«Πουλάνε την πατρίδα σου και εσύ μένεις αμέτοχος, μα τα εγγόνια σου θα πουν ήσουν και εσύ συνένοχος». Αλέξανδρος Μπάρης, ταξιτζής-στιχουργός

1η σκηνή: Βαγκαλιάτι

Την περίοδο αυτή έχει κάνει -ηχηρά και δικαίως- την εμφάνισή του ο Σύλλογος Απανταχού Βαγκαλιωτών «Ο Άγιος Δονάτος», με τον έρανο που πραγματοποιεί για να συμβάλει στην κατασκευή του κεντρικού δρόμου και μικρών δρόμων σε όλο το χωριό. Ο δήμαρχος Φοινικαίων έχει δεσμευτεί ότι αυτός θα κατασκευαστεί με αυτήν την προϋπόθεση. «Οι εσωτερικοί δρόμοι είναι μέσα στην πέτρα, στη λακκούβα και στη λάσπη» έλεγε στην συνέντευξή του στον Δρόμο της Αριστεράς, ο πρόεδρός του, Αλέξανδρος Μπάρης. Μέσα σε ένα ΤΑΞΙ που οδηγεί, κατά τη διάρκεια διαδρομών 2 μηνών, ήδη 200+ Βαγκαλιώτες και φίλοι έχουν συμμετάσχει στον έρανο κι έχουν χαρίσει πλέον των 22.000 ευρώ με στόχο τα 35.000 ευρώ για να πετύχουν τον στόχο τους. Όλος αυτός ο αξιοπρεπέστατος και υποδειγματικός ρεφενές, για μια πιο αξιοπρεπή διαβίωση των χωριανών και της διασποράς του, τιμάει το ίδιο το χωριό. Είναι παράδειγμα για πολλές Αδελφότητες και Συλλόγους, πιάνοντας τη σκυτάλη από άλλους, σε πολλά χωριά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας (εντός, εκτός και επί τα αυτά). Μια μικρή αλλά αποκαλυπτική έρευνα του Δρόμου της Αριστεράς για τη διασπορά των Βορειοηπειρωτών (που είναι ακόμα στην αρχή της, με την παρουσίαση μόλις 13 Αδελφοτήτων και Συλλόγων) έχει αναδείξει την εθελοντική προσφορά για το χωριό ως τον βασικό και ιστορικό δείκτη προόδου του. Π.χ οι «εξωτικοί» Σχωριάδες Πωγωνίου έχουν ένα χωριό αξιοζήλευτο για τις υποδομές του, οι οποίες οφείλονται μόνο σε αυτούς, στους Σχωριαδίτες. Αν αναζητήσει κανείς την ιστορία αυτού του τόπου μόνο τέτοια παραδείγματα θα βρει, στη Δρόπολη, στη Φοινίκη, στη Χιμάρα, στην Κορυτσά-παντού! αυτά της εθελοντικής πρωτοβουλίας και προσφοράς. Του πώς, δηλαδή, θα προσπεραστούν οι τεράστιες δυσκολίες ενός κράτους που θεωρεί ενοχλητικούς τους Βορειοηπειρώτες διότι του θυμίζουν το –σχεδόν- ανύπαρκτο παρελθόν του στα εδάφη της, κι ενός άλλου που –σχεδόν- δεν ξέρει το πώς να τους διαχειριστεί, διότι έχει άλλες προτεραιότητες. Το παρελθόν των Βορειοηπειρωτών Ευεργετών αυτού του τόπου δεν αφήνει καμιά αμφιβολία.

2η σκηνή: Νίνα Κασιμάτη

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Νίνα Κασιμάτη, θέτοντας ερωτήματα με όλη την ευγένεια που διακρίνει το αξίωμά της, προς τον πρωθυπουργό κ. Ράμα, εκπρόσωπο μιας πολιτικής που τρολάρει για την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, πήρε μια απόκριση, που έδινε και τον τόνο αυτής της ανασφάλειας που νιώθει κανείς όταν περνάει το σύνορο: «Τώρα είμαστε-αύριο δεν είμαστε». Ξεπερνώντας τα όρια που έχει θέσει η κομματική της παράταξη όπως και το ευρύτερο πολιτικό σύστημα περί «Ελληναράδων μοναχοφάηδων» «που προσπαθούν να αποκλείσουν την καημένη την Τουρκία από τη θάλασσα», έκανε το αυτονόητο και όσοι δεν ήπιαν ξίδι αυτοί έχασαν. Όλοι το χάρηκαν. Πότε θα περιμένουμε το επόμενο θαύμα; Αυτή είναι η ερώτηση. Εδώ και 30 χρόνια οι Βορειοηπειρώτες περιμένουν το επόμενο θαύμα. Κι ας είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές της ζωής τους, που την οφείλουν μόνο σε αυτούς.

3ο καρέ: Αριστοτέλης

Όλα αυτά που συγκροτούν μια «ρουτίνα» ιστορικής προσφοράς απέναντι στο θαύμα που περιμένουμε συνοψίζουν την αντίφαση ανάμεσα στις πραγματικές δυνατότητες και την αδυναμία χάραξης πολιτικής. «Ομόνοια σε μια πόλη υπάρχει όταν οι πολίτες της αποφασίζουν όλοι μαζί τα αξιώματα να μοιράζονται με διαδικασίες εκλογής… Όταν όμως ο καθένας από τους δύο θέλει την εξουσία για τον εαυτό του, τότε υπάρχει εμφύλια αναταραχή: ομόνοια δεν είναι να έχουν και ο ένας και ο άλλος το ίδιο πράγμα στον νου τους, ό,τι και αν είναι αυτό, αλλά και ο ένας και ο άλλος να έχουν στον νου τους το ίδιο πράγμα για το ίδιο πρόσωπο… γιατί έτσι όλοι έχουν αυτό που θέλουν. Η ομόνοια λοιπόν φαίνεται να είναι πολιτική φιλία, και αυτό ακριβώς λένε όλοι ότι είναι· σχετίζεται, πράγματι, με το δημόσιο συμφέρον και με όλα αυτά που ρυθμίζουν και διαμορφώνουν τη ζωή μας». (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια Ι, 1167a 28-1167b 2)

Διαβάζετε αδέρφια μου, Αριστοτέλη. Αριστοτέλη και Κορνήλιο Καστοριάδη.