23-2-1914, η Αυτόνομη Ήπειρος ζητά βοήθεια!

Έξι ημέρες μετά την ανακήρυξη της Αυτονομίας είχαν ήδη αρχίσει οι επιθέσεις των αλβανών προς τους Βορειοηπειρώτες. Η ελληνική κυβέρνηση όντας αντίθετη στην συγκρότηση ενόπλων Βορειοηπειρωτικών τμημάτων αποφάσισε να αποσύρει τα στρατεύματά της. Ο πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτόνομης Βόρειας Ηπείρου Γεώργιος Χρηστάκης Ζωγράφος και ο Υπουργός Στρατιωτικών Δημήτριος Δούλης ζητούν ενισχύσεις από τους απανταχού Ηπειρώτες.

Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημερομηνία ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, αποτελεί ορόσημο στη ματωμένη ιστορική πορεία της πολύπαθης αυτής Ελληνικής Γης.

Ο νικηφόρος ένοπλος αγώνας των Βορειοηπειρωτών είχε σαν επιστέγασμα την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, που επισφραγίσθηκε με το Πρωτόκολλο της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), νομικό κείμενο το οποίο αποδέχθηκε και η Αλβανία, χωρίς όμως ποτέ να σεβασθεί τις προβλέψεις του.

Ο αιώνας που μεσολάβησε έκτοτε, παρά τις δραματικές γεωπολιτικές αλλαγές και τους ποταμούς αιμάτων των Βορειοηπειρωτών στο βωμό της Ελευθερίας, δε δικαίωσε τους εθνικούς πόθους των Αγωνιστών του Αυτονομιακού Αγώνα.

Το δεύτερο βίντεο της σειράς "Βορειοηπειρώτες Εθνικοί Ευεργέτες"

Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τα ορμητικά κύματα, τρία νέα παιδιά δεν πτοήθηκαν και βούτηξαν να διεκδικήσουν τον τίμιο σταυρό. Τα παιδιά που τελικά βούτηξαν ήταν ο Μιχάλης Κονόμης, ο Μιχάλης Λαζάρης και ο Μάρκος Τσακάλης που έπιασε τον σταυρό.

Το 2011 ξεκίνησε για την Αλβανία με δυναμικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στα Τίρανα από τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης με προεξάρχον το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα. Από κοντά και το κόμμα των μειονοτήτων PBDNJ του οποίου ο πρόεδρος Βαγγέλης Ντούλες κάλεσε τους οπαδούς του να συμπαρασταθούν στις κινητοποιήσεις των αριστερών.

Με δεδομένο, σύμφωνα με τα στελέχη του, ότι το κόμμα αυτό αποτελεί τον αποκλειστικό πολιτικό αντιπρόσωπο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, προφανώς μας έκαναν σαφές και με το παραπάνω ότι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα θα διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα της μέσα από τον συνασπισμό της αριστεράς!

Στις 21 Ιανουαρίου κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων έγιναν συγκρούσεις υποστηρικτών της αριστεράς με τις δυνάμεις ασφαλείας που είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 4 άτομα και να τραυματιστούν σοβαρά άλλα 60. Φαίνεται πως για τον «αποκλειστικό αντιπρόσωπο»

Ποια ευγνωμοσύνη οφείλει, πρέπει να οφείλει, ο Ελληνισμός ολόκληρος εις τον δόλιο αλλά και κωμικό ψευδοκαίσαρα της Ρώμης, διότι με την άτιμη ενάντια στην πατρίδα μας επίθεση του, του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει χθές την άφθαστη χαρά της αναγγελίας της εισόδου του απελευθερωτικού Ελληνικού στρατού στην Ιστορική και προσφιλή σε κάθε Ελληνική καρδιά Χειμάρρα.

Μέσα εις την όλην ιστορίαν της Ηπείρου, η οποία, διά μέσου μακρών αιώνων και χιλιετιών , είναι μια ιστροία υπερήφανου ακραιφνούς Ελληνισμού, περιπετειών, δοκιμασιών, αγώνων και θυσιών, η Ελληνικώτατη Χειμάρρα κατέχει εντελώς εξέχουσα θέση. Δέν έδωσε η Ήπειρος αυτή εις την Ελληνική Ιστορία μόνο υπέροχους πολεμιστές, των οποίων η γενναιότητα και η αυταπάρνηση μένουν ως μεγάλα παραδείγματα για όλες τις επιούσιες Ελληνικές γενιές έδωσε και τόσους μεγάλους ευεργέτες, όσους ίσως καμία άλλη Ελληνική περιοχή, και μεγάλους του γένους διδασκάλους και επιστήμονες, τιμήσαντας την Ελληνική επιστήμη. Τα ονόματα των Ζαππών και του Αρσάκη, του Τόσιτσα και του Μπάγκα , του Σίνα και του Αβέρωφ, του Ζωσιμά και του Στουρνάρα, τα ονόματα των μεγάλων διδασκάλων Πηγά και Μπαλάνου, Γορδίου και Κοσμά, δεν θα τα λησμονήσει ποτέ η ΕλληνικήΙστορία. Μέσα εις τα θαυμάσια εκπαιδευτήρια, τα οποία εις όλες τας πόλεις και τας πολίχνας της Ηπείρου έκτιζαν οι μεγάλοι αυτοί, ευεργέται, εδίδασκον ακόμη και κατά τους σκοτεινούς της δουλείας αιώνες

Μετά την απελευθέρωση των Αγίων Σαράντα στις 6 Δεκεμβρίου 1940, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, του Λουκόβου στις 7 και του Πικέρασι (Πικέρνι) στις 8 του ίδιου μήνα, η 3η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού κινήθηκε βόρεια και στις 13 Δεκεμβρίου είχε φθάσει δυτικά και βορειοδυτικά του Μπόρσι, στην άριστα οχυρωμένη γραμμή, ύψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – Μάλι ε Τζόρετ – αυχένας Κούτσι – Μάλι Ιτέρας που υπεράσπιζε η ιταλική μεραρχία Σιένα.  Το απόσπασμα  Τσακαλώτου προώθησε το Ι/42 τάγμα στην περιοχή Φτέρα – Τζόρα για να αντικαταστήσει την Α΄ Ομάδα Αναγνωρίσεως, το δε ΙΙ/40 στον ορεινό όγκο Μάλι Ιτέρας για να εκβιάσει δι’ υπερκεράσεως τον αυχένα Κούτσι, με κατάληψη του όγκου της Παπαθιάς.

Στις 15 Δεκεμβρίου οι πρώτες επιθέσεις του 12ου Συντάγματος Πεζικού (Σ.Π.) κατά των υψωμάτων του Κηπαρού απέτυχαν.

Το ύψωμα 613 καταλήφθηκε  τελικά, μέσα σε χιονοθύελλα και  πολύνεκρο αγώνα εκ του συστάδην, στις 17 Δεκεμβρίου, με αποτέλεσμα ο εχθρός

Ο Φίλιππας Παπαθανάσης, ο άνθρωπος που τιμωρήθηκε με θανατική ποινή, μετατρεπόμενη σε ισόβια κάθειρξη, με το μοναδικό έγκλημα που ζητούσε την εφαρμογή των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής  Μειονότητας, όπως ήδη είχαν υποσχεθεί με την έναρξη του αντιφασιστικού αγώνα, και την υλοποίηση της Συμφωνίας της Κονίσπολης για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μετά τον αγώνα, «επέστρεψε» στη γενέτειρά του.

Ήταν μια πρωτοβουλία του Συλλόγου των Ελληνοδιδασκάλων νομών Αγ. Σαράντα και Δελβίνου σε συνεργασία με την επαρχία του Αλύκου, η ιδέα της εγκαινίασης μια προτομής  στη γενέτειρά του τη Ραχούλα.

Ο Φίλιππας   στη Ραχούλα  σε μια φτωχή διανοούμενη οικογένεια. Ο παππούς του παπάς και ο πατέρας δάσκαλος. Τελείωσε το  γυμνάσιο της Βοστίνας, όπου ήταν αριστούχος μαθητής, ειδικά στα φυσικομαθηματικά.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρήκε καταταγμένο στις αντιφασιστικές

Η 12η Δεκεμβρίου αναγνωρίζεται και γιορτάζεται   ως Μέρα του Αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού. 1741 χρόνια μπροστά, το 270, γεννήθηκε ο Σπυρίδων ο Τριμυθούντος, ο Θαυματουργός, ένας από τους σπουδαιότερους άγιους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα λείψανα του οποίου βρίσκονται στην Κέρκυρα. Αυτή είναι και η αρχαιότερη διάσταση της 12ης Δεκεμβρίου.

21 χρόνια μπροστά το 1990, η 12η  Δεκεμβρίου πήρε  μια δεύτερη διάσταση.

Μια άλλη εικόνα μπήκε στην ζωή των Βορειοηπειρωτών. Μια εικόνα φρίκης, βίας και τρομοκρατίας, μια εικόνα που συμβολίζει το αντίθετο αυτών που μας διδάσκει ο Άγιος Σπυρίδωνος, που συμβολίζει την καταπίεση, την σκλαβιά, τον αποκλεισμό και τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Είναι η μέρα  που το δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς δολοφόνησε εν ψυχρώ τέσσερις Βορειοηπειρώτες: τον Αηδόνη Ράφτη, τον Ευθύμιο Μάσσιο, τον Θανάση Κώτση  και τον Ευάγγελο Μήτρο από το Αλύκο και τη Γέρμα της Βορείου Ηπείρου, καθώς

Ήταν Παρασκευή 19 Ιουνίου του 1996, όταν στην Α' σύνοδο της Βουλής των Εφήβων η νεαρή Ελεονώρα Κοκαβέση έκλεψε την παράσταση. Κατάφερε σε δέκα μόλις λεπτά να παρουσιάσει το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης Ελληνικών σχολείων στη Βόρειο Ήπειρο αλλά και τα προβλήματα των Βορειοηπειρωτών που ήρθαν να ζήσουν στην Ελλάδα. Το βίντεο αυτό έπαιζε για μέρες σε όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια αλλά και στις εφημερίδες που έκαναν αναφορά με σχετικά άρθρα. Ένα εξ' αυτών (ΕΘΝΟΣ 20-6-96) έγραφε μάλιστα πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος δάκρυσε και η Βουλή ρίγησε!

Πεντακόσια χρόνια σκλάβοι,
κάτω απ’ άγριο ζυγό,
ζούσαμε με μιαν ελπίδα,
η Ήπειρός μας πως θα γίνει
μιαν ημέρα Ελληνική.

Και μιαν αυγινή του Μάρτη,
σπάνε ξάφνου τα δεσμά
και με περισσή λαχτάρα
χαιρετάμε δακρυσμένα
την πανώρια Ελευθεριά.

Τη χαρήκαμε ένα χρόνο
μ’ όλη της την ομορφιά

Η εισβολή του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο δεν σημάδεψε μόνο τους εξεγερμένους, αλλά και τον εικοσάχρονο τότε στρατιώτη που είχε διαταχθεί να οδηγήσει το άρμα μέσα στο Πολυτεχνείο.

Τ’ όνομά του Α.Σκευοφύλαξ, αλλά μικρή σημασία έχει. Σημαντικές είναι οι αναμνήσεις ενός ανθρώπου, όπως τόλμησε να τις πει μία και μοναδική φορά σε συνέντευξή του στο Βήμα, στην επέτειο του 2003. Η Ιστορία πολλές φορές κάνει ανθρώπους απλούς, πρωταγωνιστές. Κάποιες φορές αρνητικούς πρωταγωνιστές. Όπως εκείνο το εικοσάχρονο παιδί στο άρμα μάχης. Που τότε όπως εξομολογήθηκε, πίστευε ότι έκανε το καθήκον του εναντίον των «εχθρών κομμουνιστών». Και μετά, όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης, ψήφισε δύο φορές ΚΚΕ!

Η διήγησή του για εκείνη τη νύχτα ήταν συγκλονιστική:

Τέλος να πήρε ο πόλεμος; Άλλος δεν είναι αγώνας;

Ελλήνων ιεροί λόχοι,

για ύπνο βαρύ σας δέχτηκε της δόξας ο λιμιώνας;

Η δάφνη αμάραντη; - Όχι!

Λαλούμενα ξενύχτηδων. Σωπάτε, χαροκόποι!

-Ω σπαθωτή κιθάρα

τυρταία, φόρεσε πύρινη, μπροστά στην κρύαν Ευρώπη

κορώνα τη Χειμάρρα!

OI ΣΤΡΑΝΤΙΟΤΟΙ

Στη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων της οθωμανικής κυριαρχίας στα Βαλκάνια, πολλοί Έλληνες αλλά και άλλοι πολεμιστές από τα Βαλκάνια, βρήκαν καταφύγιο και υπηρέτησαν σε μεγάλους αριθμούς στις γειτονικές χριστιανικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, μονάδες Ελλήνων και Χριστιανών Αλβανών υπηρέτησαν τη Βενετία και την Ισπανία στα Βαλκάνια και την Ιταλία, λίγο μετά την πτώση του Βυζαντίου.