Το ιστορικό μοναστήρι Γενεθλίου της Θεοτόκου της Αδρενίτσας (βρίσκεται στην κοιλάδα της Μεγάλης Μουζακιάς της Κεντρικής Αλβανίας, επάνω σε έναν λόφο, ανάμεσα στα χωριά Αρδενίτσα και Λίμποφτσα), γιόρτασε πανηγυρικά στις 8 Σεπτεμβρίου.

Στη θεία λειτουργία ιερούργησε ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ, πλαισιούμενος από κληρικούς της περιοχής.

Προς το τέλος της θείας λειτουργίας λιτανεύτηκε η εικόνα του Γενεθλίου της Θεοτόκου περιμετρικά του καθολικού.

Οι πιστοί στοχάστηκαν ότι κάποτε έζησε πάνω στη γη μας η Θεοτόκος.

Η ζωή της δεν χαρακτηριζόταν από ευημερία και ο δρόμος της δεν ήταν σπαρμένος με ρόδα.

Και σκέφτηκαν ότι και ο δικός τους δρόμος κάνει τα βήματά τους διστακτικά, αιματωμένα, ποτισμένα με το δάκρυ του πόνου, βαριά από το βάρος οδυνηρών πληγμάτων.

Όμως το παράδειγμα της Παναγίας, το παράδειγμα της άφθαρτης υπομονής της, πολλά έχει και για τις περιπτώσεις αυτές να πει. Παρακολουθεί με πολλή, βέβαια, οδύνη το μαρτύριο του Χριστού. Δεν πέφτει όμως, δεν λιποθυμεί, δεν βγάζει απέλπιδες κραυγές, όπως θα έκανε άλλη μητέρα. Μένει σιωπηλή.

Ματώνει η τρυφερή της καρδιά, αλλά υπομένει με καρτερία τη σκληρή δοκιμασία. Και δείχνει τον υπερθαύμαστο ηρωισμό της ψυχής της.

Προς αυτή στρέφουν ευλαβικά τα μάτια της ψυχής τους, όσες φορές πιέζονται τα στήθη τους, όπως έκαναν και οι προγονοί τους τα χρόνια της αθεΐας στη χώρα.

Η Μονή της Αρδενίτσας

Είναι ιδιαίτερα φημισμένο, και γι’ αυτό επισκέψιμο, το μοναστήρι της Αρδενίτσας.

Οι ρίζες του ξεκινούν το 13ο αι., από τα χρόνια του Δεσποτάτου της Ηπείρου, ενώ στη σημερινή του μορφή είναι κτίσμα του 18ου αι. και ανακαινίστηκε πλήρως από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, όταν το 1996 ξαναπέρασε στη δικαιοδοσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας.

Οι αγιογραφίες είναι του 1741 από τον Κωνσταντίνο Σπαθαράκο και τους Κορυτσαίους Κωνσταντίνο και Αθανάσιο Ζωγράφο. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι παραστάσεις για τον μεγάλο μελοποιό άγιο Ιωάννη τον Κουκουζέλη.

Κάποτε είχε πολλούς μοναχούς το Μοναστήρι και στην περίοδο της ακμής του κάλυπτε πολλές ανάγκες των ανθρώπων, πνευματικές και υλικές.

Εορτασμοί και άλλων Ναών του Γενεσίου της Θεοτόκου

Εόρτασαν ακόμη και οι ναοί της Γέννησης της Θεοτόκου στη Χειμάρρα και στο χωριό Βούνο της Χειμάρρας, καθώς και στους Σχωριάδες και στο Λάμποβο Αργυροκάστρου και στην πρεμετή.

Όπως και οι αφιερωμένοι στο Γενέθλιο της Θεοτόκου ναοί στη Μοσχόπολη και στην Παραντίτα Κορυτσάς, στη Βοκόπολη Βερατίου και στο Μαλιγκρόντ της Πρέσπας.

Η εορτή της θαυμαστής γέννησης της ευλογημένης κόρης των δικαίων Ιωακείμ και Άννης είναι το προοίμιο όλων των εορτών, που θα επακολουθήσουν ολόκληρο το εκκλησιαστικό έτος, το οποία άρχισε από την πρώτη αυτού του μηνός.

Αρχίζουν οι καρποί της θείας χάρης, που από την άμετρη φιλανθρωπία του Θεού μας επισκέφτηκε.

Η ευλογημένη αυτή κόρη είναι εκείνη, την οποία είχε εκλέξει το σχέδιο του Θεού να γίνει το μέσο, με το οποίο θα έρχονταν στον κόσμο ο Υιός Του, για να μας απαλλάξει από την παλιά κατάρα και να μας χαρίσει τη σωτηρία και την αιώνια χαρά.

Πολύ σωστά, λοιπόν, τονίζεται στην υμνολογία της εορτής ότι η γέννηση της Θεοτόκου «χαράν εμήνυσε πάση τη Οικουμένη».

Ας φροντίσουμε να γίνουμε όλοι άξιοι αυτής της χαράς.

πατήρ Ηλίας Μάκος, ekklisiaonline.gr