αγενή ομόλογό του, χωρίς να τον αναφέρει ονομαστικά) μίλησε καθ' υπερβολή (κατ' εμέ), για να αποφύγει μια απρόσμενη κρίση -- πιθανολογώ -- στις σχέσεις μας με τη Βρετανία.

Μίλησε καθ' υπερβολήν εστιάζοντας στο ιστορικό παρελθόν και τους παραδοσιακούς δεσμούς φιλίας μεταξύ Ελλάδας-Βρετανίας, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε την φιλοτουρκική πολιτική της Βρετανίας πριν και μετά το '74 και την κυπριακή τραγωδία...

"Ήρθαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μας", μας θυμίζει ο Ελύτης, για να μην ξεχνιόμαστε. Να μην ξεχνιόμαστε παρασυρμένοι από την τάση που μετατρέπει σε Λωτοφάγους περιοδικά εμάς τους Έλληνες.

Ας γυρίσουμε όμως στο θέμα μας, το πολιτικά απρεπές του Ρίσι Σούνακ, που κρύβει πολλά: από πρόθεση φθηνού λαϊκισμού του Άγγλου πρωθυπουργού (επίδειξη πολιτικής ισχύος του ενόψει των εκλογών του '24, για να καλύψει τη διαφορά στις δημοσκοπήσεις), έως τον τουρκικό δάχτυλο που ασκεί επηρεασμό στην αγγλική πολιτική σκηνή, όπως και τη γερμανική.

Είναι γνωστό, άλλωστε, το εμπορικό και γεωπολιτικό αλισβερίσι Αγγλίας-Τουρκίας επί τη βάσει της "καζάν-καζάν "συνεταιριστικής" τακτικής, καθώς η Τουρκία αγοράζει γνώσεις τεχνολογίας και εξοπλιστικά απ' τη Βρετανία και η τελευταία τα ανταλλάσσει γεωπολιτικά με στόχο την αναβάθμιση της παρουσία της (μέσω... Τουρκίας) στην σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου.

Αν ισχύει η περίπτωση της ανάμειξης της Τουρκίας στην αγγλική πολιτική σκηνή, τότε το γεωπολιτικό δέλεαρ εξηγεί το "φάουλ" του Σούνακ σε βάρος της Ελλάδας με πρόσχημα τη συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού στο BBC (σ.σ: το ίδιο είχε κάνει και επί πρωθυπουργίας Μπόρις Τζόνσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις).

Και επειδή το "Ουδέν κακόν αμιγές καλού" των αρχαίων προγόνων μας δεν έπαψε να ισχύει, η απαράδεκτη στάση του Σούνακ έναντι του Έλληνα πρωθυπουργού, επανέφερε στη διεθνή επικαιρότητα το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα (βλ. δήλωση Στάνλεϊ Τζόνσον, πατέρα του πρώην Άγγλου πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον: "Ήρθε ο καιρός τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέψουν στην Ελλάδα").

Ο αρθρογράφος Μάικλ Μπίνιον, μάλιστα, των Times του Λονδίνου δήλωσε ότι πείστηκε απ' τα επιχειρήματα του Έλληνα πρωθυπουργού και τάσσεται υπέρ της επιστροφής τους στην Ελλάδα ("Τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να εκτίθενται στο φυσικό τους περιβάλλον")!

Κι αυτό λίγες μέρες πριν την άφιξη στην Αθήνα του Τούρκου Προέδρου, ο οποίος θα θέλει σίγουρα να στρέψει πάνω του τα φώτα του διεθνούς ενδιαφέροντος. Γι' αυτό και το κυβερνητικό επιτελείο (όπως και το υπουργείο Εξωτερικών) τον περιμένουν με ενδόμυχη ανησυχία, δεδομένων και των πολλαπλών προκλήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Προκλήσεων με ζητούμενο την αποστρατιωτικοποίηση νησιών μας και όργανα πίεσης (για προώθηση των επεκτατικών της σχεδίων) τη χρήση NOTAM, NAVTEX και anti-NAVTEX προς παρεμπόδιση ελληνικών στρατιωτικών ασκήσεων σε αυτά.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι στενές σχέσεις Αγγλίας-Τουρκίας χρονολογούνται προ Αγγλοκρατίας στην Κύπρο (1878-1960) με αποκορύφωμα την παθητική στάση Βρετανίας-ΗΠΑ το καλοκαίρι του '74, ενώ ήταν ενήμεροι αμφότεροι οι σύμμαχοι για την επικείμενη τουρκική εισβολή.

Ας σημειωθεί, επίσης, ότι οι Βρετανοί στρατιωτικοί απάντησαν αρνητικά στην πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών τους Τζέιμς Κάλαχαν να παρεμβληθούν ανάμεσα στους εμπολέμους για να ανακόψουν την τουρκική προέλαση τον Ιούλιο του '74, με τη δικαιολογία ότι οι δυνάμεις στην Κύπρο ήταν ανεπαρκείς και η επιχείρηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία.

Την ίδια ηθελημένη αβουλία (που συνέφερε στην Τουρκία) είχε επιδείξει η Βρετανία και στη β' φάση της εισβολής, τον Αύγουστο του '74 (βλ. αρνητική απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για αεροπορική κάλυψη της σχεδιαζόμενης ελληνικής νηοπομπής για την Κύπρο, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούσε να επιχειρήσει -- από κοινού με τις ΗΠΑ -- χωρίς την άδεια των Ηνωμένων Εθνών, πέραν του διαφαινόμενου τετελεσμένου της νίκης των Τούρκων και του ελέγχου της Κύπρου, εκτίμηση με την οποία συμφωνούσε και ο Μακάριος).

Μη υποστηρικτική στάση προς τα ελληνικά συμφέροντα είχε επιδείξει η Βρετανία και στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου -- στον κρίσιμο χρόνο της δυσμενούς εξέλιξής της σε βάρος μας -- ζήτησε από την Ελλάδα να πληρώσει τα χρέη της προς αυτήν...

Για να 'ρθούμε στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν, ένα χρόνο πριν συγκεκριμένα, Τούρκοι και Βρετανοί απέδειξαν έμπρακτα τη στενή τους σχέση και σε στρατιωτικό επίπεδο (πέραν του εμπορικού και της συνεργασίας τους για την προστασία της περιφερειακής ασφάλειας και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας) με την αποβατική βρετανοτουρκική άσκηση στην Κύπρο (Οκτώβριος 2022).

Η επόμενη ένδειξη περαιτέρω ισχυροποίησης της στρατιωτικής συνεργασίας τους ήταν η συνάντηση των υπουργών Άμυνας Τουρκίας-Βρετανίας μετά από αίτημα της Άγκυρας για αγορά Eurofighter.

"Προτεραιότητα για τους Άγγλους, όπως και για τους ισχυρούς της Ευρώπης που ηγούνται του άρματος της ΕΕ είναι οι... μπίζνες", θα μου πείτε.

Μόνο που σ' αυτήν την περίπτωση, δεν κινείται στη σφαίρα της φαντασίας το σενάριο να συνάψει η Τουρκία συμφωνία ισχύος για ευρεία εξοπλιστική αναβάθμιση με... προδιαγραφές Βρετανίας, ώστε όχι μόνο να καρπωθεί τα μαχητικά FF-200 Typhoon (Eurofighter), αλλά -- πέραν των ρωσικών εξοπλιστικών που της εξασφαλίζει η στρατηγική συμμαχία της με τη Ρωσία -- να συμπράξει και κατασκευαστικά με τη Βρετανία.

Με τη Βρετανία του... νεοαποικιοκράτη Ρίσι Σούνακ (γιατί σαν τέτοιος συμπεριφέρθηκε ο ινδικής καταγωγής Βρετανός πρωθυπουργός ταπεινώνοντας τον Έλληνα ομόλογό του) με στόχο την τουρκοβρετανική συμπαραγωγή του 5ης γενιάς μαχητικού KAAN υπό την υψηλή εποπτεία της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Rolls Royce.

Συμπαραγωγή που, αν προχωρήσει, θα προσθέσει άλλο ένα αγκάθι στα πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού θα δυσχεράνει περαιτέρω τη λύση του Κυπριακού με βάση το ζητούμενο Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων για ένωση της κατεχόμενης με την ελεύθερη Κύπρο.

Κρινιώ Καλογερίδου