Στις 22 Μαΐου, έξω από το Ειδικό Δικαστήριο των Τιράνων, στο δεύτερο από τα πολλά που έγιναν για την αποφυλάκιση (μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης)του Φρέντη Μπελέρη και του Παντελή Κοκαβέση, έγινα μάρτυρας ενός απίστευτου περιστατικού:

Περιμέναμε με αγωνία την ανακοίνωση της απόφασης, περίπου πενήντα άτομα. Οι μισοί φίλοι και συγγενείς των κατηγορουμένων ή πιο σωστά των ομήρων και άλλοι τόσοι δημοσιογράφοι όλων των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων της Αλβανίας. Στην δίωρη αναμονή, είχαν αναπτυχθεί κάποια «πηγαδάκια», προσπαθώντας να εκμαιεύσουμε πληροφορίες από τους δημοσιογράφους που ως συνήθως κάτι παραπάνω ξέρουν. Όσο μιλούσαν μαζί μας, οι δημοσιογράφοι έδειχναν κάποια ευγένεια και φαινόταν να συμφωνούν στα πολιτικά κίνητρα των συλλήψεων και στο ότι η απόφαση δε λαμβάνεται από τους δικαστές αλλά στο γραφείο του πρωθυπουργού.

Φυσικά η απόφαση για την συνέχιση της προφυλάκισης, διέρρευσε πρώτα στους δημοσιογράφους οι οποίοι πριν συνδεθούν με τα κανάλια τους για να μεταδώσουν γρήγορα την είδηση, ξέσπασαν σε χειροκροτήματα!!!

Η συμπεριφορά τους με σόκαρε περισσότερο και από την ίδια την «δικαστική απόφαση». Συνειδητοποίησα πως το καθεστώς Ράμα επένδυσε σε αυτό το θέμα, το σερβίρει επικοινωνιακά πολύ καλά στην αλβανική κοινωνία και ως εκ τούτου το μέλλον δεν προμηνύεται ευοίωνο.

Τα τελευταία 10 χρόνια που κυβερνά ο Ράμα, το κράτος της Αλβανίας παραδόθηκε απόλυτα στα πλοκάμια της διαφθοράς και στους ολιγάρχες του. Έκτισε ένα καθεστώς στα ανατολίτικα πρότυπα που καμία σχέση δεν έχουν με τα ιδεώδη και τις αρχές της Ευρώπης που ευαγγελίζεται ο ίδιος. Τα οικονομικά και άλλων φύσεων σκάνδαλα που προκύπτουν σε καθημερινή βάση, δεν αποτελούν προϊόν πολιτικής βούλησης για κάθαρση αλλά σύγκρουσης συμμοριών και ενίοτε καθοδηγούμενα από τον ίδιο. Όπως κάθε δικτάτορας που σέβεται τον εαυτό του, επένδυσε φυσικά και στον εθνικισμό, τοποθετώντας στο βωμό αυτό τη Χειμάρρα και τον εκλεγμένο δήμαρχο της Φρέντη Μπελέρη.

Η άκαρπη επίθεση φιλίας της Ελλάδος

Η ελληνική διπλωματία, γνωρίζει, ίσως καλύτερα από κάθε άλλη των χωρών της Ευρώπης, το κλίμα που επικρατεί στην γειτονική τους χώρα. Η πολυπόθητη υπογραφή όμως για τα θαλάσσια σύνορα που διακαώς περιμένει η Ελλάδα, την έκαναν όχι μόνο να ανέχεται τον αυταρχισμό του Ράμα αλλά να τον πολιορκεί φιλικά με δείπνα και παρουσίαση εκθέσεων της ζωγραφικής του.

Ειδικότερα στην πορεία ενσωμάτωσης της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν προέβαλε ποτέ αντίρρηση αλλά στάθηκε (μέχρι αφέλειας) σύμμαχος της Αλβανίας.

Αξίζει να αναφερθούν κάποιοι σταθμοί σε αυτή την πορεία:

• 2003 - Στη Σύνοδο Κορυφής Θεσσαλονίκης στην οποία προέδρευε η Ελλάδα χρίστηκε υποψήφια χώρα της Ε.Ε.
• 2009 - Εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ
• 2010 – Συμφωνία για ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών της στις χώρες Σένγκεν
• 2019 – Αναμενόταν να λάβει πρόσκληση για έναρξη διαπραγματεύσεων. Τελικά δεν έγινε κατόπιν αντιδράσεων της Γαλλίας και της Ολλανδίας και όχι της Ελλάδος που είχε σοβαρό λόγο να το κάνει καθώς είχε φουντώσει το περιουσιακό πρόβλημα της Ελληνικής Μειονότητας αλλά και του περιστατικού με τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα.
• 2020 – Έλαβε από το Μηχανισμό Προενταξιακής Βοήθειας 1.2 δις ευρώ (1200 εκ ευρώ).
• 2022 – Ξεκίνησαν επίσημα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε. Ε. με τον κ. Μητσοτάκη να βγαίνει πρώτος (περιχαρής) να συγχαρεί την αλβανικό λαό και την κυβέρνηση του.

Η Ελλάδα οφείλει να αλλάξει στάση με την Αλβανία

Το Ελληνικό κράτος έχει συνταγματική υποχρέωση να διασφαλίσει όλα τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Αυτό που προέχει άμεσα, είναι η απελευθέρωση του δημάρχου Χειμάρρας και η ανάληψη των καθηκόντων του αλλά δεν είναι το μόνο ζήτημα. Οφείλει στις διμερείς σχέσεις και σε κάθε βήμα στην περαιτέρω πορεία της Αλβανίας στην Ευρώπη να νοιώσει την ισχύ και την ανάγκη της Ελλάδος και πως δεν είναι ένας αφελής σύμμαχο της.

Τα «όπλα» της Ελλάδος θα είναι κατ αρχήν οι οικονομικές κυρώσεις, κλείνοντας τη «στρόφιγγα» της οικονομικής στήριξης από την Ε.Ε.

Σε δεύτερο επίπεδο, να επανεξετάσει τη συμφωνία για ελεύθερη μετακίνηση στις χώρες Σέγκεν. Είναι ίσως το μόνο μέτρο που θα έχει μεγάλο αντίκτυπο. Άλλωστε, αρκετές χώρες της συνθήκης συζητούν ήδη αυτό το θέμα καθώς είναι η πιο προβληματική χώρα ως προς τη συμμόρφωση των κανόνων αυτής της συνθήκης.

Τα μέτρα αυτά και οι υπόλοιπες ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας σε καμία περίπτωση δεν θα έχουν σκοπό να τιμωρήσουν τον αλβανικό λαό ο οποίος δε φταίει σε τίποτα αλλά την απαλλαγή της χώρας από το αυταρχικό καθεστώς Ράμα.

Λεωνίδας Παππάς
Πρώην Πρόεδρος Ομόνοιας