Το αποκρουστικό πρόσωπο της εγχώριας τρομοκρατίας το γνωρίζουμε εδώ και 49 χρόνια, αρχής γενομένης από την εμφάνιση της ''Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη'', στα αιματοβαμμένα χνάρια της οποίας πάτησαν οι συνεχιστές της (Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας (1975 - 1995), Επαναστατικός Αγώνας (2003 - 2017), Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (2008 - σήμερα) και Σέχτα Επαναστατών (2009 - σήμερα).

Πρόκειται για ακροαριστερές οργανώσεις υπαίτιες για σειρά τρομοκρατικών ενεργειών στην Ελλάδα (τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με πρόβλημα ακροαριστερής τρομοκρατίας), η νέα γενιά των οποίων προέρχεται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο που είναι η μήτρα τρομοκρατών νεαρής ηλικίας.

Κι αυτό από μόνο του σηματοδοτεί τον κίνδυνο διαιώνισής της, αφού είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγούμε οριστικά από όλα τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας της τρομοκρατίας, την αρχή αποκεφαλισμού της οποίας σηματοδότησε η σύλληψη του Σάββα Ξηρού το 2002.

Τη σύλληψη του τρομοκράτη μετά την ανεπιτυχή πυροδότηση από εκείνον εκρηκτικού μηχανισμού (που προκάλεσε τον βαρύτατο τραυματισμό του) πίσω από τα εκδοτήρια της Hellas Flying Dolphins στο λιμάνι του Πειραιά, όπου βρέθηκε από αστυνομικούς το σακίδιό του μέσα στο οποίο υπήρχε το 38άρι περίστροφο του αστυνομικού Χρήστου Μάτη, δολοφονηθέντα το 1984 κατά τη διάρκεια ληστείας στην Εθνική Τράπεζα Πετραλώνων.

Σημειωτέον ότι το γεγονός εκείνο (που σήμανε την αρχή της εξάρθρωσης της 17Ν) έλαβε χώρα επί υπουργίας στο Δημόσιας Τάξης [ΠΡΟΠΟ] του Μιχάλη Χρυσοχοῒδη με Αρχηγό της Αστυνομίας τον αντιστράτηγο Φώτη Νασιάκο και είχε κύριο αποδεικτικό ταυτοποίησης το σακίδιο του Ξηρού στο οποίο βρέθηκε το 38άρι περίστροφο του δολοφονηθέντα το 1984 αστυνομικού Χρήστου Μάτη κατά τη διάρκεια ληστείας στην Εθνική Τράπεζα Πετραλώνων.

Η μετέπειτα παρουσία των επιχειρησιακών βραχιόνων της 17Ν (''Πυρήνες'', ΕΛΑ'' ''Σέχτα'' και μεμονωμένοι ''μοναχικοί λύκοι'' της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, όπως ο Λάμπρος Φούντας) επιβεβαίωσε, δυστυχώς, ότι ο λόγος που η αντιτρομοκρατική πολιτική μας δεν πέτυχε να εξουδετερώσει πλήρως την τρομοκρατία είναι γιατί έδινε έμφαση στη σύλληψη των τρομοκρατών, την καταστολή τους και όχι στις πηγές ανατροφοδότησής της.

Και πηγές ήταν οι αντιεξουσιαστικοί χώροι στις μεγαλουπόλεις: Αθήνα (Εξάρχεια) και Θεσσαλονίκη (Πανεπιστημιούπολη) απ' όπου αντλούσε τα μέλη της επί χρόνια η εγχώρια τρομοκρατία. Μέλη τα οποία, μέχρι προ ολίγων ετών, έβρισκαν ανεμπόδιστα άσυλο σε δημόσια κτίρια και στις πανεπιστημιακές γιάφκες των Σχολών τους, με το πρόσχημα ότι αμφισβητούν το κρατικό μονοπώλιο της νομιμοποιημένης βίας.

Αμφισβητούν την αστυνομία, δηλαδή, πράγμα που είχε σαν συνέπεια να μην τολμά να παρέμβει αυτή λόγω του πανεπιστημιακού ασύλου. Του ασύλου το οποίο ορθώς καταργήθηκε, γιατί δεν υφίστανται οι λόγοι διατήρησής του σε καθεστώς δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, η εργαλειοποίησή του σε τακτά διαστήματα από ριζοσπαστικοποιημένους αντιεξουσιαστές δεν έχει νόημα...

Τα δεδομένα αυτά επιβάλλουν, πέραν της καταστολής, την εφαρμογή νέας στρατηγικής από το αρμόδιο υπουργείο (σε συνεργασία με κατά τόπους εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης), ώστε να περιοριστεί και να αφανιστεί στο τέλος η τρομοκρατία.

Επιβάλλουν την απο-ριζοσπαστικοποίηση, ουσιαστικά, των περιθωριοποιημένων νέων και των γκετοποιημένων περιοχών βάσει κινήτρων. Βάσει ευρωπαϊκών προγραμμάτων, συγκεκριμένα, που βάζουν στο ''παιχνίδι'' τον ψυχολογικό παράγοντα (αυτοκάθαρση των αντιεξουσιαστών) και τον οικονομικό (φοροαπαλλαγές τους), με στόχο την επανένταξη τους στον κοινωνικό ιστό.

Στο ίδιο ''παιχνίδι'', ωστόσο -- παιχνίδι αποτροπής της βίας σε βάρος των στοχοποιημένων θυμάτων τους -- θεωρώ αναγκαίο να συμπεριληφθούν -- με στόχο την επανένταξή τους στην κοινωνία -- ο πολιτισμικός και ιδεολογικός επαναπροσδιορισμός τους (μέριμνα του κοινωνικού και όχι τιμωρητικού αποκλειστικά κράτους) με υπόβαθρο γνωστικό (χωρίς να αποκλείεται και η συνδρομή της Εκκλησίας).

Τα ως άνω μέτρα αντιμετώπισης της εγχώριας τρομοκρατίας θα απαντούσαν ασφαλώς ουσιαστικότερα στην πρόκληση των καιρών μας για εσωτερική ασφάλεια, αν η ελληνική Πολιτεία είχε σαν μοναδικό μέλημά της την απο-ριζοσπαστικοποίηση των εν ενεργεία ή υπό εκκόλαψη τρομοκρατών.

Αλλά, φευ, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στις μέρες μας, γιατί στην πρόκληση για εξουδετέρωση δια παντός της Λερναίας Ύδρας της τρομοκρατίας, προστέθηκε και μια άλλη το ίδιο επικίνδυνη, που έχει να κάνει με τη δράση ισλαμιστικών πυρήνων στην Ελλάδα.

Ήδη υπάρχουν σημαντικές πληροφορίες για προπαγανδιστικές δημόσιες εμφανίσεις (στο κλειστό ή το ανοιχτό στάδιο Χανίων) του Ερντογανικού Αιγύπτιου ιμάμη Elsayed Montaser που διαβιοί στο νησί και προωθεί τελευταία το πνεύμα των τζιχαντιστών υπερασπιζόμενος τη Χαμάς.

Εμφανίσεις οι οποίες αντιμετωπίζονται με αδικαιολόγητη ανοχή από τις ελληνικές Αρχές, όπως εκείνη της επίθεσης ενός τζιχαντιστή στον ναό του Αγίου Παντελεήμονα (Πάσχα του '22, Αθήνα), στον οποίο δόθηκε αργότερα ελληνικό διαβατήριο...

Στην περίπτωση ειδικά του σαλαφιστή (υπερσυντηρητικού σουνίτη μουσουλμάνου) Montaser, η προπαγανδιστική παρουσία του στο νησί χρήζει ιδιαίτερης προσοχής γιατί είναι εξόφθαλμη η επικινδυνότητά του από τη στιγμή που έχει... προϊστορία η ροπή του προς την ισλαμοφασιστική προπαγάνδα με βάση τα παρακάτω τεκμήρια:

1. Κάνει ''Like'' σε κάθε φιλοτζιχαντιστική ανάρτηση των Ταρζαλάκηδων (βλ. δημοσίευση Ali Trzlakis), απογόνων των Κρητικών μουσουλμάνων που έσφαζαν Έλληνες χριστιανούς στα χρόνια της Κρητικής Επανάστασης (1866-1869).

2. Συμμερίζεται τις απόψεις και κάνει συχνά αναρτήσεις του εξτρεμιστή σαλαφιστή Σαουδάραβα κληρικού Khaled Al-Rashed, γνωστού για τις εκκλήσεις του υπέρ του Τζιχάντ (του ιερού πολέμου κατά της χριστιανικής Δύσης). Πολλές φορές μάλιστα αναπαράγει αναρτήσεις και του Abdelkawi Omar (επίσης κατοίκου Χανίων) υπέρ των τρομοκρατών της Χαμάς.

3. Σε αντίθεση με την άποψη του πρωθυπουργού για την επικινδυνότητα της Χαμάς, ο Αιγύπτιος ιμάμης στην Κρήτη (υποστηρικτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του πρώην ισλαμιστή Αιγύπτιου προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι, τον οποίο ανέτρεψε ο μισητός στον Elsayed Montaser στρατιωτικός Φατάχ αλ Σίσι, νυν Πρόεδρος της Αιγύπτου) υμνεί την τρομοκρατική οργάνωση που ήρξατο πρώτη χειρών αδίκων εισβάλλοντας στο Ισραήλ απ' τη Γάζα την 7η Οκτωβρίου.

Μοιραία εισβολή που στοίχισε τη ζωή σε 1400 αμάχους οι οποίοι γιόρταζαν την ειρήνη, για να ακολουθήσει η ισραηλινή εκδίκηση (''οφθαλμόν αντί οφθαλμού'') στη λωρίδα της Γάζας με πάνω από 8000 νεκρούς Παλαιστίνιους σε αντίποινα των άγρια εκτελεσθέντων και βιασθέντων Ισραηλινών και αλλοεθνών που βρήκαν φρικτό θάνατο σε ισραηλινό έδαφος.

Σ' αυτούς τους τελευταίους, σημειωτέον, θα πρέπει να προστεθούν και πολλοί από τους 200 αιχμαλώτους που μεταφέρθηκαν στη Γάζα, δεδομένου ότι οι περισσότεροι εκτελέστηκαν απ' τους τρομοκράτες ή χρησιμοποιήθηκαν σαν ασπίδα προστασίας των τρομοκρατών, για να πέσουν θύματα των Ισραηλινών βομβαρδισμών.

4. Πρόκληση από τον Elsayed Montaser για την εσωτερική μας ασφάλεια, που δεν πρέπει να διαφεύγει από την ΕΥΠ, είναι και το στοιχείο ότι ο εν λόγω Ιμάμης είχε κάνει ''like'' προ τριετίας σε ισλαμοφασιστική ανάρτηση-ύμνο για τον 18χρονο Τσετσένο Τζιχαντιστή Αμπντουλάχ Ανζόροφ, ο οποίος είχε αποκεφαλίσει τον δάσκαλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Σαμιέλ Πατί γιατί θεώρησε πως προσέβαλε τον Μωάμεθ.

Τέλος, κερασάκι στην τούρτα των επικίνδυνων επιλογών και προτροπών του Montaser αποτελεί το γεγονός ότι είχε καταφερθεί με δριμύτητα κατά του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, γιατί έκανε το αυτονόητο για τον δυτικό κοσμο: Καταδίκασε την ισλαμική τρομοκρατία.

Την ισλαμική τρομοκρατία που έχει δυστυχώς θιασώτες πολλούς αριστεροδεξιούς δικούς μας (Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους), οι οποίοι ταυτίζουν ανοήτως την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς με τον παλαιστινιακό λαό και -- σαν εμποτισμένοι από χιτλερικού τύπου μίσος για τους Εβραίους -- έφτασαν να υιοθετούν την φιλοτρομοκρατική γραμμή του Τούρκου Προέδρου.

Γραμμή που χαρακτηρίζει ''κατοχική δύναμη'' το Ισραήλ (παραβλέποντας ότι η Τουρκία έχει επί 49 χρόνια υπό κατοχή την μισή σχεδόν Κύπρο) και λειτουργεί σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ

για του Παλαιστίνιους τρομοκράτες της Χαμάς, τους οποίους αποκαλεί πολεμιστές απελευθερωτές του Αλλάχ (ενώ τους Κούρδους ''τρομοκράτες'') ξεχνώντας τις σφαγές των ανυποψίαστων σε ισραηλινό έδαφος και ενθυμούμενος επιλεκτικά τους αιματηρούς ισραηλινούς βομβαρδισμούς (που έγιναν σαν αντίποινα) στη Γάζα...

Αυτό δε σημαίνει, ασφαλώς, ότι στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής δικαιώνεται η επιλογή του ''οφθαλμόν αντί οφθαλμού'' των Ισραηλινών που παραπέμπει σε αυτό που περιγράφει ανατριχιαστικά ο ''Μεσσίας του τραύματος'' Ουγκροκαναδός εβραϊκής καταγωγής δρ. Γκαμπόρ Ματέ με βάση την εμπειρία της επίσκεψής του στη λωρίδα της Γάζας κατά την πρώτη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα (εξέγερση), 1987-'91 ή '93 κατ' άλλους:

''[...] Έκλαιγα κάθε μέρα επί δύο εβδομάδες με αυτά που έβλεπα και συνιστούσαν την βαρβαρότητα της κατοχής: Οι συνεχείς μικροπρεπείς παρενοχλήσεις, οι δολοφονίες, το ξερίζωμα των παλαιστινιακών ελαιώνων, η αφαίρεση του δικαιώματος στο πόσιμο νερό, οι ταπεινώσεις…

Κι από την άλλη, δεν δικαιώνεται επ' ουδενί η χιτλερική λογική περί αφανισμού από τον χάρη των Εβραίων. Γιατί γι' αυτό πολεμούν οι τρομοκρατικές παλαιστινιακές οργανώσεις, τις οποίες υπερασπίζονται με πάθος και κάποιοι δικοί μας των Μέσων που έψαχναν άλλοτε δικαιολογίες των ειδεχθών εγκλημάτων της 17Ν.

Γι' αυτό πολεμούν και όχι για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, όπως επιτάσσει το δίκαιο για τον παλαιστινιακό και τον κουρδικό λαό, γιατί και οι Κούρδοι δεν πέρασαν λίγα διαχρονικά, για να μην πω ότι περνούν μαρτυρικά μέχρι σήμερα κάτω απ' τη βάναυση τουρκική κυριαρχία.

Ως εκ τούτου, σε κάθε περίπτωση, ισχύει ο λόγος του Ισραηλινού συγγραφέα Άμος Οζ: ''Η σύγκρουση μεταξύ δίκαιων διεκδικήσεων μπορεί να επιλυθεί με δύο τρόπους: Με τις τραγωδίες του Σαίξπηρ που τελειώνουν με τη σκηνή σπαρμένη πτώματα ή με την απονομή κάποιου είδους δικαιοσύνης''.

Και η δικαιοσύνη, ασφαλώς, δεν έχει χρώμα τρομοκρατικό...

Κρινιώ Καλογερίδου