Η οριοθέτηση των συνόρων του νεοσύστατου αλβανικού κράτους κατά το 1913 από τις μεγάλες δυνάμεις, ήταν η μεγαλύτερη αδικία που διαπράχθηκε και συνεχίζει να υφίσταται εις βάρος των Βορειοηπειρωτών.

Ωστόσο τότε οι Βορειοηπειρώτες δεν έμειναν με τα χέρια τους σταυρωμένα και αντέδρασαν δυναμικά αποκτώντας με αίμα την αυτονομία τους.

Έτσι τον Φλεβάρη του 1914 ανακηρύχθηκε η Αυτόνομη Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου, όμως δεν διήρκησε για πολύ.

Ακολούθησε το Μάιο του 1914 η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, βάση του οποίου γίνονταν δεκτή και από τις Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά και από την Αλβανία η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.

Ωστόσο τα γεγονότα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου άφησαν το συγκεκριμένο πρωτόκολλο ανεφάρμοστο και τους Έλληνες εκτεθειμένους σε πολλούς κινδύνους.

Κατά τον Οκτώβρη του 1914, οι Μεγάλες Δυνάμεις δίνουν εντολή στην Ελλάδα να ανακαταλάβει την Βόρειο Ήπειρο για λόγους ασφαλείας και η Ιταλία επικαλείται του ίδιους λόγους και καταλαμβάνει το νησί Σάσων κοντά στην Αυλώνα.

Εν συνεχεία, σαν σήμερα 25 Δεκεμβρίου του 1914 η Ιταλία προχώρα πιο πέρα και αποβιβάζει τα στρατεύματά της στο λιμάνι της Αυλώνας και τον ίδιο μήνα οι Μεγάλες Δυνάμεις προσφέρουν την Βόρειο Ήπειρο και πάλι στην Ελλάδα, εάν όμως έβγαινε στον πόλεμο με την ΑΝΤΑΝΤ, δηλαδή με την Αγγλία, την Γαλλία και την Ιταλία.

Πάρα την νίκη της ΑΝΤΑΝΤ, οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν και οι Βορειοηπειρώτες συνέχισαν την ιστορική πορεία των δεινών τους.