Ήταν μια ανάσα ελπίδας, του τύπου "κάτι είναι κι αυτό μέσα στην τόση μαυρίλα της δυστοπίας που αντιμετωπίζουμε" με επίκεντρο την ισοπεδωμένη σαν βομβαρδισμένη Μαγνησία και την κραυγή αγωνίας που εκπέμπουν οι κάτοικοί της.

Δυστοπία με εφιαλτικό φόντο τα πάνω από 200.000 ζώα που έχουν πνιγεί, πολλά από τα οποία δεν έχουν περισυλλεγεί ακόμα από τον στρατό και βρίσκονται άταφα σε σπαρτοχώραφα, σε αυλές σπιτιών και στους καλυμμένους από λασπόνερα δρόμους των χωριών του θεσσαλικού κάμπου εκπέμποντας τη δυσωδία της σήψης μαζί με εκείνην απ' τους σωρούς των σκουπιδιών, των μολυσμένων λιμναζόντων υδάτων και των σάπιων βαμβακοκαλλιεργειών σε ποσοστό 70%.

Οι εικόνες αποδόμησης της ζωής λόγω των πλημμυρών στη Θεσσαλία εξακολουθούν να μας βομβαρδίζουν ανελέητα αποθαρρύνοντας και τους πιο αισιόδοξους για την επιτυχία του πρωθυπουργικού εγχειρήματος ανάταξης της γονατισμένης στον βούρκο του Daniel Θεσσαλίας, με οδοδείκτες νέους άξονες, προσαρμοσμένους σ' αυτόν: νέο μοντέλο πολιτικής προστασίας (το άλλο απέτυχε λόγω ημιτελών αντιπλημμυρικών έργων προσαρμοσμένων στον "Ιανό") και νέα οικονομική ατζέντα αποκατάστασης των πληγέντων" (βλ. ομιλία Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ).

Βάλσαμο ωστόσο στην απαισιοδοξία των περισσότερων ήταν τα απρόσμενα ευοίωνα συμπεράσματα για την ελληνική οικονομία της βρετανικής τράπεζας HSBC, που έγιναν γνωστά σε "forum" στην Αθήνα (11-13 Σεπτεμβρίου) ενώπιον ξένων επενδυτών, εκπροσώπων ξένων funds και υπεύθυνων χάραξης πολιτικής, μετά την ανάκτηση της πολυπόθητης επενδυτικής βαθμίδας στα ελληνικά ομόλογα από την καναδικό οίκο αξιολόγησης DBRS.

Συμπεράσματα έγκριτων οικονομολόγων που μιλούν για περιορισμένο και βραχυπρόθεσμο αντίκτυπο στο ελληνικό ΑΕΠ από τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, η παραγωγή της οποίας κάλυπτε το 15% της γεωργικής παραγωγής μας.

Αν επαληθευτεί αυτό, θα έχει ελπίδες αποκατάστασης μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η καρδιά της Ελλάδας, που χτυπάει αγωνιωδώς το τελευταίο δίμηνο στις πληγείσες από τις θεομηνίες της κλιματικής αλλαγής Θράκη και Θεσσαλία.

Χτυπάει αγωνιωδώς και για την προδιαγεγραμμένη πορεία των φιλοδοξιών του Ταγίπ Ερντογάν σε βάρος του Ελληνισμού με πυρηνικό υπερόπλο το εργοστάσιο στο Ακούγιου (νότια επαρχία της Μερσίνης, ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, απέναντι από την Κύπρο), έργο της ρωσικής κρατικής κατασκευαστικής εταιρείας ατομικής ενέργειας Rosatom.

Όμως, απ' ό,τι φαίνεται, το κερασάκι στην τούρτα της στρατηγικής, πυρηνικής προσέγγισης της Τουρκίας με τη Ρωσία (συνεργασία Gazprom-T TurkStream) δεν άφησε "χορτάτο" τον νεο-οθωμανό "σουλτάνο".

Οι φήμες που κυκλοφορούν ήδη από στόμα σε στόμα με προέλευση κέντρα του εξωτερικού για σεισμό ίσο ή μεγαλύτερο εκείνου της Ανατολίας των 7,8 ρίχτερ και επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη, τον αφήνουν αδιάφορο.

Φοβίζουν όμως δικαιολογημένα Ελλάδα και Κύπρο, γιατί θα τεθούν -- σε περίπτωση διαρροής στον πυρηνικό σταθμό του Ακούγιου λόγω νέου σεισμού -- στο μάτι του κυκλώνα επικινδυνότητας, κι ας είναι καθησυχαστικοί στο θέμα αυτό τόσο η ρωσική εταιρεία Rosatom που τον κατασκεύασε και υποστηρίζει ότι "έχει σχεδιαστεί για να αντέχει σε ακραίες εξωτερικές επιρροές ακόμα και μεγέθους 9 ρίχτερ", όσο και ο Αμερικανός Andrew Whittaker.

Ο καθηγητής του τμήματος πολιτικών μηχανικών στο Πανεπιστήμιο του Buffalo, ειδικός στη σεισμική μηχανική και τις πυρηνικές κατασκευές, ο οποίος υποστήριξε μήνες πριν ακριβώς τα ίδια. Ότι, δηλαδή, το πυρηνικό εργοστάσιο του Ακούγιου στην Τουρκία (ο θεμέλιος λίθος του οποίου μπήκε το '15) είναι οπλισμένο με βαρύ, άτρωτο από σεισμούς σκυρόδεμα και δεν απειλείται από σεισμό.

Αυτά για ένα διάστημα έγιναν πιστευτά και καθησύχασαν τον κόσμο μέσα και έξω από την Τουρκία, αλλά ο φόβος επανήλθε δριμύτερος το '21 όταν η κραταιά ρωσική Rosatom άρχισε διαπραγματεύσεις με τους καθ' ύλην αρμόδιους στην Τουρκία για το δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιό της, αυτήν τη φορά στη Σινώπη (Βόρεια Τουρκία, Εύξεινος Πόντος).

Και τώρα έρχεται το τρίτο "πυρηνικό"χτύπημα για το οποίο είχαμε ακούσει να γίνεται λόγος τότε. Πριν λίγες μέρες, συγκεκριμένα, πήραμε την είδηση από τα τουρκικά ΜΜΕ (που επικαλούνται δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ στη Χουριέτ) ότι στην τουρκική επαρχία Κιρκλαρελί (της Ανατολικής Θράκης) Τουρκία και Κίνα σχεδιάζουν την κατασκευή του 3ου πυρηνικού εργοστασίου, πράγμα που προκαλεί εκνευρισμό στις ΗΠΑ λόγω της πρόσφατης επιβολής ποινών σε 5 τουρκικές επιχειρήσεις οι οποίες παρέκαμπταν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας βοηθώντας την τελευταία στον πόλεμό της κατά της Ουκρανίας.

Ο εθισμός της Τουρκίας στο "Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ" έγινε αντιληπτός επιτέλους από τη Δύση, καθώς βλέπει τον Ερντογάν να αρνείται να χαλαρώσει τους δεσμούς της χώρας του με τη Ρωσία για χάρη της ΒΑ Συμμαχίας, την οποία εμπράκτως υπονομεύει.

Η σχιζοφρενική λογική του "και με τη Δύση και με τον Πούτιν" φαινόταν χιλιόμετρα μακριά από Αμερικανούς και Ευρωπαίους, μόνο που έβαζαν νερό στο κρασί τους αμφότεροι ελπίζοντας στο πράσινο φως από μέρους της για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ με αντάλλαγμα τα F16.

Τελικά τίποτα από αυτά δεν ευδοκίμησε προς ώρας λόγω της αφερεγγυότητας, των εκβιασμών και της συνήθειας του Τούρκου Προέδρου να πατάει σε δυο βάρκες "αρμέγοντας" Δύση και Ανατολή, χωρίς να λογαριάζει την προειδοποίηση της Ευρώπης (μέσω έκθεσης του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία) ότι "δεν μπορεί να συνεχιστεί η ένταξή της στην Ε.Ε. αν η τουρκική κυβέρνηση δεν αλλάξει δραστικά την πορεία της".

Ο Ερντογάν σήκωσε το γάντι με υπεροψία στέλνοντας το δικό του μήνυμα στους Ευρωπαίους: "Η Άγκυρα θα μπορούσε, αν είναι απαραίτητο, να πάρει δρόμο άλλο από αυτόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει κινήσεις για να πάρει αποστάσεις από την Τουρκία".

Η επόμενη κίνηση του Τούρκου Προέδρου είχε άρωμα Κίνας. Όπως ανέφερε μάλιστα ο υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, έγινε ήδη η... αυτοψία στον τόπο κατασκευής του 3ου πυρηνικού εργοστασίου της Τουρκίας από ανώτερους αξιωματούχους των κινεζικών National Energy Administration State Power Investment Corporation (βλ. ανταπόκριση του Τούρκου δημοσιογράφου Ραγκίπ Σοϊλού στον ιστοχώρο Middle East Eye).

Με δεδομένα αυτά, οδηγούμαστε στα παρακάτω συμπεράσματα που κρούουν τον κώδωνα του πυρηνικού κινδύνου για Ελλάδα και Κύπρο:

Ο Ταγίπ Ερντογάν απέδειξε στην εικοσαετή και βάλε πολιτική σταδιοδρομία του ότι είναι πολύ φιλόδοξος και επικίνδυνος για τον Ελληνισμό Τούρκος ηγέτης.

Η περιοχή εγκατάστασης του πυρηνικού σταθμού στο Ακουγιού (απέναντι από την Κύπρο), όπως και η άλλη στο Κιρκλαρελί (Ανατολική Θράκη) δεν είναι τυχαίες επιλογές του. Σημαδεύουν δυο απ' τις τελευταίες κοιτίδες του Ελληνισμού στα άκρα επιρροής του: τη δική μας (Δυτική) Θράκη και την "Μικρή Ελλάδα της Ανατολικής Μεσογείου", Κύπρο.

Άρα τα παραφιλολογικά του λογύδρια περί ανάγκης για ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας του ως λόγο κατασκευής πυρηνικών σταθμών είναι στάχτη στα μάτια των ξένων και των Ελλήνων, οι οποίοι -- διακυβερνητικά -- ανέπτυξαν ήδη πρωτοβουλίες διεθνοποίησης του ζητήματος με τα πυρηνικά εργοστάσια της Τουρκίας (τα οποία απειλούν το περιβάλλον και την ίδια την επιβίωση των κατοίκων Ελλάδας και Κύπρου), χωρίς να πετύχουν ωστόσο τον βαθμό ευαισθητοποίησης της διεθνούς κοινής γνώμης που επεδίωκαν.

Και αυτά προ του σεισμού των 7,8 ρίχτερ στην Ανατολική Τουρκία, που πολλαπλασίασε τους λόγους αντίδρασής μας, αφού στην πλειοψηφία τους οι πυρηνικοί σταθμοί της γείτονος χτίστηκαν και χτίζονται σε σεισμογενείς περιοχές: απέναντι από τις ακτές της Κύπρου και στην προέκταση της ελληνικής Θράκης σε τουρκικό έδαφος.

Η προσπάθεια ανάδειξης του... Ερντογανικού μεγαλείου, ασφαλώς, είναι εμφανής σε κάθε περίπτωση. Το λέω αυτό γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν επιδίδεται διαχρονικά σε φαραωνικά έργα με στόχο να γίνει ο νέος "Κεμάλ" για τους συμπατριώτες του στη θέση του ιστορικού "Πατέρα των Τούρκων", σε επίπεδο υστεροφημίας.

Δεν θέλει απλά, δηλαδή, να καταστήσει τη Τουρκία ενεργειακό σταυροδρόμι μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου αναδεικνύοντάς την παράλληλα ως ισχυρά περιφερειακή ενεργειακή και οικονομική δύναμη της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Θέλει -- και αυτό αξίζει να προσεχθεί περισσότερο -- να καταστήσει στην περιοχή μας τη χώρα του μόνιμο, πυρηνικό φόβητρο ισχύος (συμβατό με μιας υπερδύναμης) για Ελλάδα και Κύπρο, που εσωκλείει στα σπλάχνα του ένα casus belli στον κύβο...

Κρινιώ Καλογερίδου