«Όταν η διεθνής Επιτροπή χαράξεως των συνόρων έφθασε στην Κορυτσά, με σκοπό να σχηματίσει προσωπική αντίληψη τής καταστάσεως, την επεσκέφθη ο Μητροπολίτης Γερμανός για να αναπτύξει τα δίκαια αιτήματα των Βορειοηπειρωτών και την επιθυμία τους να ενωθούν με την Ελλάδα.
Τα μέλη της Επιτροπής δεν τον εδέχθησαν, δικαιολογούμενοι ότι δεν πρόκειται να παραμείνουν στην πόλη, γιατί αυτή έχει επιδικαστεί πλέον στην Αλβανία. Και τότε ο λαός της Κορυτσάς, αδιαφορήσας για τις αντιλήψεις των σφαγιαστών τής ελευθερίας της εξηγέρθη σαν ένας άνθρωπος και πάνοπλος προσήλθε στο σημείο πού ευρίσκετο η Επιτροπή.
Τούς ανάγκασε να μεταβούν στο Διοικητήριο για να παρακολουθήσουν την παρέλαση της μαθητιώσης νεολαίας και των Ενόπλων Δυνάμεων της περιοχής, πού ανήρχοντο σε χιλιάδες άτομα. Τα μέλη της Επιτροπής έμειναν κατάπληκτα προ της πατριωτικής αυτής εμφανίσεως, πού με σημαίες και άσματα πατριωτικά προσπαθούσαν να πείσουν τα μέλη της Επιτροπής περί τού δικαίου αιτήματος των Βορειοηπειρωτών.
Κι όμως, ούτε οι σημαίες, ούτε τα λάβαρα αλλά ούτε κ' ένα περιεθισσόμενον ύφασμα πού είχε κεντήσει τις λέξεις ΕΝΩΣΙΣ ή ΘΑΝΑΤΟΣ μιά κορασίδα και την άνοιξε μπροστά στα μάτια της Επιτροπής κατάφερε να πείσει τα μέλη της.
Έτσι, άνδρες και γυναίκες, γέροι και παιδιά, σφυρηλατημένοι από μια κοινή θέληση, πειθαρχούντες στην επιτακτική φωνή της ιστορίας τους, εξηγέρθησαν ενόπλως και δημιούργησαν το κράτος της Αυτονόμου Ηπείρου».
Απ΄ το βιβλίο του Σπύρου Λάμπρου, Χειμάρρα : τοπωνύμια, λαογραφία, ιστορία
Σχόλια