4,3 εκατομμύρια Αλβανούς πολίτες καταγράφονται στα μητρώα στην Αλβανία. Από αυτούς, περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ή για αόριστο χρόνο εκτός Αλβανίας. Οι αριθμοί δείχνουν ότι σε 33 χρόνια, 1 στους 3 ανθρώπους έχει φύγει από τη χώρα. Αυτό που ονομάστηκε έξοδος προς τον άγνωστο, αλλά ελεύθερο κόσμο, ξεκίνησε με τους πρώτους 5.000 πολίτες, οι οποίοι αφού πέρασαν τους φράχτες της πρεσβείας τον Ιούλιο του 1990, συνωστίστηκαν στα πλοία και έφυγαν. Από εκείνη τη χρονιά, η εγκατάλειψη ήταν μια αυτονόητη επιλογή για άτομα με χαμηλά εργασιακά προφίλ, που κατέφυγαν μόνοι τους ή με τις οικογένειές τους στην Ιταλία και την Ελλάδα. Η μετανάστευση την πρώτη δεκαετία της μεταπολίτευσης οδηγήθηκε από τη φτώχεια και ήταν παράνομη.

Η εμπειρογνώμονας Ines Muraj δήλωσε για το Euronews Albania: «Μετά, αναμενόταν πτώση της μετανάστευσης ή μια πιο επιλεκτική μετανάστευση και υπήρχαν τάσεις επιστροφής στην Αλβανία, ειδικά κατά τη διάρκεια της κρίσης και υπήρξε πτώση της μετανάστευσης, αλλά αυξήθηκε ξανά το 2015».

Με το 1/3 των κατοίκων να ζει εκτός συνόρων, η Αλβανία βρίσκεται στην κορυφή των χωρών με τη μεγαλύτερη διασπορά. Ο κατάλογος των χωρών με το υψηλότερο ποσοστό του γηγενούς πληθυσμού που ζει στη διασπορά αποκαλύπτει μια ιστορία πολέμου και μετανάστευσης, αλλά και οικονομική αστάθεια και έλλειψη προοπτικής.

«Άλλες χώρες δεν έχουν αυτό το είδος μετανάστευσης. Αν κοιτάξετε τις χώρες της περιοχής, Σκόπια, Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία και Μαυροβούνιο, δεν έχουν αυτό το είδος μετανάστευσης. Είμαστε, παρόμοια με μια κατάσταση πολέμου, αν συγκρίνουμε την τάση με τη Συρία».

Μια ομάδα εθνών που συνήθως εμφανίζεται ανάμεσα στις χώρες με τη μεγαλύτερη διασπορά είναι αυτές της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Οι αιματηροί εμφύλιοι πόλεμοι οδήγησαν στην ερήμωση, για παράδειγμα στη Βοσνία το 1992-1995 και στην Αλβανία το 1996-1997.