Ο φόρος παραθύρων του 17ου αιώνα επανέρχεται στα Τίρανα, με μορφή "τέλους καθαριότητας εργοταξίων".
Ο φόρος εισήχθη το 1696 στην Αγγλία και την Ουαλία από τον βασιλιά Ουίλιαμ Γ’. Με βάση τη νομοθεσία της εποχής, κάθε πολίτης έπρεπε να πληρώνει 11 λίρες για κάθε σπίτι που διέθετε έως 9 παράθυρα ενώ για παραπάνω από δέκα, το τίμημα ήταν υψηλότερο. Λέγεται ότι ο αρχικός σκοπός του νέου φόρου ήταν να πλήξει τους πλούσιους, καθώς όσο περισσότερα παράθυρα είχε ένα σπίτι τόσο μεγαλύτερος θα ήταν και ο πλούτος του ιδιοκτήτη.
Σήμερα, εισαχθείς το 2015 από τον δήμαρχο Τιράνων Erion Veliaj, ο φόρος αυτός, αν και παρουσιάζεται ως τέλος καθαριότητας, λειτουργεί στην πραγματικότητα ως κρυφός φόρος με οπισθοδρομικές συνέπειες.
Αυτό το άδικο μέτρο επιβάλλει το ίδιο τέλος σε όλους, ανεξάρτητα από το μέγεθος του κτιρίου. Ένας πολίτης που χτίζει ένα σπίτι 100 τετραγωνικών μέτρων πληρώνει το ίδιο με μια εταιρεία που χτίζει έναν 50όροφο ουρανοξύστη. Η αδικία γίνεται ακόμη πιο κραυγαλέα για τους κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν έως και 12.000 ευρώ για να χτίσουν το σπίτι τους, καθιστώντας την οικοδόμηση ασύμφορη.
Πλούσιοι ιδιοκτήτες πολυόροφων κτιρίων δεν επηρεάζονται ουσιαστικά από το τέλος, ενώ οι φτωχοί αγρότες στερούνται το δικαίωμα να χτίσουν στα χωριά τους. Η ανισότητα διογκώνεται, οδηγώντας σε μαζική εγκατάλειψη της υπαίθρου, καθώς οι κάτοικοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο υπέρογκο κόστος οικοδόμησης.
Η οπισθοδρομικότητα του τέλους καθαριότητας στα Τίρανα υπερτερεί ακόμη και του φόρου παραθύρων:
Σχόλια