Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας Ντιτμίρ Μπουσάτι, σχολίασε την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας.

Σε πρόσφατο άρθρο του υποστηρίζει ότι οι δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού στην επίσκεψη του αυτή, δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Πέρα από αυτό αναλύει λεπτομερώς την υπόθεση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, τις διαπραγματεύσεις που έγιναν με την κυβέρνηση Τσίπρα αλλά και το πώς άλλαξαν όλα με την επαναφορά στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας.

Όπως υποστηρίζει, μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει συμφωνία για τον ορισμό των Χωρικών Υδάτων, της Ηπειρωτικής Υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης σε γεωγραφικές συντεταγμένες.

Επικαλούμενος το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, έχουν διοριστεί μόνο τα χερσαία σύνορα μεταξύ των δύο χωρών.

Επιπλέον, η οριοθέτηση θα πρέπει να βασιστεί όχι στην αρχή της ισότητας αλλά μιας ισάξιας αρχής, αλλά αναφέρει και ως γεγονός ότι δεν λαμβάνονται υπόψη τα νησιά και η γεωγραφική διαμόρφωση γενικότερα ως ειδικές συνθήκες στην οριοθέτηση των θαλάσσιων χώρων.

Το αλβανικό συνταγματικό δικαστήριο αποφάσισε την αντισυνταγματικότητα της συμφωνίας που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας το 2009. Έκτοτε έθεσε κάποιες κόκκινες γραμμές, που σύμφωνα με τον Αλβανό πρώην υπουργό εξωτερικών δεν έχουν τηρηθεί στις διαπραγματεύσεις που έγιναν αργότερα και ότι το διπλωματικό σώμα της Αλβανίας είναι ελλιπές και δεν πορεύεται σωστά. Επίσης, θα πρέπει να υπάρχουν στο τραπέζι και τα υπόλοιπα ζητήματα τα οποία είναι άλυτα μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών τα οποία εδώ και 85 χρόνια ταλανίζουν τις σχέσεις τους. Οι συζητήσεις μεταξύ των διπλωματικών σωμάτων επικεντρώνονται κυρίως στην εύρεση συμφωνίας των χωρικών υδάτων και παραμελεί άλλα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τους λαούς και των δύο χωρών. Συνεχίζοντας, οι διαπραγματεύσεις με τη Νέα Δημοκρατία δεν πηγαίνουν όπως θα ήθελαν οι Αλβανοί, καθώς το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη το οποίο ήταν στην εξουσία και το 2009, θεωρεί τη συμφωνία που υπεγράφη τότε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα του ελληνικού διπλωματικού σώματος. Αυτή η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από μια διαφορετική προσέγγιση για το πακέτο των ανεπίλυτων ζητημάτων μεταξύ των δύο κρατών, για το πώς χωρίστηκε από το πακέτο αυτό και πώς θα αντιμετωπιστεί το θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων χώρων. Όπως γράφει, η συμφωνία του 2009 ενταφίασε τα υπόλοιπα ζητήματα αυτού του πακέτου και ξεχώρισε μόνο το συγκεκριμένο. Το ζήτημα της ΑΟΖ αποτελεί ένα μέσο πίεσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς την Αλβανία για τις ενταξιακές της διαπραγμάτευσης το οποίο όπως χαρακτηρίζει ο πρώην υπουργός, είναι άδικο καθότι υπάρχουν χώρες-μέλη στην ένωση οι οποίες έχουν ανεπίλυτα παρόμοια ζητήματα.

«Η Ελλάδα δήλωσε ότι έχει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα όποτε και όπου επιλέξει, συμπεριλαμβανομένης της νότιας Κρήτης και αλλού. Η θέση αυτή βασίζεται στη δήλωση που συνοδεύει την επικύρωση της Σύμβασης του Montego Bay για το Δίκαιο της Θάλασσας από την Ελλάδα, όπου αποδέχεται την προσωρινή εφαρμογή του πλάτους των 6 μιλίων της χωρικής θάλασσας, απολαμβάνοντας το δικαίωμα να το επεκτείνει στα 12 μίλια , ανά πάσα στιγμή.

Ωστόσο, στις συνθήκες όπου η Τουρκία θεωρεί casus belli οποιαδήποτε επέκταση στο Αιγαίο, είναι σαφές ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια αλλαγή στην παραδοσιακή στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία πάντα είχε ως στόχο να ξεκινήσει την επέκταση της Θάλασσας πρώτα από το Αιγαίο. Άρα, αυτή η αλλαγή στάσης στοχεύει στη διαφοροποίηση της αντιμετώπισης των θεμάτων οριοθέτησης του θαλάσσιου χώρου με την Τουρκία, σε σχέση με άλλες χώρες».