Η Αλβανία είναι μεταξύ των χωρών με το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας στην Ευρώπη, αλλά επίσης με μεγάλη διαφορά μεταξύ του πληθυσμού που κινδυνεύει από φτώχεια ανάλογα με τον τόπο διαμονής, χωριό-πόλη.

Σχεδόν το 60% του πληθυσμού που ζει σε αγροτικές περιοχές βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας για το 2021 (στοιχεία για την Αλβανία 2020), αυτό ήταν το υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη.

Ο αγροτικός πληθυσμός της Αλβανίας έχει υψηλό ποσοστό κινδύνου φτώχειας σε σχέση με τον αγροτικό πληθυσμό άλλων χωρών. Η Ρουμανία κατατάσσεται δεύτερη για το υψηλό επίπεδο φτώχειας στην ύπαιθρο, όπου περίπου το 50% του αγροτικού πληθυσμού είναι με διαφορά 10 ποσοστιαίων μονάδων από την Αλβανία.

Η Eurostat επισημαίνει ότι η Αλβανία έχει υψηλό επίπεδο πληθυσμού που κινδυνεύει από φτώχεια στις μεγάλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας. Στην Αλβανία, σχεδόν το 45 τοις εκατό του πληθυσμού σε αυτές τις περιοχές βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, το υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη. Τα Σκόπια, η Βουλγαρία και η Ρουμανία κατατάσσονται μετά την Αλβανία, όπου ο πληθυσμός των μεγαλουπόλεων που ζουν σε κίνδυνο φτώχειας είναι 30%.

Η ίδια κατάσταση είναι και στις μικρότερες πόλεις. Στις μικρότερες αλβανικές πόλεις, η φτώχεια είναι πιο ήπια από ό,τι στις μεγάλες πόλεις και στις αγροτικές περιοχές. Η Eurostat εκτιμά ότι ο κίνδυνος της φτώχειας στις μικρότερες πόλεις περιλαμβάνει το 29% του πληθυσμού.

Αυτός ο δείκτης είναι χαμηλότερος από ό,τι στην ύπαιθρο και τις μεγάλες πόλεις, αλλά εξακολουθεί να είναι υψηλότερος από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Επίσης, το χάσμα κινδύνου φτώχειας αστικής-αγροτικής φτώχειας είναι το υψηλότερο στην Αλβανία σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Νωρίτερα αυτό το έτος, η Παγκόσμια Τράπεζα ανέλυσε ότι η διοικητική μεταρρύθμιση επιδείνωσε σημαντικά τη διαχείριση των αγροτικών περιοχών και έθεσε την ανάπτυξη αυτών των περιοχών μπροστά σε νέες προκλήσεις.

Η έλλειψη παροχής υπηρεσιών στις αγροτικές περιοχές από τις νέες τοπικές μονάδες που προέκυψαν από την εδαφική μεταρρύθμιση έχει επηρεάσει τη δημιουργία ανισοτήτων. Ενώ οι αστικές περιοχές επωφελούνται από σχετικά υψηλότερη κάλυψη δημόσιων υπηρεσιών, από την άλλη πλευρά η ποιότητα είναι κακή και έχει δημιουργήσει περαιτέρω κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος.

Η ρύπανση, ο υπερπληθυσμός και ο κακός σχεδιασμός διαβρώνουν περαιτέρω την ποιότητα ζωής στις αστικές περιοχές. Οι ελλείψεις στη διαχείριση στερεών αποβλήτων και λυμάτων περιορίζουν την πρόσβαση του πληθυσμού σε κατάλληλες υπηρεσίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων, καθώς και την πρόσβαση σε νερό καλής ποιότητας.