Επίσκοπος Μπουκόμπας: Πριν 30 χρόνια, δίπλα στον Αναστάσιο

Επίσκοπος Μπουκόμπας: Πριν 30 χρόνια, δίπλα στον Αναστάσιο

«Ἦταν μεγάλη ἡ εὔνοια, ἀγάπη καί εὐλογία τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, ἡ γνωριμία μου μέ τόν σημερινό Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας Ἀναστάσιο στά φοιτητικά χρόνια. Μιά γνωριμία σταθμός, πού σφράγισε τήν μετέπειτα ἱερατική μου ζωή.»

Η συνάντηση στο δρόμο της ζωής μου έγινε με τον τότε Επίσκοπο Ανδρούσης στο μάθημα της Θρησκειολογίας στις καινούργιες αίθουσες της Θεολογικής Σχολής Αθηνών στα Ιλίσια, όπου σπούδαζα (1977-1981). Κυρίως όμως σφυρηλατήθηκε η γνωριμία μας με την εργασία στο μάθημα, που μου ανέθεσε «ΟΙ ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΣΤΟ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ». Η εργασία αυτή από μια ολιγοσέλιδη εργασία εξελήχθηκε σε συστηματική έρευνα για τις Ινδουιστικές και Βουδιστικές παραθρησκευτικές ομάδες, που δρούσαν τότε στην Ελλάδα. Έπρεπε να συμμετέχω στις συγκεντρώσεις τους, στις μεγάλες εκδηλώσεις τους, για να μαζεύω στοιχεία για τα πρόσωπα, την διδασκαλία, τις δράσεις, τις διασυνδέσεις με ομάδες του εξωτερικού, μέσα από βιβλία, φυλλάδια και μετά από προσωπική παρατήρηση.

Όλα αυτά έγιναν με την καθοδήγηση του Αρχ. Αναστασίου στις συναντήσεις στη Σχολή και στο σπίτι του στο Ψυχικό.

Τότε γνωρίσθηκα και με τον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, από τον οποίο έπαιρνα στοιχεία για τις ομάδες αυτές, πολύτιμες για την έρευνα μου. Η έρευνα αυτή χάραξε την πορεία μου στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας, γνώστης αυτού του αντικειμένου. Ως κληρικός ανέλαβα εντεταλμένος για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας στην Μητρόπολη Ιερισσού επί 38 χρόνια, μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου επί 8 χρόνια και τελικά πρόεδρος της Π.Ε.Γ., διάδοχος του π. Αντωνίου για 6 χρόνια. Με βοήθησε δε στην αντιμετώπιση του Βουδιστικού κέντρου στο Χολομώντα, αυτή η εμπειρία, που μου προσέφερε η σοφή διάκριση του Αρχ. Αναστασίου.

Άλλος σταθμός στην συνάντηση με τον Αρχ. Αναστάσιο ήταν η συχνή συμμετοχή στις ιεραποστολικές ομιλίες του κυρίως στο «ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ». Ήδη είχα μαθητεία επί επταετία στην ιεραποστολή, που τελικά με κέρδισε, κοντά στον μακαριστό Μητροπ. Φλωρίνης Αυγουστίνο. Η γνωριμία μου με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ήταν καθοριστική και για την εσωτερική και για την εξωτερική ιεραποστολή.

Η προσωπική φιλία μου από το 1974 με τον ιεραπόστολο του Κογκό παπα-Κοσμά Γρηγοριάτη, η αφυπνιστική ομιλία του π. Αμφιλοχίου Τσούκου στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή το 1975 και η χειραγώγηση μου από τον Αρχ. Αναστάσιο στα μονοπάτια της Εξωτερικής Ιεραποστολής σφράγισαν την ιερατική μου πορεία και τελικά με οδήγησαν από την Εσωτερική στην Εξωτερική Ιεραποστολή, για δέκα χρόνια στο Κογκό ( 2009-2019) και εδώ και 2 χρόνια στην Τανζανία!

Στη συνέχεια είχα την ευλογία να βρεθώ στην Εκκλησία της Αλβανίας, μετά από πρόσκληση του Αρχ. Αναστασίου και να υπηρετήσω κάτω από την καθοδήγηση του. Η συνάντηση έγινε στα Γιάννενα, στο Μετόχι του Σινά, και απ’εκεί μπήκαμε στις 23 Δεκεμβρίου 1991 στο Αργυρόκαστρο. Λειτουργήσαμε στο Ναό των Ταξιαρχών, όπου έγινε η πρώτη μεγάλη ζημιά. Ανεγκέφαλοι νέοι φιλοβορειηπειρώτικης οργάνωσης μοίρασαν, μέσα στο Ναό, χάρτες Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου. Αυτό το γεγονός μου το φόρτωσαν οι Αλβανοί ύστερα από δύο χρόνια στις πλάτες μου, όταν έγινε η απέλαση μου!

Ο Αρχ. Αναστάσιος τότε μου ανέθεσε για Χριστούγεννα στη Χιμάρα, με την οποία από τότε συνδέθηκα ιδιαίτερα. Στο Αργυρόκαστρο έμεινε ο π. Παγκράτιος Προύσαλης και ο π. Χρυσόστομος Ρουμελιώτης, στους δε Αγίους Σαράντα πήγε ο π. Πολύκαρπος Κοροβέσης.

Μετά ένα μήνα ιεραποστολικής εργασίας στην Χειμάρα, επέστρεψα στην Μητρόπολη Ιερισσού, όπου από το 1990 ήμουν Πρωτοσύγκελλος.

Το Φεβρουάριο του 1992 ο Αρχ. Αναστάσιος επεσκέφθηκε στην Αθήνα την Ιερά Σύνοδο, όπου ήταν Συνοδικός ο Δεσπότης μου Ιερισσού Νικόδημος, από τον οποίον με ζήτησε να με πάρει με απόσπαση για την Εκκλησία της Αλβανίας. Θυμάμαι το τηλεφώνημα που μου έκαναν μέσα από τη Σύνοδο. Η απάντηση μου ήταν άμεση.

Στις 1 Απριλίου 1992 μπήκα στην Αλβανία. Εγκαταστάθηκα στο Αργυρόκαστρο, όπου ανέλαβα Αρχιερατικός Επίτροπος. Ταυτόχρονα Δευτέρα μέχρι Παρασκευή δίδασκα στο Θεολογικό Σεμινάριο Δυρραχίου Λειτουργική και Ποιμαντική.

Τέλος Ιουνίου ήμασταν με τον Αρχ. Αναστάσιο στους Δρυμάδες της Χειμάρας για ολιγοήμερη ξεκούραση, όταν στις 24/6 ειδοποιηθήκαμε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως να πάμε στα Τίρανα, διότι θα γίνουν εκλογές Επισκόπων της Εκκλησίας της Αλβανίας.

Εκεί στα Τίρανα έζησα κοντά στον Αρχ. Αναστάσιο βήμα προς βήμα τον αιμάτινο αγώνα του για την διάσωση της Εκκλησίας από λάθη ημετέρων και την εχθρότητα των αλλοθρήσκων. Ο Αρχ. Αναστάσιος πλήρωνε τα λάθη άλλων, που τον υποτιμούσαν συστηματικά για θέματα της Εκκλησίας, που ηγείτο. Έπαιρναν αποφάσεις για κείνον και την Εκκλησία του, χωρίς την δική του γνώμη. Αν δεν ήταν ο Αρχ. Αναστάσιος δεν νομίζω, ότι άλλοι θα ενεργούσαν με την διάκριση, τη σοφία,την αποφασιστηκότητα και την εξυπνάδα του Αρχ. Αναστασίου.

Κι όμως υπάρχουν στην Ελλάδα ανεγκέφαλοι, στενοκέφαλοι και κακόψυχοι, που παντού βλέπουν προδότες. Αυτοί που δεν έχουν φέρει μια ψυχή στο Χριστό. Αυτοί τόλμησαν να κατηγορήσουν αυτόν τον Ιεράρχη! Να κατηγορήσουν ποιόν; Εκείνον που διπλασίασε το ορθόδοξο ποίμνιο στην Αλβανία!

Θυμάμαι, όταν περιμέναμε τις αποφάσεις της Συνόδου του Πατριαρχείου.

Μου λέει:

-Στα γόνατα και προσευχή στο δωμάτιο σου!

Τότε ήλθε στο πρώτο τηλεφώνημα από την Κων/πόλη.

Η πρώτη είδηση, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας ο Αναστάσιος.

Όταν τον συγχάρηκαν για την εκλογή του, τότε εκείνος απάντησε:

-Ποια συγχαρητήρια, μου λέτε, τη στιγμή που βιώνω την αγωνία της Γεθσημανή!

Μου λέει τότε:

-Πάλι στα γόνατα! Τώρα περιμένουμε τα ευχάριστα για σένα!

Δυστυχώς στο τηλέφωνο που ακολούθησε, ακούσαμε τα δυσάρεστα νέα, που ταλαιπώρησαν μια δεκαετία την Εκκλησία της Αλβανίας. Περίμενε με πολύ αγωνία και ήλπιζε ο Αρχ. Αναστάσιος και ο Δεσπότης μου Νικόδημος, ότι θα γινόταν η εκλογή μου στο Αργυρόκαστρο. Δυστυχώς οι σαρκοφάγοι της Εκκλησίας της Ελλάδος, πόνεσαν την ήδη αιματοβαμμένη Εκκλησία τη Αλβανίας.

Για ένα μήνα περάσαμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, με την κυβέρνηση της Αλβανίας να αρνείται να δεχθεί τις εκλογές του Αρχιεπισκόπου και τριών Αρχιερέων. Πήγαιναν και έρχονταν οι Αρχιερείς από το Φανάρι, για να πείσουν τους Αλβανούς, να δεχθούν τις αποφάσεις της Συνόδου του Πατριαρχείου Κων/πόλεως.

Τελικά δέχθηκαν μόνο τον Αναστάσιο για Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας και ορίσθηκε για τις 2 Αυγούστου η ενθρόνιση.

Στις 2 Αυγούστου 1992 ήμασταν στο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου για την ενθρόνιση του Αναστασίου ως Αρχιεπισκόπου Αλβανίας. Χιλιάδες οι Ορθόδοξοι από κάθε γωνιά της Αλβανίας και επικρατούσε μεγάλη χαρά.

Την ώρα της ενθρονήσεως, όμως ακούμε κάποιες φωνές. Δεν ξεχωρίζαμε τι έλεγαν. Καταλάβαμε, ότι είναι εχθρικές, από τις γροθιές που σήκωναν στον αέρα. Δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν!

Τελικά, μέσα στο πανζουρλισμό, διακρίναμε τις φωνές αυτών που ύψωναν τις γροθιές και φώναζαν:

-Yast Anastasi, δηλ. έξω Αναστάσιε.

Καταλάβαμε, ότι ήταν εχθρικοί προς τον Αρχ. Αναστάσιο. Δεν ξέραμε ποιοι είναι. Υποθέταμε, ότι είναι οι φανατικοί του Kombi, εθνικιστικού κόμματος. Τελικά ήταν οι φανατικοί Βλάχοι χειραγωγούμενοι από την Ρουμανία, η οποία προσπαθούσε να επιβάλλει τους Βλάχους της Αλβανίας ρουμανική συνείδηση.

Γίνεται η Ακολουθία της ενθρονήσεως, παρόντων των εκπροσώπων του Πατριαρχείου Φιλαδελφείας Μελίτωνος και Πέργης Ευαγγέλου. Όμως ο Αρχ. Αναστάσιος δεν εκφώνησε τον ενθρονιστήριο λόγο του στο Ναό, αλλά στο ξενοδοχείο «TIRANA», όπου προσφέρθηκε η δεξίωση.

Τι καταστάσεις βιώσαμε! Δεν περιγράφονται!

Και μπροστά σ’όλα αυτά ο Αρχ. Αναστάσιος στεκόταν σαν δωρική κολώνα. Ατενίζοντας στο Σταυρό του Κυρίου, με βαθειά πίστη, καρδιακή προσευχή και απόφαση μαρτυρίας και μαρτυρίου!

Αυτήν εικόνα του Αρχ. Αναστασίου την ξαναείδα στα δικά μου γεγονότα στις 24-25 Ιουνίου 1993, όταν έγινε η απέλαση μου από το Αργυρόκαστρο.

Ήταν παρών, όταν οι Αλβανοί αστυνομικοί μου ζήτησαν να εγκαταλείψω την χώρα.

Στην δακρυσμένη παράκληση μου:

-Φύγετε, Μακαριώτατε, δεν θέλω να πάθετε ζημιά.

Ο Αρχ. Αναστάσιος με μια γλυκειά αποφασιστηκότητα μου απαντούσε:

-Τι, λες Χρυσόστομε, τώρα να σε εγκαταλείψω!

Απευθυνόμενος στους αστυνομικούς φώναξε:

-Ο π. Χρυσόστομος είναι κληρικός της Εκκλησίας της Αλβανίας. Εγώ είμαι ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας, από μένα ζητείστε, αυτό που θέλετε!

Ήταν ο πρώτος που με τηλεφώνησε στις 12 Ιανουαρίου 2022, ημέρα της εκλογής μου στην Επισκοπή Μπουκόμπας, για να μου ευχηθεί.

Μια πορεία 48 χρόνων, που ξεκίνησε το 1974 στην Αθήνα, συνεχίσθηκε 1991-1993 στην Αλβανία, επαναβεβαιώθηκε το 2012 στην Τανζανία.

Τώρα!

Περπατώ στους δρόμους, που άνοιξε από το 1964 ο Αρχ. Αναστάσιος, στην Τανζανία!

Πατώ στα ίχνη, που άφησε ο Αρχ. Αναστάσιος στην Ανατολική Αφρική.

Ακολουθώ τις ιεραποστολικές οδηγίες του αφυπνιστή της Ορθόδοξης ιεραποστολής, του Αρχ. Αναστασίου.

Η ευλογία και η εύνοια του Θεού ήταν μεγάλη! Δόξα σοι Κύριε!

ekklisiaonline.gr

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου