Λίγο μετά την είσοδό σας στο Μουσείο Μεσαιωνικής Τέχνης στην Κορυτσά, σας καλωσορίζει στο δεξί σας χέρι, το άγαλμα της Παρθένου, φιλοτεχνημένο στα Τίρανα τον 19ο αιώνα.

Προχωράτε, το ξεχνάτε και χάνεστε στις 6.500 αγιογραφίες του Ονούφριου, του γιου του Νικόλα, του Κωνσταντίνου Ιερομονάχου, του Κωνσταντίνου Σπαταράκου, των αδερφών Ζωγράφου κι άλλων σπουδαίων της Μακεδονικής Σχολής, κάποιοι από τους οποίους την ανανέωσαν.

Αγιογραφίες που γλίτωσαν από την καταστροφή ναών όπως του Αγίου Γεωργίου Κορυτσάς στη θέση του οποίου χτίστηκε η Bashkia, κτίριο της δημοτικής αρχής Κορυτσάς. Αγιογραφίες που "απαλλοτριώθηκαν" από μονές και ναούς: από τη Μοσχόπολη, το Βυθκούκι, την Μπομποστίτσα και τα γύρω ελληνοβλάχικα χωριά αλλά κι από την Απολλωνία στο Φίερι ή από το Βουθρωτό των Αγίων Σαράντα. Ό,τι γλίτωσε από τους Τούρκους, την ενβεριανή καταιγίδα και την αρχαιοκαπηλία εκεί βρίσκεται. Κάτι χιλιάδες εικόνες περιμένουν ακόμα στις αποθήκες όπως μας πληροφορεί επισήμως το φυλλάδιο που διανέμεται.

Μεσαιωνική Τέχνη; Μα πότε υπήρξε Μεσαίωνας στο Βυζάντιο ή πότε το Βυζάντιο βρέθηκε υπό φεουδαλικές συνθήκες όπως αυτές πιστώθηκαν στις χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης; Με ποια "υλικά" ξεκινάει η Αναγέννηση στη μη τουρκοκρατούμενη Ευρώπη; Πού ιδρύθηκαν τα πρώτα πανεπιστήμια και πού υπήρξε η πρώτη μεγάλη αντιγραφή των Ελλήνων κλασικών; Και πάει λέγοντας... Δύσκολες ερωτήσεις, ανύπαρκτες οι απαντήσεις.

Δεν είναι μεγάλο το θαύμα της Ρωμαιοκαθολικής Παρθένου που θα συναντήσετε στην είσοδο του Εθνικού Μουσείου Μεσαιωνικής Τέχνης στην Κορυτσά;