Ο Δήμαρχος Χιμάρας Φρέντης Μπελέρης, παραμένει όμηρος των αλβανικών θεσμών δικαιοσύνης. Όμηρος και όχι φυλακισμένος, διότι ο δεύτερος όρος προϋποθέτει τη διάπραξη κάποιου εγκλήματος. Παρά τις επίσημες τοποθετήσεις των ελληνικών διπλωματικών αρχών και όχι μόνο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι αντιδράσεις παραμένουν χλιαρές, οι συστάσεις παραμένουν ήπιες και παρά την όλη παρακρατική επιχείρηση με μια κατασκευασμένη δικογραφία προσεκτικά επιμελημένη από τον Αλβανό πρωθυπουργό, ο Δήμαρχος Χιμάρας βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα ωσάν στυγνός εγκληματίας. Και οι επίσημες καρέκλες, παραμένουν θεάτρισες.

Τόσο καιρό ακούγονταν παράπονα γιατί ο λαός της Χιμάρας δεν υψώνει ανάστημα. Τώρα που το ύψωσε, μάχεται και πάλι μόνος, με μόνη στήριξη πολιτισμένους διαλόγους που χαϊδεύουν τα αυτιά των Ράμα και Τζάτσκα. Ο λαός της Χιμάρας μίλησε, όρισε, αποφάσισε. Όμως, άκρα του τάφου σιωπή... Γιατί παρά τη συμπαράσταση στα λόγια, οι πράξεις λείπουν και το δημαρχείο συνεχίζει να ιππεύεται με χαλινάρια φεουδαρχισμού και απολυταρχισμού. Τώρα που οι Χιμαριώτες πείσμωσαν και πάλι, τώρα που οι Χιμαριώτες έδειξαν βροντοφωνάζοντας σιωπηλά στην κάλπη τι αποζητούν και τώρα που αποφάσισαν να χαράξουν νέα πορεία πρέπει και πάλι να παλέψουν για τα αυτονόητα. Για την αυτονόητη απόκτηση της τοπικής εξουσίας την οποία κέρδισαν δημοκρατικά, για την αυτονόητη ευημερία τους που τόσα χρόνια τη στερούνται. Τι χρειάζεται για να μπορεί η Χιμάρα να διεκδικεί νόμιμα και εν τέλει να το αποκτά; Η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Η Χιμάρα έδειξε και τα δύο, όμως η ισχύς κερδίζεται εν τη ενώσει και το μόνο που έχει η Χιμάρα στο πλευρό της μέχρι στιγμής είναι επίσημες ανακοινώσεις...

Γιολάντα Λαζάρη - Φοιτήτρια ΑΠΘ