Να μη γελάμε εύκολα στα Βαλκάνια

Να μη γελάμε εύκολα στα Βαλκάνια

Είναι εύκολο να γελάμε με τις δηλώσεις και τα «ανέκδοτα» των δυο πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής στην Αλβανία, αλλά η παρουσία των λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις λόγω της αναπόφευκτης εμπλοκής της χώρας με το ζήτημα του Κοσόβου που είναι πρώτης τάξεως. Οι δηλώσεις του πρώτου ότι το Open Balkans είναι μια ρωσική πρωτοβουλία που επίσης υποστηρίζεται από τον (αντιρώσο) υιό Σόρος δεν είναι ασήμαντες κι όχι μόνο για το γεγονός ότι ο Μπερίσα είναι διακριτά δημοφιλής. Η ίδια η Πρωτοβουλία «Ανοιχτά Βαλκάνια» εμπεριέχει αντιφάσεις που φτάνουν στην έμμεση υποστήριξή της τόσο από τη Ρωσία, σύμφωνα με ευμενή σχόλια του Λαβρόφ, όσο και από τις ΗΠΑ. Το αξεδιάλυτο κουβάρι στα Βαλκάνια που ευθυγραμμίζονται σήμερα με μια ρευστή πολυεξάρτηση, υποδεικνύει το Open Balkans ως μια εμβολή ουδετεροφιλίας η οποία είναι χρήσιμη στη Ρωσία, εφόσον συμμετέχει και η φιλική της Σερβία, που απομακρύνει το Κόσοβο. Από την άλλη η προσέλκυση της Σερβίας από τους δυο άλλους φιλοαμερικανούς παράγοντες της πρωτοβουλίας, την Αλβανία και τα Σκόπια, μοιάζει να ευνοεί τις ΗΠΑ οι οποίες έχουν ρητά αποκλείσει την ένωση του Κοσόβου με την Αλβανία καθότι δεν επιθυμούν μεγάλα κράτη στα πόδια τους (αν δεν ευνοούν έναν περεταίρω αναδασμό) συν του γεγονότος ότι επιθυμούν επισήμως τη διαπραγμάτευση Κοσόβου-Σερβίας. Ο Ράμα μέσω της συμμετοχής του στην πρωτοβουλία φαίνεται να είναι Το καλό παιδί της Πρεσβείας, καθότι μόνο κάποιες κορόνες ενίοτε πετά στο κοινό, για να μην κατηγορηθεί ως μειοδότης. Ο Κοσοβάρος πρωθυπουργός, του το υπενθυμίζει σε κάθε περίπτωση. Η σύμφωνη όμως γνώμη του Μπερίσα και του Κούρτι για μια πολιτική ένωση στο μέλλον, μπορεί να μην έχει διαστάσεις πολιτικής συνέργειας αλλά το μέλλον μέσα στη ρευστότητα είναι άγραφο. Μη γελάμε με τον Μπερίσα.

Το ανέκδοτο του δεύτερου προς τον συνάδελφο πρωθυπουργό Σκοπίων Κοβατσέφσκι για τη «Δυτική Βουλγαρία», με το οποίο γέλασε ο αποδέκτης του, δημιούργησε μια ένταση στη χώρα του, στην οποία διαρκεί μια πολιτική κρίση με μια ευάλωτη κυβέρνηση από κάθε άποψη. Είναι μια πολιτική κρίση με βάση τον Μακεδονισμό που δεν είναι αποδεκτός από τη Βουλγαρία αν δεν καταχωρηθεί ως εθνικό της ιστορικό προϊόν, κι αυτό αποτελεί κεντρικό στοιχείο της εξωτερικής της πολιτικής. Ο Ράμα επικαιροποίησε με το ανέκδοτο τους φόβους ενός διαμελισμού της διπλανής μας χώρας, με άλλα λόγια τις δηλώσεις του γερουσιαστή Ροχραμπάχερ το 2017, που επέσπευσαν τις διαδικασίες στο εσωτερικό της για την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Αξίζει να θυμηθούμε τις δηλώσεις που έκανε εν όψει γενικότερου «μηνύματος» που μεταφράζεται ως «τελειώνετε», οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ διαμοίραζαν τα Σκόπια, στη Βουλγαρία και στο Κόσοβο. Σήμερα που το βουλγαρικό βέτο (για το οποίο περνά ήδη από μια πολιτική κρίση στις μέρες μας η Βουλγαρία) αποτελεί βασικό αναστολέα της ένταξης των Σκοπίων άρα και της Αλβανίας, το μήνυμα του ανεκδότου προς τον αποδέκτη πρωθυπουργό ήταν για να ακουστεί στη διεθνή «κοινότητα». Κι ίσως για μια μεγαλύτερη πρόσδεση των Σκοπίων με την Αλβανία καθότι ο ίδιος όπως αναφέραμε αποθαρρύνει ουσιαστικά -κατόπιν εντολών- τη μεγέθυνση του αδελφικού Κοσόβου. Ο ίδιος βέβαια ήδη θα έχει δηλώσει ότι ήταν απλά ένα ανέκδοτο αλλά δεν πρέπει να γελάμε και με αυτό.

Υστερόγραφο:

Εν τέλει ο κ. Κοβατσέφσκι, πρωθυπουργός Σκοπίων, πριν ξεκινήσει το καθάρισμα των αιθουσών της Συνόδου ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη, είχε θερμές συναντήσεις με τον κ. Τσαβούσογλου και με τον κ. Ερντογάν κεκλεισμένων των θυρών, ως όφειλε. Οι δηλώσεις του πως είναι ικανοποιημένος από «το γεγονός ότι οι δύο χώρες μοιράζονται τους ίδιους στόχους σχετικά με την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή» την ίδια στιγμή που οι απειλές προς την Ελλάδα κλιμακώνονται με σκληρές δηλώσεις άνευ προηγουμένου, θα έπρεπε να προβληματίζουν κυρίως αυτούς που ήταν ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών και σήμερα συνομιλούν με τον Μακεδόνα ή Βορειομακεδόνα πρωθυπουργό. Για τους άλλους που επιχαίρουν για το επίτευγμα, το οποίο επικυρώνουν οι δήθεν και πρώην αρνητές της συμφωνίας, ούτε λόγος. Άλλος ένας λόγος για να γελάμε με άλλα θέματα, όπως αυτό το «φιλόδοξο» της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων το 2033.

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου