Η Χιμάρα αποτελεί εστία εντάσεων μεταξύ ελλήνων και αλβανών ως προς την ιστορία και την καταγωγή των Χιμαριωτών.

Το Αλβανικό κράτος το 1913, όταν και ιδρύθηκε, αναγνώρισε αρχικά την Χιμάρα ως περιοχή της Ελληνικής μειονότητας. Τα δεδομένα όμως άλλαξαν το 1946, όταν το κομμουνιστικό καθεστώς έκλεισε το ελληνικό σχολείο και αφαίρεσε τη μειονοτική ιδιότητα από τα χωριά της Χιμάρας.

Οι πιέσεις και η προπαγάνδα των 45 χρόνων της κομουνιστικής δικτατορίας (1945-1991) μπορεί να άλλαξαν τους συσχετισμούς, δεν μπόρεσαν όμως, να σβήσουν τη γλώσσα και τη συνείδηση της πλειοψηφίας των Χιμαριωτών.

Με τη νέα διοικητική διαίρεση στην Αλβανία (2015), έγινε άλλη μία προσπάθεια αλλοίωσης από το αλβανικό κράτος, αφού συγχώνευσε με το δήμο Χιμάρας δύο άλλους δήμους που περιλαμβάνουν αλβανόφωνα και μουσουλμανικά χωριά.

Ο δήμαρχος Χιμάρας Γεώργιος Γκόρος (ή Gjergji Goro) τις τρεις τελευταίες του θητείες (από το 2011 μέχρι σήμερα) επέλεξε να υπηρετεί τυφλά τα αφεντικά του στα Τίρανα, ως αντάλλαγμα την εξουσία του δήμου. Θα περίμενε όμως κανείς ότι η ελληνική του καταγωγή και το γεγονός ότι η μητρική του γλώσσα είναι τα ελληνικά, να κρατούσε κάποιες ισορροπίες για την ευαίσθητη αυτή περιοχή όπου πλέον ζουν και έλληνες και αλβανοί. Θα μπορούσε τουλάχιστον σε εκδηλώσεις προπαγανδιστικές να παραμείνει ουδέτερος και όχι να τις χρηματοδοτεί.

Η αυριανή εκδήλωση οργανώνεται από τον Ιωσήφ Παπαγκιώνη που αυτοσυστήνεται ως μεγάλος λόγιος που εργαζόταν για πολλά χρόνια στην αλβανική τηλεόραση. Πρόκειται για μία προσπάθεια συλλογής γραπτών κειμένων που αφορούν τα όρια του σημερινού δήμου Χιμάρας.

Υπό προϋποθέσεις θα ήταν μια ωραία πρωτοβουλία. Η ιστορία όμως δεν μπορεί να διαμορφώνεται μέσω προκαταλήψεων ή και ακόμη χειρότερα, να αλλοιώνεται. Στο κείμενο πρόσκλησης του Ιωσήφ Παπαγκιώνη, μεταξύ άλλων, υπάρχουν οι ενότητες του «κατασκευασμένου μύθου της Βορείου Ηπείρου» και του «πολιτισμού της Χιμάρας που προσθέτει στοιχεία στην αλβανολογία»

Δεν ξέρουμε από πού κατάγεται ο κ. Παπαγκιώνη και πότε η οικογένειά του έζησε στη Χιμάρα. Εμείς οι Χιμαριώτες γνωρίζουμε ότι τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του Βυζαντίου όλα μαρτυρούν για την ελληνικότητα της περιοχής.