Η άδικη παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος, φυσικά και δεν άφησε τους ντόπιους Έλληνες στην απάθεια. Εκτός αυτού κατά την διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, αρκετοί Έλληνες πολιτικοί τάχθηκαν υπέρ της αποκατάστασης αυτής της αδικίας.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Ε. Τσουδερός ο οποίος υπήρξε ανένδοτος σε ότι αφορά την Βόρειο Ήπειρο και τις ελληνικές αξιώσεις στην περιοχή, αντιδρώντας μάλιστα και ενώπιον τον Μεγάλων Δυνάμεων.

Κατά τον Ιούνιο του 1942 ο Τσουδέρος στο κείμενό του «Υπόμνημα υπέρ των Εθνικών Αξιώσεων», αναφέρει πως η Βόρειος Ήπειρος και τα Δωδεκάνησα αποτελούν «κατεχόμενο έδαφος», ενώ ακόμη και ι Βρετανοί αξιωματούχοι, μέχρι τότε φαίνεται να αμφισβητούν έμμεσα την ανεξαρτησία του αλβανικού κράτους.

Έτσι σαν σήμερα, 2 Ιανουαρίου του 1942, οι Βρετανοί βουλευτές Νοέλ – Μπέικερ και Νίκολσον, δηλώνουν στον ίδιο τον Τσουδερό ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε και τα Δωδεκάνησα και την Βόρεια Ήπειρο.

Ακόμη, ο Τσουδερός διευκρινίζει πως στον όρο «Βόρειο Ήπειρο» εννοούνται και το Αργυρόκαστρο και η Κορυτσά.