Στις αρχές του 1821, στη Μάνη επικρατούσε επαναστατική ορμή. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη, πείθοντας τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για την άμεση έναρξη του αγώνα. Στις 17 Μαρτίου, οι πρόκριτοι της Μάνης ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης στην Τσίμοβα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Επανάστασης οκτώ μέρες πριν από την καθορισμένη ημερομηνία.
Την επόμενη μέρα, 23 Μαρτίου 1821, οι επαναστάτες εισήλθαν στην Καλαμάτα. Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης κάλεσε τον Αρναούτογλου να παραδοθεί, πείθοντάς τον για την αδυναμία αντίστασης. Ο αγάς υποχώρησε, παραδίδοντας την πόλη και τον οπλισμό στους Έλληνες.
Μπροστά από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, τελέστηκε πανηγυρικός αγιασμός των σημαιών και ορκίστηκαν οι αγωνιστές. Ακολούθησε σύσκεψη των οπλαρχηγών, όπου αποφασίστηκε η δημιουργία της "Μεσσηνιακής Γερουσίας" για τον συντονισμό του αγώνα. Η ηγεσία ανατέθηκε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, με τον τίτλο του Αρχιστρατήγου του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.
Το κείμενο της Προκήρυξης, το πρωτότυπο της οποίας σώζεται στα αρχεία του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών:
Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου.
Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και επέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.
Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας.
Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την Ελευθερίαν.
Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.
Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.
Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.
1821 Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου
Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.
Διαβάστε και: Το «Ηπειρωτικό κομιτάτο» του Σπύρου Σπυρομίλιου
Διαβάστε επίσης:
Δημοφιλή
Σχόλια