Αυτά που φοβόμασταν ήρθαν και είμαστε μόνο στην αρχή... Οι Βαλκάνιοι γείτονες (συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας που κατατάσσεται ενίοτε στην Μέση Ανατολή) δεν έχουν βιώσει τη δημοκρατία ιστορικά, γι' αυτό δυσκολεύονται να σεβαστούν τις αξίες της και να απαρνηθούν το πνεύμα του αλυτρωτισμού και του αναθεωρητισμού μέσα στο οποίο έχουν «μεγαλώσει».

«Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε...», όπως λέει ο Νίκος Εγγονόπουλος («Όρνεον 1748»). Που πάει να πει, εν προκειμένω, ότι συγκλίνουν αναγκαστικά ιστορικά (λόγω γεωγραφικής γειτνίασης) οι επίγονοι κατακτητών και κατακτημένων.

Εθνικοί πληθυσμοί συμπαγείς όλοι, που είναι είτε διάδοχοι του αρχαιοελληνικού κόσμου είτε δεσποτικών καθεστώτων με σιδηρά πυγμή (έμφορτων από την ψευδαίσθηση της συγγένειας με τη... Ρωμαϊκή αυτοκρατορία) ή συνεχιστές της... Βυζαντινής αυτοκρατορίας, αν και οι (Οθωμανοί) πρόγονοί τους υπήρξαν κατακτητές της.

Αν εξαιρέσει κανείς την Ελλάδα, που - ως λίκνο της δημοκρατίας - έχει μεταγγίσει στην Ευρώπη τις αξίες της και το συμφιλιωτικό πνεύμα καλής γειτονίας στην πράξη - τα βαλκανικά κράτη που την περιβάλλουν δεν πιστεύουν στις αξίες αυτές.

Δεν πιστεύουν στην Ευρώπη, ουσιαστικά, άσχετα αν θέλουν να μπουν σ' αυτήν για οικονομικούς ή υποβολιμαίους λόγους (βλ. σχέδιο ισλαμοποίησής της). Καθώς έχουν ενστερνιστεί μάλιστα είτε τον «Μακεδονισμό»-αλυτρωτισμό ('Βόρεια Μακεδονία'-Σκόπια) είτε τον μεγαλοϊδεατισμό (Αλβανία) ή τον αναθεωρητισμό (Τουρκία), αμφισβητούν την οριοθέτηση των συνόρων τους με την Ελλάδα επιδιώκοντας την αναθεώρηση των Συνθηκών οι οποίες τα χάραξαν.

Αμφισβητούν τα εθνικά σύνορα των χωρών τους με την Ελλάδα ψάχνοντας ευκαιρίες διεκδίκησης εδαφών της. Μια τέτοια ευκαιρία δώσαμε στους Σκοπιανούς το '18 «πουλώντας» καθ' υπόδειξη τρίτων (βλ. ΗΠΑ-Γερμανία) το όνομα, τη γλώσσα και την ταυτότητα της Μακεδονίας μας στους Σλαβοβούλγαρους των Σκοπίων.

Στους Σλαβοβούλγαρους των Σκοπίων στους οποίους ανοίξαμε ήδη κερκόπορτα το 2008 μετά από αίτημα της τότε ΥΠΕΞ μας στον ΟΗΕ Ντόρας Μπακογιάννη για άρση της εθνικά περήφανης θέσης της Ελλάδας (βλ. Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών 1992 υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή: ΟΧΙ παράδοση του ονόματός της στους παραχαράκτες της ιστορίας της) και αντικατάστασή της από σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό στον όρο «Μακεδονία» τον οποίο εκχωρήσαμε με ισχύ δεδικασμένου («erga omnes»...) που ισχύει - υποτίθεται - για όλους.

Υποτίθεται, γιατί οι Σκοπιανοί - μετά την υπογραφή της «Συνθήκης των Πρεσπών» - αρνούνταν (σε λαϊκό επίπεδο) να εφαρμόσουν τους όρους που συνόδευαν το νέο συνταγματικό τους όνομα («Βόρεια Μακεδονία»), ενώ - στον τρέχοντα χρόνο - αρνούνται να τους εφαρμόσουν σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο (βλ. δήλωση πρωθυπουργού Σκοπίων και αρχηγού του εθνικιστικού κόμματος VMRO-DPMNE Κριστιάν Μιτσκόσκι: «Θα μας λέω Μακεδονία. Με την πρόεδρο [Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα] θα την αποκαλούμε [τη χώρα μας] «Μακεδονία»)...,

Αλλά είπαμε, εξ οικείων τα βέλη που θα σημαδεύουν ες αεί την Μακεδονία μας, δυστυχώς, από τη στιγμή που κάναμε κράτος, επικράτεια τα Σκόπια. Κράτος με όνομα, ιστορία, πολιτισμό, κληρονομιά, γλώσσα... «μακεδονική» (βλ. άρθρα 1 [3] [γ], 7 [4] της «Συμφωνίας Πρεσπών»).

Αναγνωρίσαμε εμμέσως πλην σαφώς, ουσιαστικά, «μακεδονική» εθνότητα, εθνική/εθνοτική ταυτότητα για λογαριασμό ενός συνοθυλεύματος παντελώς ξένου προς την ελληνική, την ιστορική, την πραγματική Μακεδονία ...

Το λέω και νιώθω το «είναι» μου να ανατριχιάζει, αλλά αυτό λίγο ενδιαφέρει εκείνους που άνοιξαν την κερκόπορτα, τους άλλους που υπέγραψαν την ανιστόρητη λιμνιαία Συμφωνία και τους 153 (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πλην Π. Καμμένου) οι οποίοι συνυπέγραψαν την έγκριση του Πρωτοκόλλου για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (Φεβρουάριος 2019).

Με τα νέα δεδομένα ωστόσο τορπιλισμού της Συμφωνίας των Πρεσπών από τους νέους ηγέτες των Σκοπίων (πρωθυπουργό Κριστιάν Μιτσκόσκι και πρόεδρο Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα) θεωρώ ότι θα ήταν ολέθριο λάθος να ψηφίσουμε τα μνημόνια που απορρέουν από αυτήν στη Βουλή.

Γιατί αυτό ζητούν - σε κυβερνητικό επίπεδο - η πλήρως ευθυγραμμισμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα πρωθυπουργική αδελφή και ο Νικήτας Κακλαμάνης από την Ν.Δ, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται προφανώς ότι - ακυρώνοντας τον μοναδικό μοχλό πίεσης στους ψευτομακεδόνες της σκοπιανής ηγεσίας (απογόνους Κομιτατζήδων στην πλειοψηφία τους) - θα φανούμε ότι τους φοβόμαστε και, επιπλέον, ετεροπροσδιοριζόμαστε.

Ενώ η αλήθεια είναι ότι, εδώ που φτάσαμε, είμαστε στο σημείο συνειδητοποίησης ότι «Το μη χείρον βέλτιστον», έστω και αν η «Συμφωνία» είναι από άκρως προβληματική έως εθνικά ασύμφορη, κι ας τη βρίσκει... «εξαιρετική» ο πρώην ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Κοτζιάς που την υπέγραψε.

Υπέγραψε μια συμφωνία (από κοινού με τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα) όπου οι Σκοπιανοί ΔΕΝ αποκαλούνται «Βορειομακεδόνες» ή «Σλαβομακεδόνες» («North Macedonians» ή «Slavo-Macedonians»), αλλά »Μακεδόνες πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» (άρθρο 1 [3] - [β])!!!

Δεδομένα που δεν πρέπει να μας διαφεύγουν και γι' αυτό θεωρώ ότι - σε περίπτωση ακύρωσης στην πράξη της «Συμφωνίας των Πρεσπών» από τους βόρειους γείτονες - θα μας δώσει την ευκαιρία να την επαναδιαπραγματευτούμε (σ.σ: το βήμα για ακύρωση δεν πρέπει να είναι δικό μας, για να μη φανούμε ότι αθετούμε την υπογραφή μας [δίνοντας «όπλο» και στην Τουρκία...] για μια «Συμφωνία» που δεν είναι διακρατική, αλλά κατοχυρωμένη απ' τους Διεθνείς Οργανισμούς [ΟΗΕ. ΝΑΤΟ, Ε.Ε]).

Να την επαναδιαπραγματευτούμε ρίχνοντας όλο το βάρος στην άρση των σκοπιανών αλυτρωτικών όρων οι οποίοι κρύβονται στο όνομα, τη γλώσσα και την ταυτότητα της Μακεδονίας μας, τα οποία ελαφρά τη καρδία παραχωρήσαμε.

Το «Εδώ είναι Βαλκάνια», δυστυχώς, επιβεβαιώνεται - σε κάθε περίπτωση- στις σχέσεις της Ελλάδας με τους γείτονές της. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να είμαστε πολιτικά αφελείς και ευκολόπιστοι στις (καθ' υπόδειξη ή με την εποπτεία τρίτων) επαφές μας μαζί τους, αλλά οξυδερκείς και υποψιασμένοι, έχοντας κατά νου ότι οι υποβολιμαίες προθέσεις τους τροχοδρομούν διαχρονικά στις ράγες του αλυτρωτισμού/αναθεωρητισμού τους.

Εκφραστής του «μακεδονικού» αλυτρωτισμού (του εθνικιστικού «Μακεδονισμού», δηλαδή) των Σκοπίων είναι το VMRO - DPMNE του... αλήστου μνήμης Ν. Γκρούεφσκι, φυγόδικου από εξαετίας πολιτικού που ζει φορτωμένος με καταδίκες για διαφθορά.

Ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία Κ. Μίτσκοσκι (σε πλήρη ευθυγράμμιση με την υποψήφια του κόμματός του για την Προεδρία και πρόσφατα νεοεκλεγείσα Γ. Σιλιάνοφσκα) έδειξε από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή του σε Ελλάδα και Ε.Ε να «γυρίσει ανάποδα» τη Συμφωνία των Πρεσπών πάνω που νόμιζαν οι Ευρωπαίοι ότι ήταν θέμα τετελεσμένο (17 Ιουνίου 2018) λόγω της σύνδεσής της με την ευρωπαϊκή πορεία της «Βόρειας Μακεδονίας».

Νόμιζαν, αλλά προσγειώθηκαν στην ομιχλώδη πραγματικότητα που εξέπεμψε η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία των Σκοπίων «άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της», όπως λένε κι οι καθαρευουσιάνοι. Μια πραγματικότητα που αδιαφορεί για τη σωτήρια ώθηση στην οικονομία την οποία θα διασφαλίσει αναμφίβολα η ευρωπαϊκή προοπτική της «Βόρειας Μακεδονίας».

Μια εθνικιστική πραγματικότητα που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τον γεωγραφικό προσδιορισμό «Βόρεια» μπροστά από το «Μακεδονία», έστω κι αν η χρήση της νέας συνταγματικής ονομασίας (στη θέση της FYROM) «είναι υποχρεωτική για τη χώρα, τους επίσημους κρατικούς φορείς, και όσες οντότητες έχουν ιδρυθεί με νόμο η χρηματοδοτούνται από το κράτος».

Η αθέτηση προφανώς των υποσχέσεων και των συμφωνιών είναι «ψωμοτύρι» για τους βόρειους γείτονες, οι οποίοι (με τον αέρα της «μακεδονικής» ταυτότητας) δείχνουν έτοιμοι για νέο κύκλο αντιπαραθέσεων με την Ελλάδα (σ.σ: Ήδη σχεδιάζουν - ως φαίνεται - διπλωματικό πόλεμο εναντίον μας και απόσυρσή τους από τη «Συμφωνία των Πρεσπών», με τις πλάτες ενδεχομένως της Τουρκίας...).

Έτοιμοι για νέο κύκλο αντιπαραθέσεων (δια της υπονόμευσης της εν λόγω «Συμφωνίας») εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι την υπογράψαμε αφελώς επιτρέποντας στα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ με τη συνταγματική τους ονομασία («Βόρεια Μακεδονία») και να έχουν ελευθερία κινήσεων, ενώ την ίδια στιγμή εμείς (με «δεμένα τα χέρια» λόγω ξένων επιρροών) χάναμε το δικαίωμα να ανατρέψουμε την ανιστόρητη «Συμφωνία» αντιπροτείνοντας νέα με εθνικά και ιστορικά αποδεκτούς από μας όρους...

Κρινιώ Καλογερίδου