Έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας και φωτογράφος Λίζα Έβερτ, σύζυγος του πρώην προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ.

Την είδηση του θανάτου της Λίζας Έβερτ έκανε γνωστή η κόρη της, Αλεξία.

Ποια ήταν η Λίζα Έβερτ

Η Λίζα Έβερτ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε και ασχολήθηκε με τη φωτογραφία από το 1983.

Κατείχε δίπλωμα από το Middlesex University του Λονδίνου.

Είχε κάνει περισσότερες από 20 ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1993 δημιούργησε τις εκδόσεις «Αστερισμός» και έχει εκδώσει επτά βιβλία.

Με τον Μιλτιάδη Έβερτ είχαν αποκτήσει δύο κόρες, την Αλεξία και την Ιλεάνα.

Στη γη του Πύρρου

Τον Δεκέμβριο του 1993 μαζί με τον συγγραφέα Τίτο Γιοχάλα εξέδωσαν το βιβλίο - λεύκωμα «ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΠΥΡΡΟΥ διαχρονικός Ελληνισμός στην Αλβανία». Όπως μαρτυρούσε και ο τίτλος, η κα Έβερτ είχε επισκεφθεί της περιοχές της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία όπου αποτύπωσε με τον φωτογραφικό της φακό τα αρχαιοελληνικά μνημεία αλλά και ιστορικούς ορθόδοξους ναούς. Το βιβλίο γνώρισε τεράστια επιτυχία και απέσπασε και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Σε συνέντευξη της στα ΝΕΑ το 1999 είχε μιλήσει για το βιβλίο της αλλά και για την εμπειρία στην Αλβανία.

«Νομίζω πως ήμουν η πρώτη που μπήκα στην Αλβανία για να φωτογραφίσω, εκτός από
όσους κάνουν ρεπορτάζ για τα γεγονότα. Συνολικά έκανα 15 ταξίδια στην Αλβανία, την γύρισα όλη για να φωτογραφίσω όλα τα ελληνικά σημεία από την αρχαιότητα μέχρι τα βυζαντινά. Και από όλα αυτά βγήκε ένα βιβλίο με τίτλο "Αλβανία, η χώρα του Πύρρου", και μάλιστα μετάνιωσα κάπως για τον τίτλο γιατί πολλοί νόμιζαν ότι αναφέρομαι στον Πύρρο Δήμα, ενώ υπήρξαν και κάποιοι που το συνέδεσαν με τη... Γη του Πυρός (!)».

Σ' αυτή την εκκλησία δεν μπορούσε να πάει ούτε με άλογο. Το χιόνι έφτανε μέχρι τα γόνατά της ­ και η κ. Έβερτ είναι ψηλή γυναίκα. Με τις γαλότσες στα πόδια όμως συνέχισε να περπατάει μέχρι την παλιά εκκλησία κοντά στη Καλογοραντζή. Οδηγός της μια Βορειοηπειρώτισσα δασκάλα, η Βαλεντίνη.

Στην Αλβανία, «την πιο δύσκολη και επικίνδυνη χώρα που επισκέφΘηκε», πήγε πρώτη φορά με αποστολή του Ερυθρού Σταυρού. Μετά όμως, μόνη της. «Έμενα σε κάτι ξενοδοχεία κρατικά, από αυτά που είναι πολύ συνηθισμένα στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Από αυτά με τα σπασμένα τζάμια, χωρίς νερό ή μόνο κρύο νερό. Ήσουν πολύ τυχερός αν έβρισκες ζεστό νερό. Μου έτυχε να μείνω σε κάτι ξενοδοχεία τελείως άδεια. Ένα τεράστιο κτίριο με δέκα ορόφους στο Τεπελένι και ήμουν η μόνη ένοικος. Θυμάμαι που έλεγαν ότι νερό είχε μόνο από τις 5 έως τις 7 το πρωί και άφηνα τη βρύση μονίμως ανοιχτή για ν'ακούσω το νερό να τρέχει και να προλάβω να πλυθώ».