Ενώ ο Ελληνικός Στρατός προέλαυνε στη Βόρεια Ήπειρο και οι Άγιοι Σαράντα είχαν απελευθερωθεί, ο σημαιοφόρος Π. Σπυρομήλιος ΠΝ, ο οποίος υπηρετούσε στη Ναυτική Διοίκηση Βορείου Ηπείρου ζήτησε από τον διοικητή του να τεθεί επικεφαλής του αποσπάσματος που θα κατελάμβανε την πόλη της Χειμάρρας, διότι ήθελε να είναι αυτός πρώτος που θα έμπαινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Η άδεια δόθηκε και ετέθη επικεφαλής αποσπάσματος από 25 χωροφύλακες και ένα ναύτη εθελοντή.

Αργότερα όμως, την 1η Μαρτίου του 1941, ο σημαιοφόρος Σπυρομήλιος έδειξε απαράμιλλο θάρρος. Λόγω διαταγής του υπουργείου Ναυτικών για χρησιμοποίηση του όρμου Πανόρμου της Χειμάρρας για ανεφοδιασμό, ο σημαιοφόρος Σπυρομήλιος διετάχθη από τον διοικητή της Ν.Δ. Βορείου Ηπείρου να διενεργήσει γρίπιση ναρκών.

Για τον σκοπό αυτόν, διατέθηκαν δύο μικρά επίτακτα πετρελαιοκίνητα πλοία. Στο πρώτο, επέβη ο Σπυρομήλιος με έναν υπαξιωματικό και έναν ναύτη και στο δεύτερο, ο αρχικελευστής Καλαμποκίδης. Το πρώτο, για οπλισμό είχε ένα φορητό πολυβόλο, ενώ το δεύτερο, για άμυνα δεν είχε παρά το περίστροφο του αρχικελευστή Καλαμποκίδη.

Κατά τα μεσάνυκτα, δίπλα τους ανεδύθη ιταλικό υποβρύχιο. Ο σημαιοφόρος Σπυρομήλιος διέταξε να ποντιστεί το σύρμα της γρίπισης και ταχύτατα με το πλοίο του κινήθηκε ανάμεσα στο υποβρύχιο και τον ανυπεράσπιστο Καλαμποκίδη, βάλλοντας παράλληλα με το φορητό πολυβόλο εναντίον του υποβρυχίου. Το ιταλικό υποβρύχιο απάντησε με το πολυβόλο του και τα δύο αντιαρεπορικά πολυβόλα του. Η μάχη κράτησε δέκα λεπτά, οπότε και το ιταλικό υποβρύχιο κατεδύθη.