«Η δοξολογία αυτή ψέλνεται για την ημέρα της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου θα συνδυαστεί όμως και με την εορτή των 100 ετών από την απελευθέρωση της Χειμάρρας εις μνήμη του πρωτεργάτου της απελευθερώσεως Σπύρου Σπυρομήλιου. Υπέρ πάντων των πεσόντων του 1912 και 1941, υπέρ πίστεως πατρίδος αγωνιζομένων και πεσόντων. Η μνήμη όλων αυτών των μαρτύρων και ηρώων θα πρέπει να είναι διαρκώς ενώπιον μας και να θυμίζουμε τα γεγονότα αυτά και στους νεότερους οι οποίοι δυστυχώς δεν τα διδάσκονται στα σχολεία, αλλά δεν τα διδάσκονται ακόμη και στα σπίτια τους, δεν τα διδάσκονται από τα δημόσια μέσα κυκλοφορίας των ειδήσεων δεν τα διδάσκονται από την γειτονιά είτε από τα χωριά τους είτε από τις πόλεις τους, διότι έχουν ανατραπεί τα πάντα τα τελευταία χρόνια και εμείς οι Έλληνες προσπαθούμε κάθε μέρα να ξεχάσουμε το παρελθόν μας, να ξεχάσουμε ότι μας συνδέει με τις ρίζες μας που είναι η πατρίδα και η θρησκεία. Ότι είναι η ορθοδοξία για όλον τον κόσμο για εμάς τους Έλληνες είναι ένας συνδετικός κρίκος με το βυζάντιο, με την Κωνσταντινούπολη με την πόλη των ονείρων μας, με τους Αυτοκράτορες και τους Πατριάρχες και αυτός ο τόπος η Χειμάρρα είχε άρρηκτους δεσμούς με την Κωνσταντινούπολη, ήταν το μάτι της πόλεως εδώ του Βυζαντίου, αυτά απέμειναν να υπενθυμίζουν πρώτα στους εαυτούς μας και μετά στους γύρω μας και ιδιαιτέρως οι δάσκαλοι και οι γονείς στα παιδιά και να περνάει από γενιά σε γενιά το μήνυμα ότι δεν ήρθαμε εμείς από κάποιο σημείο πεταμένοι σε τούτο τον τόπο, αλλά είμαστε εδώ προ αιώνων πολλών, είμαστε εδώ και όταν ακόμη ήταν οι Ρωμαίοι οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν εδώ, και όταν οι βυζαντινοί και όταν ακόμη ήρθαν οι τούρκοι και σκλάβωσαν τον τόπο και όταν έγινε η μεγάλη αλλαγή με τους βαλκανικούς πολέμους.