Περισσότερα από 2.300 χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι επιστήμονες και οι ιστορικοί εξακολουθούν να προσπαθούν να προσδιορίσουν τη φύση της ασθένειάς του και τι την προκάλεσε. Ήταν τόσο ξαφνικό που ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είχε δηλητηριαστεί.

Το αν δηλητηριάστηκε από συνωμότες ή πέθανε από δηλητηρίαση από αλκοόλ ή κάποια άλλη αιτία, δεν θα γίνει ποτέ γνωστό. Ωστόσο, το 2018 μια ομάδα Ελλήνων χειρουργών (Ευστράτιος Αποστολάκης, Νικόλαος Α, Παπακωνσταντίνου, Νικόλαος Γ. Μπαϊκούσης, Γεωργία Αποστολάκη) ανέλαβε να ερευνήσει την αιτία θανάτου των μεγάλων στρατηγών και έγραψε μια εργασία με τίτλο Η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. -Απειλητικό Θωρακικό Τραύμα, που δημοσιεύτηκε στο Κορεάτικο Περιοδικό Θωρακικής και Καρδιαγγειακής Χειρουργικής.

Το έγγραφο περιγράφει λεπτομερώς την πληγή που είχε υποστεί ο Αλέξανδρος και θα έπρεπε να είχε σκοτώσει τον Μακεδόνα βασιλιά. Αντλώντας από τις αφηγήσεις του ιστορικού και βιογράφου του Αλέξανδρου Αρριανού της Νικομήδειας, οι Έλληνες χειρουργοί ανακάλυψαν τη συγκεκριμένη πληγή που υπέστη ο Αλέξανδρος σε μια μάχη στο σημερινό Πακιστάν , μαζί με το πώς το αντιμετώπιζε η αρχαία ιατρική του πεδίου της μάχης. Ήταν τυχερός που ανέκτησε τις αισθήσεις του, πόσο μάλλον επιβίωσε, υποστηρίζουν οι γιατροί, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για θανατηφόρο περιστατικό πνευμοθώρακα υπό τάση.

Σύμφωνα με την Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής των ΗΠΑ, ο πνευμοθώρακας υπό τάση είναι μια απειλητική για τη ζωή επείγουσα ανάγκη, όπου μια μεγάλη συλλογή αέρα στον υπεζωκοτικό χώρο θέτει σε κίνδυνο την αναπνοή και την καρδιακή λειτουργία.

Σε πλήθος μαχών, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν δίσταζε να πολεμήσει δίπλα στους στρατιώτες του, εκθέτοντας τον εαυτό του στον κίνδυνο. Ο ιστορικός Αρριανός, στο βιβλίο του "Η Ανάβασις του Μεγάλου Αλεξάνδρου", περιγράφει τον νεαρό βασιλιά να μάχεται σθεναρά εναντίον των Περσών στο Γρανικό, πλάι στους άνδρες του.

Σε προηγούμενες μάχες, η παρορμητική του συμπεριφορά έφερε αντιδράσεις από τους στρατηγούς του, καθώς ριψοκινδύνευε αψηφώντας τον θάνατο. Σε μια μαρτυρία, ο Παρμενίων σώζει τον Αλέξανδρο από τα χέρια ενός Πέρση πολεμιστή, κόβοντας το χέρι του αντιπάλου.

Ο ζήλος του Αλέξανδρου για μάχη τον άφησε σημαδεμένο από πληγές, μερικές εκ των οποίων σοβαρές. Στο Γρανικό, χτυπήθηκε στο κεφάλι από σπαθί, ρίχνοντας το κράνος του, ενώ ένα βέλος διαπέρασε την ασπίδα του και καρφώθηκε στον ώμο του.

Αυτές οι πληγές, αντί να τον αποθαρρύνουν, έγιναν όπλα στα χέρια του Αλέξανδρου. Σε μια ομιλία του, τις χρησιμοποίησε για να εμπνεύσει τους άνδρες του να διασχίσουν τον Ινδό ποταμό, λέγοντας: "Δεν υπάρχει κανένα μέρος του σώματός μου που να μην φέρει σημάδια από μάχες, αψηφώντας κάθε κίνδυνο."

Πριν από την διάβαση του Ινδού, ο στρατός του Αλέξανδρου βυθίστηκε σε απογοήτευση από τις απώλειες, τις κακουχίες και το αφόρητο κλίμα. Μόνο η εμπνευσμένη ομιλία του ηγέτη τους τους έπεισε να συνεχίσουν.

Στο Παντζάμπ, οι Μακεδόνες ήρθαν αντιμέτωποι με τους Μαλλούς. Η σύγκρουση κράτησε μήνες, με τους Μαλλούς να διαθέτουν στρατό 50.000 ανδρών. Ο Αλέξανδρος, με θάρρος, τους ανάγκασε να υποχωρήσουν στην ακρόπολή τους.

Αφού οι Μακεδόνες κατέλαβαν τα εξωτερικά τείχη, ο ανυπόμονος Αλέξανδρος άρπαξε μια σκάλα και ανέβηκε με δύο στρατιώτες. Η σκάλα έσπασε, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους. Οι Μαλλοί, αναγνωρίζοντας τον βασιλιά, του επιτέθηκαν.

Παρά τις εκκλήσεις των στρατιωτών του να πηδήξει, ο Αλέξανδρος έπεσε στην εσωτερική περιοχή και άρχισε να μάχεται με σθένος, σκοτώνοντας τον αρχηγό τους. Χτυπήθηκε στο στήθος από βέλος, αιμορραγώντας ακατάπαυστα, αλλά συνέχισε να πολεμά.

Σε μια κρίσιμη στιγμή κατά τη διάρκεια μίας εκστρατείας, ο Μέγας Αλέξανδρος τραυματίζεται σοβαρά. Φήμες για τον θάνατό του σκορπίζουν τον πανικό στους στρατιώτες του, οι οποίοι απελπίζονται για ηγεσία. Ο Αλέξανδρος, αποφασισμένος να διαψεύσει τις φήμες, διατάσσεται να τον μεταφέρουν σε ένα ποτάμι με βάρκα, ώστε να τον δουν όλοι ζωντανό.

Η ανακούφιση του στρατού είναι τεράστια. Ο Αλέξανδρος, όμως, φέρει βαρύ τραύμα. Το βέλος έχει τρυπήσει το αριστερό του στήθος, διαπερνώντας το θωρακικό τοίχωμα και τραυματίζοντας τον πνεύμονα.

Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες και την ανάλυση σύγχρονων χειρουργών, ο Αλέξανδρος υπέστη πνευμοθώρακα, μια κατάσταση αδυναμίας και λιποθυμίας που τον έφερε στα πρόθυρα του θανάτου. Η πίεση από το κατεστραμμένο πνεύμονα τον έκανε να χάσει τις αισθήσεις του. Όταν έπεσε πάνω στην ασπίδα του, η πίεση έκλεισε προσωρινά τη διαρροή αέρα, επιτρέποντάς του να ανακτήσει τις αισθήσεις του.

Η αφαίρεση του βέλους ήταν μια επικίνδυνη επιχείρηση. Έπρεπε να γίνει προσεκτικά για να αποφευχθεί η θλάση πλευρών και η εσωτερική αιμορραγία. Το σώμα του βέλους αφαιρέθηκε, αλλά η αιχμή του έσπασε, προκαλώντας σοβαρή αιμορραγία που έριξε τον Αλέξανδρο σε αναισθησία.

Πώς κατάφερε ο Μέγας Αλέξανδρος να επιβιώσει από αυτό το μοιραίο τραύμα; Δυστυχώς, οι ιστορικές πηγές δεν δίνουν σαφείς απαντήσεις. Λείπουν ιατρικά στοιχεία και η ανάρρωσή του παραμένει άγνωστη.

Οι χειρουργοί, ωστόσο, θεωρούν ότι η μορφή της αιχμής του βέλους έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιβίωσή του. Το σχήμα της εμπόδισε το βέλος να εισχωρήσει βαθύτερα στο σώμα του και να πλήξει την καρδιά.

Αν και η πορεία της ανάρρωσής του παραμένει ασαφής, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα σημάδια της πληγής θα ήταν ορατά στο αριστερό του θωράκιο, αν ποτέ ανακαλυφθούν τα λείψανά του.