Κάθε χρόνο η αλβανική κυβέρνηση διαθέτει κονδύλι 2-2,5 δισ. λεκ (περίπου 25 εκατ. ευρώ) στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο «Μητέρα Τερέζα» (QSUT), αλλά στην πραγματικότητα οι ανάγκες του μεγαλύτερου νοσοκομειακού κέντρου της χώρας είναι τουλάχιστον 4 φορές περισσότερες.

Κάθε χρόνο, όταν καταρτίζεται ο ενδιάμεσος προϋπολογισμός, οι δημόσιοι φορείς αναφέρουν τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες κατά τη διάρκεια ενός έτους. Τα αιτήματα αυτά διαβιβάζονται τελικά στο Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο στη συνέχεια εγκρίνει το σχετικό ταμείο, το οποίο για πολλές λειτουργίες δεν μπορεί να είναι σύμφωνα με τις ανάγκες.

Αυτό είναι κατανοητό στην περίπτωση των δημόσιων επενδύσεων ή άλλων υπηρεσιών, αλλά στην περίπτωση των φαρμάκων, η έλλειψη χρηματοδότησης όπως απαιτείται μεταφράζεται σε λιγότερες ζωές ή υψηλό κόστος για τους ασθενείς που θα νοσηλεύονται εκτός του δημόσιου συστήματος.

Οι προϊστάμενοι υπηρεσιών στο QSUT ζητούν φάρμακα που κοστίζουν περίπου 10-11 δισεκατομμύρια λεκ κάθε χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα η κυβέρνηση χρηματοδοτεί μέσω του Ταμείου Υποχρεωτικής Ασφάλισης μόνο το 1 τέταρτο ή το ένα πέμπτο αυτού του ποσού.

Κατά την τελευταία δεκαετία, σημειώθηκε προοδευτική αύξηση των εισαγωγών (από 68.273 ασθενείς το 2013 σε 116.000 ασθενείς το 2022). Αύξηση της δραστηριότητας στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, αύξηση του αριθμού των εξωτερικών επισκέψεων και εξετάσεων, αύξηση των επεμβατικών και μικροεπεμβατικών επεμβάσεων, αύξηση των θεραπειών στην ογκολογία, την αιματολογία, την ογκοαιματολογία, την παιδιατρική κ.λπ.

Ενώ υπάρχει βαθύ κενό στη χρηματοδότηση των φαρμάκων στο QSUT, από την άλλη, ο προϋπολογισμός του Νοσοκομείου διαβρώνεται από τις υψηλές πληρωμές για δευτερεύουσες υπηρεσίες που προσφέρουν ιδιώτες και παραχωρησιούχοι. Οι παραχωρήσεις εργαστηρίων και αποστείρωσης διοχετεύουν τον «φτωχό» προϋπολογισμό του QSUT στη χρηματοδότηση δευτερογενών υπηρεσιών με πολύ υψηλό κόστος.