Κάτω

Το 2004, έτος στο οποίο με πανηγυρικό τρόπο απορρίφθηκε η (διαμέσου του δημοψηφίσματος για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν) νομιμοποίηση της παράνομης εισβολής, κατοχής και εθνοκάθαρσης στην Κύπρο, η ΕΕ ενέταξε στους κόλπους της μια χώρα που ένα μεγάλο τμήμα της κατέχεται παράνομα από την Τουρκία, η οποία διατηρεί 40-50.000 στρατιωτικούς με βαρέα όπλα και απειλεί το εναπομείναν -μη κατεχόμενο. Το αν είναι τετελεσμένη πράξη, η κατοχή της Κύπρου, μόνο το μέλλον μπορεί να το δείξει, ωστόσο οι ενδείξεις που αιωρούνται στον ορίζοντα της επίσημης πολιτικής σκηνής είναι αποθαρρυντικές. Το πολιτικό σύστημα στη Ελλάδα και στην Κύπρο επιθυμεί το σχέδιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (κι όχι την επανένωση του νησιού) ερχόμενο σε ευθεία αντίθεση με το αίσθημα του ελλαδικού και κυπριακού λαού που εκφράζεται πολιτικά μέσω μικρών σχηματισμών, που δεν μπορούν να συγκροτηθούν σε μέτωπο, παρά μόνο σε απόλυτα οριακές κρίσεις. Εξ άλλου, η οιονεί κατεύθυνση εξίσωσης του θύτη με το θύμα (κρίνοντας όχι από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, του ΣΑ ή των οργάνων της ΕΕ αλλά από το έλλειμμα εφαρμογής τους) καθώς και οι κατευναστικές προτροπές προς την Τουρκία που συνοδεύονται κι από ισχυρές χρηματοδοτήσεις (όπως αυτές για το μεταναστευτικό ζήτημα), προοιωνίζουν την αποδοχή των τετελεσμένων. Ποιο είναι το αντίτιμο; Ένα νέο Κουβέιτ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο για τη μεταφορά ενέργειας και μια τουριστική αποικία για τα συμφέροντα κάποιων; Πώς θα επιστρέψουν στις εστίες τους οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι; Πώς θα εξαφανιστεί ο τουρκικός στρατός; Πώς θα δοθεί μια λύση για τους τριπλάσιους ή τετραπλάσιους –από τους Τουρκοκύπριους- Τούρκους εποίκους που έχουν καταλάβει τα σπίτια στα κατεχόμενα ή για άλλους, Ευρωπαίους φίλους μας, που αγόρασαν μέσω της «νομιμότητας» της ΤΔΒΚ σπίτια π.χ. στη μαγευτική Κερύνεια;

Πάνω

Θα ήταν ανιστόρητη και ανόητη η εξίσωση του κυπριακού ζητήματος με το ζήτημα του Ελληνισμού στην Αλβανία αλλά υπάρχουν σοβαρές αντιστοιχίες εξύφανσης τετελεσμένων και στο άνω άκρο του Ελληνισμού εκτός των συνόρων. Από το 1914 ως το 1945 εδραιώθηκε βαθμιαία μια σειρά ιστορικών τετελεσμένων στα οποία βασίστηκε -ραγδαία ομολογουμένως- η συνέχεια από το 1495 μέχρι κι το 1990. Η μεταπολίτευση επίσης δεν επεφύλασσε πολλές εκπλήξεις. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της, όταν οι θεσμοί και η οικονομία δεν βρισκόντουσαν σε λειτουργία, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί δημιουργούσαν σενάρια. Η συνέχεια των «μειονοτικών ζωνών», οι συνεχείς πιέσεις μέσω εκμετάλλευσης γεγονότων όπως του '94 ή του '97, οι ανεφάρμοστοι νόμοι που ενσωματώνουν το ευρωπαϊκό δίκαιο, οι νόμοι που καταπατούν κάθε έννοια δικαίου όπως αυτοί για την ανάπλαση της Χιμάρας ή για τις στρατηγικές επενδύσεις, δημιουργούν τετελεσμένα. Το διπλό παιχνίδι της προσπάθειας για ένταξη στην ΕΕ και η εκούσια γνώση πως τα όσα συμβαίνουν παραβλέπονται προ χάριν του ευγενούς στόχου για την ένταξη, λύνει τα χέρια δημιουργώντας απροσπέλαστες καταστάσεις. Αν συμπεριλάβουμε και την εκμετάλλευση του χρόνου εκκρεμότητας (μέχρι το μαγικό νούμερο 2033;) οι μινοριτάρηδες μας, στο μέλλον θα υπάρχουν άραγε για να στήνουν ethnic περίπτερα με πίτες, ρακές και τουριστικά φυλλάδια τα καλοκαίρια; Τίποτα δεν έχει αιώνια αποστολή σε αυτόν τον κόσμο. Κάποτε υπήρχαν Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι, κάποτε υπήρξε ο ακμάζων Ελληνισμός στη Μικρά Ασία, στην Ανατολική Θράκη και στην Ουκρανία. Ποιο είναι το αντίτιμο για την ελλαδική ελίτ για την ένταξη; Μήπως εργολαβίες, Τράπεζες, εγγυήσεις και συμπράξεις για τα χρήματα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης; Ποια βιομηχανία προσφυγών προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα καταφέρει να αποκαταστήσει χρόνιες ζημιές; Ποιοι ολιγάρχες που επενδύουν σήμερα δεν θα συνεργαστούν προς μια ομαλή μετάβαση; Ποια παιδιά θα έχουν μείνει για να πάνε στα μειονοτικά σχολεία μετά την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων;

Πού και πώς;

Η Κύπρος «κείται μακράν» και είναι ένα εξωτικό νησί μεταξύ Ασίας και Αφρικής ενώ η Βόρειος Ήπειρος είναι μια γραφική περιοχή στα διπλανά μας Βαλκάνια. Διότι ως γνωστόν είμαστε στο νότιο άκρο της Νοτιανατολικής Ευρώπης και συντηρούμε τις Μελούνες μας. Το γιατί είναι ένα ζήτημα στο οποίο θα επιδοθούμε σε επόμενο σημείωμα.