Ο θερμοηλεκτρικός σταθμός (ΘΗΣ) Αυλώνας, ένα φιλόδοξο έργο που χτίστηκε πριν από 12 χρόνια, αποτελεί ένα θλιβερό παράδειγμα σπατάλης και κακοδιαχείρισης. Χωρίς να έχει λειτουργήσει ποτέ, ο σταθμός έχει επιβαρύνει τους Αλβανούς πολίτες με ένα λογαριασμό περίπου 200 εκατομμυρίων ευρώ.

Η ρίζα του προβλήματος εντοπίζεται σε μια θαλάσσια καταιγίδα που έπληξε την Αυλώνα το 2012. Η καταιγίδα προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές στο σύστημα ψύξης του σταθμού, αφήνοντάς τον ανενεργό. Ακολούθησαν άκαρπες προσπάθειες επαναφοράς του σε λειτουργία, με αποτέλεσμα ο ΘΗΣ να παραμένει ένα άψυχο εργοστάσιο, ακόμα και σε περιόδους ενεργειακών κρίσεων.

Εξετάστηκαν εναλλακτικές λύσεις για την αξιοποίηση του σταθμού. Μία από αυτές ήταν η μετατροπή του για παραγωγή φυσικού αερίου, λύση που προτάθηκε σε δύο μελέτες. Το κόστος μετατροπής υπολογίζεται σε 13 εκατομμύρια ευρώ, όντας σαφώς πιο συμφέρον από την καταβολή ενοικίου για πλωτούς σταθμούς. Δυστυχώς, η Αλβανία έχασε την ευκαιρία να συνάψει συμφωνία με τον TAP (Trans Adriatic Pipeline) για παροχή φυσικού αερίου, στερώντας από τον ΘΗΣ την δυνατότητα λειτουργίας.

Εξετάστηκε και η λειτουργία του σταθμού με ντίζελ. Παρόλο που το κόστος παραγωγής ενέργειας με ντίζελ είναι υψηλό (180 ευρώ/MWh), παραμένει ανταγωνιστικό σε σχέση με τις τιμές εισαγωγής ενέργειας που αγγίζουν τα 305 ευρώ/MWh.

Συγκριτικά, το ενοίκιο για δύο πλωτούς σταθμούς που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης αγγίζει τα 68 εκατομμύρια δολάρια σε 2 χρόνια, ή αλλιώς 94.000 δολάρια την ημέρα. Το ποσό αυτό είναι πέντε φορές υψηλότερο από το κόστος επισκευής του ΘΗΣ Αυλώνας, καταδεικνύοντας την ασύμφορη λύση της ενοικίασης.

Ως αποτέλεσμα της μη λειτουργίας του ΘΗΣ, η KESH καταβάλλει εκατομμύρια ευρώ για την συντήρησή του, αγγίζοντας τα 16 εκατομμύρια ευρώ σε 10 χρόνια. Η άσκοπη αυτή δαπάνη, σε συνδυασμό με τις χαμένες δυνατότητες παραγωγής ενέργειας, μεταφράζεται σε υψηλές ετήσιες απώλειες για την εταιρεία.